یک نمایش عالی و تمام عیار، بازی، دیالوگ، پرفورمنس، همه چی در حد عالی. از احترامی که برای مخاطب قائل بودن لذت می‌برید. دمتون گرم خدا قوت.

آقای رحمتی عزیز، نمی‌دانم دیالوگها و بازی بی نظیر شما در کریم لوژی و در انتظار میرغضب را به خاطر نگهدارم و بگذرم یا بگویم که چقدر دلخوری داشت ادبیات تلخ شما در بیان سنت‌های قدیمی. وقتی که یکی از بانوان خواست در مراسم ترنا زنی شرکت کند و شما گفتید زن را نمیزنن، وعلت را( چون خدا زده ) فرمودید. در این جنگ زنان برای اثبات حقوق عادی خودشان به جامعه ای که در آن زندگی می‌کنیم و دوستش داریم، شنیدن این تلخی‌ها از زبان اصحاب فرهنگ جامعه ثابت می‌کند که چقدر فاصله هست تا ذهنها آماده شود. شاید این ثابت می‌کند که امثال شما فقط در کنار بزرگانی چون استاد حسین کیانی می‌درخشید و تنهایی فقط...
بهر حال تمام نمایشتان هم الهام گرفته از ذهن شما بود به‌همین کیفیت و نه بیشتر.

عاشقانه ها یک عاشقانه عالی و بی نظیر، در سالنی که بدون هیچ دکور و نور خاصی تورا ایستگاه به ایستگاه در خطوط مترو می‌برد تا میدان و ونک و با فرزانه ها قدم به قدم همراه میشوی و تپش قلبشان را در صندوقخانه ی سینه ی خودت میشنوی. قد میکشی در عشقشان و بلوغ تلخ این عشق را در قطره قطره اشکهای خودت که محو و تار میکنه لحظه های آخرین را به نظاره می‌نشینی.
یک خاطره خوب در سرت نقش می‌بندد با دیدن این نمایش بی نظیر.

یک نمایش عالی و بی نظیر، من که کلی لذت بردم. بازی ها عالی بود. نور پردازی هم خیلی دوست داشتم، از نور به جای درخت بهره بردن خیلی ایده ی خوبی بود. فقط با صدای هاش اف ها مشکل داشتم که بعضی مواقع مانع از شنیدن کلمه ها میشد. دست مریزاد کیومرث مرادی عزیز

دوبار دیدم نمایش را، و اگر بتونم یکبار دیگه هم میرم .
نسیم ادبی عزیز، بی نظیرند در اجرای بیان و بدن.
سهراب حسینی عزیز ممنونم.

نمایش یه جورایی با صدای آبان شروع میشود.
علی زندانی سیاسی که من نمیدانم قرار است نماینده ی همگی آنها باشد و یا همین جوری یکی است که از بد روزگار قلمش را سیاسی دیده اند و در بند سیاست اسیر گشته. (من فکر نمیکنم هیچ کدام از آنهایی که الان در بند زندانیان سیاسی هستند و تمام زندگیشان را داده اند تا تفکر درست تر را در جامعه اشاعه دهند دوست داشته باشند جامعه اینگونه ببیندشان.)
اما آقای افشاریان با سهل انگاری تمام، انسانی را به تصویر کشیده که هیچ تعهدی به هیچ کس و هیچ چیز ندارد، حتی به زندگی و نگرش خودش.
طوریکه مابین مرخصی های زندانش، کلاس موسیقی میرود، عاشق میشود و در همین چندروز خواستگاری میرود، جشن عروسی میگیرد، روزی که فردایش باید برگردد زندان و عروس بینوا بی خبر از همه جا تازه در شب عروسیش می‌فهمد که همسرش زندانی سیاسی است !!! تازه فرزندی نیز از او به جا میماند!!!!!
در آخر هم توان تحمل این همه دوری از زن و همسر را نداشته (فقط چندماه گذشته و هنوز فرزندش به دنیا نیامده ) و بهترین کار برای فرار از تمام اینها را خودکشی میداند.
حرکات ضعیف بازیگر و صدای نامفهوم (که حتی میکروفن نیز کمکی به جبران آن نمی کند) تمام این درهم و برهمی را تشدید می کند. (به خصوص صحنه شکنجه ... دیدن ادامه ›› که به همه چیز شبیه بود الا به شکنجه)
به تمام اینها اضافه کنید وضعیت و شرایط بد سالن را که بدون هیچ گونه احترامی به مخاطب، نه تنها صندلیها کاملا پر بود بلکه مازاد بر ظرفیت هم بلیط فروخته شده، تهویه سالن هم که بماند.
یه جورایی انگار بی تعهدی و بی مسئولیتی علی در تمامی این شرایط نمود پیدا میکند.