«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
خیلی وقت بود نمایشی با این فرم و گریم و دکور فوقالعاده ندیده بودم تو ایران. یا شایدم بگم اصلا ندیده بودم. کاش تا ابد تمدید شه این نمایش.
فقط یه ایراد تو سالن بود که صدای بازیگرا خیلی واضح نبود.
خسته نباشید به گروه اجرایی.
من این نمایش رو دیشب با تاخیر ۴۵ دقیقهای که طبیعتا برای بی نظمی سالن شهرزاد هست دیدم.
اول این که همچنان منتظرم مدیریت شهرزاد در خصوص نظم در اجرا درست شه. ما یکی دو تا از دوستانمون به علت تاخیر و کاری که داشتند منصرف شدن از دیدن نمایش و این قضیه واقعا یه نوع آسیب به حساب میاد
ولی درباره خود نمایش باید بگم که اجرای بینظیری بود. سه بازیگر عالی بودن و کاملا مسلط اجرا کردند. که خستگی این انتظار رو از تنم بیرون کرد.
ولی نمایشنامه چی هست؟ چی رو میخواد بگه؟ که با توجه به خلاصهای که تو توضیحات نوشته شده « بی آنکه دقیقا بتوانم بگویم نمایش چیست، می دانم چه نیست، به تماشاخانه می روم» باز هم یکم دچار سرگردونی بود. که میشد بیشتر بهش پرداخت.
این نمایش واقعا ارزش دیدن داره. من و گروهی که بودیم اکثرا رضایت داشتیم.
ممنون و خسته نباشید.✌️
ساعت هفت و ربع شروع سانسه. الان ساعت هشته تقریبا و هنوز ورود ندادن. انشالله اگه رفتیم تو نظرمو میگم. :)
🔻دربارهی نمایش « داری اونجا چیکار میکنی؟ »
نمایش با در نظر گرفتن این نمایشنامه بد اجرا نشد و میشه گفت متوسط بود.
یه سری مشکلات نورپردازی بود تو کار و عدم هماهنگیِ نور، و حتی گاهی بازیگرا باهم.
شیش پرده بود که دو پردهی آخر بهتر از چهار پردهی اول بود و آدم یه جاهایی خسته میشد...! البته با در نظر گرفتن این که نمایشنامه داره درباره اغراق و ممنوعیت ها حرف میزنه و سعی در همزاد پنداری داره، ولی بازم میشد یه خلاقیت گذاشت تا انقدر خام نباشه.
ترجمهی متنِ نمایشنامه مشکل داشت که من فکر میکنم بازیگرا به اشتباه و سهوا دیالوگ میگفتن.
اینم بگم که ما ساعت هفت تا هفت و ربع دم در سالن بودیم و حس کردیم کلا تعطیله اونجا...! کسی نبود... تا یه نفر با بی حوصلگی در رو باز کرد گفت بیاید تو
امتیاز من : ۲ از ۵
🔻درباره نمایشِ حرفهای؛
یک نمایش سرگرم کننده و قابل قبولی بود. طبق نظر اکثریت تایم نمایش خیلی زیادی بود و حدود هشت پرده داشت که گاهی رفت و برگشتهای اضافی بود و میشد در تعداد پردهی کمتر و تایم کمتر این نمایش رو به اجرا برد.
نمایشنامه هم یک ایده و داستانِ تکراری داشت که اونقدری که باید، خلاقیت و دیدِ جدیدی به این ایده داستانی نداشت.
سطح کمدی کار متوسط رو به ضعیف بود و گاهی خیلی سطحی میشد.
بازیگریها خوب بود و تونسته بودن نقش رو خوب اجرا کنند، ولی بازم میشه گفت اگه کسری در بازیگری هم بوده، به خاطر نمایشنامه و فضای محدود بازیگر و کارگردانی بوده.
در آخر این نمایش ارزش یک بار دیدن رو داره، اونم اگه حوصلهتون سر رفته. چیز خاصی نداره که بشه ازش اونقدر تعریف کرد.
🔻امتیاز من ؛ ۳ از ۵
خب نمایش رو تو کامنتا دیدیم دیگه. دستتون درد نکنه😁
رو بازیگراش که میشه حساب کرد و اعتماد کرد برای دیدنش. امیدوارم که کار خوبی باشه و تو کامنت بعدیم تعریف کنم از کار✌️✌️
من این نمایش رو دیدم و دوباره خواهم رفت. پیشنهاد میکنم شماهم ببینید حتما و لذت ببرید.✌️
واقعا چه بد و حیف که تا ۲۳ تیر اجرا داشتن ولی دو روزه من میبینم که بلیط فروشی ندارن.
کاش یه فکری برای تئاترهای غیر از تهران بشه.
با توجه به این که اکثر بازیگران کار اولی بودن، بازیگری اونا به عنوان اولین اجرای عموم خوب بود. و تا وقتی که خودم نمیرفتم نمایش رو ببینم نمیتونستم درباره این حجم از کامنتهای خوب و تعاریف اغراقآمیز نظری بدم.
اکثر کسایی که تشریف آورده بودن از دوستان و آشناهای عوامل بودند و اکثر این کامنتهاهم متاسفانه برای همین آشنایان است. از شخص خود من چیزی کم نمیشه و چیزی هم اضافه نمیشه، ولی توجه داشته باشید که تعریفهای مثبت الکی بیشترین ضربه به اثر و هنرمند رو میزنه. این یک نمایش خیلی خیلی معمولی و سطحی بود، به طوری که خود کارگردان هم توقعی از خودش و بازیگران نداشت و میگفت « حالا کار اولشونه دیگه»
و گلهی همیشگی که دارم تو نمایش ها بیفرهنگی تماشاگران است.
بازیگر عزیزی که دوستانت رو دعوت کردی برای تماشا، یا خودشون اومدن، لطفا قبل از این که بیان، فرهنگ و شعور تماشای تئاتر رو یاد بده بهشون. چندتا خانم بیست ثانیه هم ساکت نبودن و تصورشون بر این بود که تو خونه نشستن و میتونن راحت حرف بزنن و تیکه بندازن و انگار که استندآپ کمدی باشه دیالوگِ بازیگرا رو جواب بدن. این دوستان باعث پسرفت شما میشن تا پیشرفت.
نمایش ارزش دیدن نداره برای کسی که مخاطب تئاتره و سر درمیاره تو این حوزه.
ولی اگه از حق نگذریم، بازیگران میتونن آینده خوبی داشته باشن.
ممنون
با آرزوی موفقیت✌️✌️
خیلی حرف بود. ولی خلاصه میگم؛
کاش خانم تیرانداز و دیگر بازیگران تئاتری خوبمون برای خودشون ارزش بیشتر قائل شن و از این استعدادی که دارن بهتر و در جای درست استفاده کنند.
موفق باشید.✌️
درود بر شما
من نمایش رو دیدم و راستش خوشم اومد. فرم و بازی عالی بود و نور پردازی هم خلاقانه.
روایت داستان یکم بهم ریختگی داره که شاید بعضیا دوست نداشته باشن این نوع روایت رو و متوجهش نشن. که بستگی به مخاطب داره.
متاسفانه سانسور باعث خراب شدن و کامل نبودن یه اثر هنری میشه که به این نمایش هم لطمه زده بود و کارو سخت کرده بود.
و یک گله از مخاطبان تئاتر که چقدر بعضیا هنوز شعور تئاتر دیدن رو ندارن، هنوز موبایل رو سایلنت یا خاموش نمیکنن. از وسط صحنه میان رد میشن. باهم صحبت میکنن...
معمولا تو هر سالن و اجرا دو سه تا ازینا هست که انشالله به راه راست هدایت بشن...
درود.
دربارهی نمایش ۶۵۷ ؛
.
این نمایش بیشتر یک شو و نشون دادن بازیگریِ خوب سیما تیرانداز، به علاوهی چهره و صدای آقای امیر عظیمی و حمیدرضا ترکشاوند بود که به نظر من اجرای خانم تیرانداز تو این نمایش حیف شد. با گریه کردن بازیگر صرفا مخاطب تحت تاثیر قرار نمیگیره و یه جاهایی بیخودی گریه میکرد. دو سه جا هم سعی داشتن که یه ارجاعی به حوادث اخیر داشته باشن که به نظرم جالب نبود. تکلیف نمایشنامه باید مشخص شه، بعد موارد این چنینی( که کوچیک و بی اهمیت هم نیست) رو تو اجرا آورد.
در آخر؛ اگر مثل اکثریت مخاطبها امیر عظیمی رو دوست دارید و میخواید از نزدیک ببینیدش و صداش رو بشنوید، و اگر حوصلتون سر رفته، میتونید برید این نمایش رو ببینید.
درود. بنده کار رو به اتفاق دوستان دیدیم، نمایش بی نقصی بود و بازیگری ها عالی بود.
حتما پیشنهاد میشه.
درود.
بنده با گروه هالین به دیدن این نمایش رفتم و لذت بردم.
بازیگریها بینظیر بود. دکور و نور عالی بود و این که تونستن نمایشنامه نیل سایمون رو تو هشتاد دقیقه بدون باگ عرضه کنند هم واقعا جای تحسین داره.
منی که سخت میخندم تو این نمایش خندیدم.
پیشنهاد میشه حتما.
موفق باشید.
واقعا هیچیش خوب نبود. نه صحنه، نه نور، نه داستان درستی داشت، اصلا هیچی...
فقط میشه گفت دو سه تا از بازیگراش رو میشه جای دیگه بهتر ازشون بازی گرفت.
از بدترین تجربهها بود و بیخودی سالن رو پر کردیم.سالنی که تهویه هم نداشت و منتظر بودیم هرچی زودتر این نمایش تموم شه بریم.
امیدوارم پیشرفت کنن و موفق باشن.
«دنبال یه دلیل برای آرامش تو درونتون باشید. حتما پیدا میکنید»
نمایشی تک نفره که هر لحظه اش بخشی از نقاط سیاه همه نفرات در سالن بود. نمایشی روانشناختی که باید دید و باهاش گریست و خندید و ترسید...! خلاصه که درد آخرین حلقهی اتصالمون به چیزیه که از دست دادیم و این درده که میتونه زندمون نگه داره...!
فرشاد جان لذت بردیم🤍
نمایش قابل قبولی بود. نمیشه گفت خوب بود یا بد. ولی ضعف بزرگی که داشت این بود که صدای بازیگرها به سختی به گوش مخاطب میرسید و گاهی صدای موزیک انقدر بالا بود که اصلا دیالوگ ها شنیده نمیشد.
در کل خسته نباشید. با آرزوی بهترین ها🤍