کافه را خلوت کن امشب کار دارم کافه چی
درسرم امشب هوای یار دارم کافه چی

قهوه های ناب ترکی را برای من بیار
هم نشین یک شهره ی بازاردارم کافه چی

بار کن یک شربت اکسیر ناب زعفران ؟
با نگارم وعده ی دیدار دارم کافه چی

کافه چی،سنگ صبورم ، روی میز من بیا
با تو دنیایی پر از اسرار دارم کافه چی

گر نگاه او ... دیدن ادامه ›› به چشمان من افتاده بدان
حال من مست ودلی هشیار دارم کافه چی

یار من زیباست ،رویش مثل قرص ماه، من
ترس از چشمان این اغیار دارم کافه چی

بازهم امشب دلم را یار باش، آن دم که من
سر به روی شانه ی دلدار دارم کافه چی

این جهان وآن جهانم امشب است،غم نیست، تا
در کنارم چون تویی غم خوار دارم کافه چی

گرشدم مدهوش ، از این کافه مرا بیرون نبر
این تمنا را به صد اصرار دارم کافه چی

عمر من آمد به پایا ن و ندیدم روی او
لایق او نیستم اقرار دارم کافه چی

شمع را خاموش کن ، من انتظار گام او
از میان سایه ی دیوار دارم کافه چی

گر نیاید آخر عمر من است امشب ، و تو
کافه را خلوت کن امشب کار دارم کافه چی..

از یک دوست خوب

من از انتظار تو
تمام پاییز را
قدم زده ام !
تو بدنبال کدام بهاری
که انقدر بی پروا
از پاییز عاشقانه ی من
عبور کرده ای...
آن هم بدون
هیچ رد پایی!

پاییز
این اتفاق عزیز؛
نه عاشقانه است
نه غمگین!
پاییز
زنی تنهاست
موهایش را با عشق ببافید...
پاییز
مردی تنهاست؛ در خیابان
دست هایش را
با عشق بگیرید
قدم بزنید
پاییز را درک کنید
از کنارش ساده رد نشوید...

سنجاق قفلی ها را دوست دارم
از همان کودکی دوست شان داشتم
نه اینکه حس نوستالژی باشند ها ! نه !
آنها بانی وصل اند اما خودشان بی وصل می مانند...
خم می شوند ؛
ولی خم به ابرو نمی آورند.
زنگ می زنند ؛
کج می شوند ولی خودشان زنگار به دلت نمی زنند ..
تیزند ؛یکرنگ ؛ ساده و بی آلایش، کارشان فقط وصل و پیوند است و چه خوب انجامش می دهند... ... دیدن ادامه ›› کاش هیچ وقت سنجاق زندگی تان گم نشود،
همان سنجاقی که تو را به این زندگی وصلت می کند،
حسی که درون هر آدمی زنده است،
شاید حسی قشنگ باشد از یک دوست
یک همراه، یک عشق ... که به تو یادآوری مى کند امید و زندگی را،،، شاید آدم هایی باشند که تو را همراهی کرده اند تا بدین جا برسی،
شاید حسی قدیمی و یا عشقی عمیق که هروقت زنده می شود سرشار از شور و شوق می شوی.. آدم ها همه سنجاق هایی دارند که به زندگی وصل شان می کند،
حالی شان می کند که به روح این زندگی چقدر وابسته اند و چقدر نیازمند به پیوند با دوستان و بسی بیشتر پیوند با خدا... #مجید_صفری_سخاوت

استادی داشتیم که می گفت:
"دست بیماران در حال احتضار را توی دستتان بگیرید!"
می گفت: "جان، از دستها جریان پیدا می کند"!
قبل ترها
همدیگر را میدیدم... دست می دادیم و به آغوش می کشیدیم
و محبت به جریان می افتاد و دوستی ها محکم تر می شد
بعد تلفن آمد
دستها همدیگر را گم کردند
بغل ها هم همینطور
همه چیز شد "صــدا"
هرم گرم نفس ها، دیگر شتک نمیزد به بیخ گردنمان
اما صدا را هنوز ... دیدن ادامه ›› میشنیدیم
حتی صدای نفس مزاحم هایی که فقط فوت می کردند...
بعدتر، اس ام اس آمد
"صدا" رفت
همه چیز شد "نوشتن"
ما می نوشتیم:
بوسه را... بغل را... و: دوست داشتن را
گاهی هم، همدیگر را "نفس" خطاب میکردیم
یعنی حتی "نفس" را هم مینوشتیم...!
مدتی بعد، صورتک ها آمدند...
دیگر کمتر مینوشتیم
بجایش، صورتک های کج و معوج برای هم می فرستادیم
که مثلا بگوئیم: دوستت دارم!
چندوقت پیش هم، یکی در "کانال" خود عضوم کرد!
پیام هایش را خواندم امــــــــا تا آمدم چیزی بنویسم
زیر صفحه را گشتم، دیدم نمی شود!
.
یعنی دیگر حتی نمی شد از احساسمان هم چیزی نوشت
همان موقع عضویتم را لغو کردم...
ما دست و نفس و بغل و محبت را قبلا کشتیم.
ولی کلمه...
من دیگر نمی خواهم "کلمه" را هم از دست بدهم "نوشتن" ... این آخرین چیز است...

می آید روزی که در تراس خانه ات،روی صندلی دسته دار نشسته ای و بازی کودکان را تماشا می کنی
آن روز دیگر نه باران خاطره ای از من برایت تازه می کند و نه غروب آفتاب سنگی بر دریاچه آرام دلت می اندازد
سال هاست که تو مرا پاک از یاد برده ای...
کنار روزمرگی هایت،یک فنجان چای برای خودت میریزی و با دستانی که دیگر چروک شده اند لرزان لرزان فنجان چایت را به لبانت نزدیک می کنی
اما یکباره یکی از کودکان نام مرا فریاد می زند... شباهت اسمی بود!
تو آرام فنجانت را کمی پایین می آوری،لبخند کوچکی می زنی و دوباره چایت را می نوشی...
من به همان لبخند زنده ام  کتاب "عطر چشمان او" روزبه معین

کمی نزدیکتر بیا
این کودک هم
نگاهش غصه دارد
با اینکه تا شب پاهای کوچکش
خسته از خیابان هاست
هنوز پاکت آدمس هایش
روی دستانش سنگینی دارد
برای او هم شمع روشن کن!

در کمد ها را باز کنید
جوراب ها را دستان کنید
شلوارها را تنتان
و پیراهنتان را محکم به کمرتان ببندید
سال نو شده است...

در انتظار پیچک ها

گاه

دیوارم

گاه یک درخت

گاه عمودی خشکیده...

تو یک اتاق خوابی

و من یک اتاق

به خیالت

راه می روم ....

موهای گندم زارت

تلالو نوازش خورشید را به همراه دارد

و تو

برای دستهای خاکی دلواپسی؟!