سلام زهرا خانم، یکی از ضعف های اصلی تئاتر ما و نشانه ی واضح مردمی نبودنش همین تمرکزش در پایتخت هست. من برای شما افسوس نمیخورم که به تئاتر پایتخت دسترسی ندارید. بالعکس برای این تئاتر متأسفم که شما رو از دست میده.

در بین خود تاتریها هم گروه نه جندان کوچکی وجود داره که سرسختانه مخالف بردن تاتر به میان مردم هست و ترجیح میده بصورت یجور کالای لوکس فرهنگی منحصر به خواص باشه تا نشونگر باکلاسی فرهنگی اونها باشه..! در واقع همون کارکردی که مازراتی و پورشه واسه گروهی داره ، تاتر برای اینها داره و لذا ترجیح میدن که سالنا خالی باشه حتی گاها در برابر زیادتر شدنشون مقاومت میکنن و.... حالا اگه توقع بجا و کاملا ضروری شما رو برای اجراهای منظم در شهرستانها اگه بشنفن(و اگه جدی بشه) یحتمل از شدت عصبانیت و نومیدی سکته رو بزنن... شخصا هرچند از تهران تکون نخواهم خورد و حتی یکی از اصلی ترین دلایلم برا عدم مهاجرت، همین تاتر و سینماها هستن، اما ارزو میکنم دست کم در ابرشهرهامون شاهد اجرای گروههای مجربپباشیم

شاید چندین سال قبل خیلی از نظریه پردازا فکر میکردن الگوی تهران ز نظر فرهنگی آینده همه شهرای دیگر هم هست ولی بنظر خیلی از شهرهای سنتی تر ایران مقاومت خاص خودشونو به عنوان خرده فرهنگای کوچیکتر در برابر الگوی تهران دارن. من خودم کاشونیم ولی تهران زندگی میکنم ولی به دلیل کارم هر هفته هم کاشونم هم تهران، این تفاوت برای شهری که فاصله چندانی هم از تهران نداره واسه خود من خیلی عجیبه
یکی از مهم ترین کارای هنر ایجاد گفتگو بین فرهنگ ها و نگاههای مختلفه وقتی از چنین رویکردی علیل بشه به قول دوستان به یه کالای لوکس بدل میشه. هنر در کم کردن تنشهای فرهنگی و ایجاد مفاهمه حیلی موثره ولی متاسفانه فهم بخشهای زیادی از جامعه هنری ما از هنر خیلی سطحی و روشنفکر زده ست این بخشها متسفانه خودشون آدمای کم مطالعه ای هستن فهم عمیقی هم از هنر ندارن، اینو میشه از خیلی تئاترها و رمانهاو فیلمایی که توی این چندسال باهاشون مواجهیم فهمید واسه همین اصلا تمایلی به دیدن و‌گفتگو کردن با هویت ها و خرده فرهنگای دیگه ایران دراونا وجود نداره.