قیمت چــــــــــــــهـــل هــــزار تـــــومـن؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟!! تازه با 10% تخفیف!!!!!
تهران 25 هزار تومن بود ما عزا گرفته بودیم...!!!

هژار: ما اومدیم برای ناموسمون بجنگیم، نه اینکه با هم بجنگیمـو صدای اعتراض ناموسمون رو دشمن بشنوه...





پ.ن: چیزی که یادم میاد این بود اما اگه اشتباه نوشتم بذارید پای حافظه ضعیفو بیان تند و لهجه دار نوید محمدزاده :)

خوشحالم که آخرین تئاتری که سال 92 دیدم، این نمایش بود.
فقط با اینکه بازی ها خوب و قابل قبول بود اما نمیدونم چرا به نظرم نسرین درخشان زاده تقریبا هنوز همون یرما بود!
سوژه نمایش هم برام جالب، و در کل راضی کننده بود و دوستش داشتم :)
خسته نباشید میگم به همه عوامل و امیدوارم در سال 93 هم تمدید بشه تا یک بار دیگه هم با دوستام ببینم

تا چه روزی دقیقا اجرا میشه؟؟؟
توی ایران کنسرت زده 16 اسفند
تیوال زده 29 اسفند
اما هردو تا 16 اسفند فروش بلیت دارند
کی میدونه؟!
همیاری جان شما میدونی؟!

یک غم ملایم و دوست داشتنیی توی فیلم هست و داستان به کمک طراحی صحنه، فضاهای نوستالوژیکی رو ایجاد میکنه.
در مجموع به نظرم از اون فیلم ها بود که حال آدمو خوب میکنه.
راضی بودم و دوستش داشتم :)

نسبتا خوب بود.
یه فیلم ضد جنگ دیگه مثله کار قبلی آقای پوراحمد یعنی اتوبوس شب.
نمیتونم بگم بهتر اتوتبوس شب بود اما ضعیف تر از اون هم نبود. ودر کل راضی کننده بود.

یه مشکلی که من دارم با فیلم های دوران جنگ بحث گاف های طراحی صحنه و لباسه که تو این فیلم هم با اینکه خیلی سعی شده بود با بردن سریع داستان به مناطق جنگی و کوهستانی از این گاف ها فرار کنه اما نمیدونم شاید من زیادی وسواس دارم چون باز برای من لباس های بابک حمیدیان و مادرش به نظر امروزی تر بود تا برای 30 سال پیش!

با اینکه من کلا بازی بابک حمیدیان رو دوست دارم اما بعضی جاها انگار یادش میرفت که تیر و ترکش خورده و زخمیه!!!

اینم بگم اولین بار بود ... دیدن ادامه ›› بازی کسی رو می دیدم که بدون ادا درآوردن آدم رو یاد استاد شکیبایی بندازه.
بازی ، صدا و حتی تا حدودی چهره سلمان فرخنده توی این فیلم عجیب آدم رو یاد استاد خسرو شکیبایی می اندازه!

بسیار عالی!
انصافا فکر نمی کردم این قدر خوب باشه!!! بازی ندا مقصودی هم خیلی خوب بود.

معمولا نمایش های مونولوگی به خاطر یکنواختی متن و بازیِ باریگر تماشاگر کمتری رو جذب میکنند مگه اینکه بازیگرش معروف باشه.

نمایش مونولوگ مخاطبش کمه و چون تماشاگر باید فقط به یه نفر گوش بده متن باید طوری باشه که حوصله تماشاگر سر نره مثله برداشتن دیوار چهارم، یا عوض کردن فضای متن از شادی به غم، از ترس به آرامش، عشق و نفرت... که این توی "زن ها بوی سرب می دهند!" خیلی خوب رعایت ... دیدن ادامه ›› شده بود.

اینکه بازیگر با تماشاگر حرف میزد و منتظر جواب آن ها بود خیلی بود چون به تماشاگر یه تلنگری میزد. اما به نظرم جالب تر میشد که اگه جواب های تماشاگر در روند ادامه خط داستان و فضای کلی نمایش تأثیر گذار بود. یعنی مثلا حتی میشد دو جور پایان برای داستان نمایش داشته باشیم!

نکته دیگه هم این که به نظرم اگر نور در جایگاه تماشاگران کم و تمرکز آن بروی بازیگر می بود فضای بهتری برای نمایش ایجاد میکرد. البته نمیدونم در کافه چهاهرسو این امکان وجود داره یا نه.

در آخر به تمامی عوامل مخصوصا کارگردان که کار اولش هم بود تبریک میگم و اینکه "زن ها بوی سرب می دهند!" واقعا ارزش یکبار دیدن را دارد چون یک مونولوگ دلپذیر و خوبیه که اصلا خسته کننده نیست.

کلمات همیشه این قدرت را ندارند که آدم های خیلی خوشحال و خیلی غمناک را ارضاء کنند ، زیرا
آخرین بیان ِ خوشحالی ِ زیاد و غم ِ زیاد ، سکوت است.

از: آنتوان چخوف - ترجمه سیمین دانشور