کارهایی که زیاد راجبشون گفته شده و این تعداد دوست داشتن دارد حرف زدن راجبشون خیلی سخته
و چون دیشب این نمایش رو دیدم و هنوز کامل جا نیفتاده فقط اینو فعلا میگم:

خلاقیتش خیلی عالی بود.

بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست ///// بگشای لب که قند فراوانم آرزوست
ای آفتاب حسن برون آ دمی ز ابر///// کان چهره مشعشع تابانم آرزوست
بشنیدم از هوای تو آواز طبل باز ///// باز آمدم که ساعد سلطانم آرزوست
گفتی ز ناز بیش مرنجان مرا برو ///// آن گفتنت که بیش مرنجانم آرزوست
وان دفع گفتنت که برو شه به خانه نیست ///// وان ناز و باز و تندی دربانم آرزوست
در دست هر کی هست ز خوبی قراضه‌هاست ///// آن معدن ملاحت و آن کانم آرزوست
این نان و آب چرخ چو سیل‌ست بی‌وفا ///// من ماهیم نهنگم عمانم آرزوست
یعقوب وار وااسفاها همی‌زنم ///// دیدار خوب یوسف کنعانم آرزوست
والله که شهر بی‌تو مرا حبس می‌شود ///// آوارگی و کوه و بیابانم آرزوست
زین ... دیدن ادامه ›› همرهان سست عناصر دلم گرفت ///// شیر خدا و رستم دستانم آرزوست
جانم ملول گشت ز فرعون و ظلم او ///// آن نور روی موسی عمرانم آرزوست
زین خلق پرشکایت گریان شدم ملول ///// آن‌های هوی و نعره مستانم آرزوست
گویاترم ز بلبل اما ز رشک عام ///// مهرست بر دهانم و افغانم آرزوست
دی شیخ با چراغ همی‌گشت گرد شهر ///// کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست
گفتند یافت می‌نشود جسته‌ایم ما ///// گفت آنک یافت می‌نشود آنم آرزوست
هر چند مفلسم نپذیرم عقیق خرد ///// کان عقیق نادر ارزانم آرزوست
پنهان ز دیده‌ها و همه دیده‌ها از اوست ///// آن آشکار صنعت پنهانم آرزوست
خود کار من گذشت ز هر آرزو و آز ///// از کان و از مکان پی ارکانم آرزوست
گوشم شنید قصه ایمان و مست شد ///// کو قسم چشم صورت ایمانم آرزوست
یک دست جام باده و یک دست جعد یار ///// رقصی چنین میانه میدانم آرزوست
می‌گوید آن رباب که مردم ز انتظار ///// دست و کنار و زخمه عثمانم آرزوست
من هم رباب عشقم و عشقم ربابی‌ست ///// وان لطف‌های زخمه رحمانم آرزوست
باقی این غزل را ای مطرب ظریف ///// زین سان همی‌شمار که زین سانم آرزوست
بنمای شمس مفخر تبریز رو ز شرق ///// من هدهدم حضور سلیمانم آرزوست

تقدیم به او که بد تلنگرم زد:::

دوستان عزیز ممکن است تا مدتی نباشم، یا نگویم ...... اما تماشاگه تان خواهم بود حتما در سکوت و فکر!
===
خبر این است که: من نیز کمی بد شده ام

اعتراف این که: در این شیوه سرآمد شده ام

*

پدرم خواست که فرزند مطیعی بشوم

شعر پیدا شد و من آنچه نباید شده ام

عشق برخاست که شاعرتر از آنم بکند

که همان لحظه ی دیدار ... دیدن ادامه ›› تو شاید شده ام

شعر و عشق، این سو و آن سوی صراط اند- که من

چشم را بسته و از واهمه اش رد شده ام

مدعی، نیستم-اما-هنری بهتر از این؟

که همانی که کسی حدس نمی زد شده ام

*

مادرم شاعری و عاشقی ام را که گریست

باورم گشت که گم گشته ی مقصد شده ام

پیرزن گرچه بهشتی ست، دعایم همه اوست

یادم انداخت که چندی ست مردد شده ام

یادم انداخت زمان قید مکان را زد و رفت

من ِجامانده در این قرن زمان زد شده ام

مثل آیینه که از دیدن ِخود می شکند

مثل عکسم که نمی خواست بخندد شده ام

لحظه ها نیش به بلعیدن روحم زده اند

شکل آن سیب که از شاخه می افتد شده ام

*

همسرم، حاصل جمع همه ی آینه هاست

حیف من آن چه که او یاد ندارد شده ام...
محمد علی بهمنی

دیشب برای بار دوم به تماشای این نمایش نشستم
سالنی پر و گفتگو های نجواگرایانه که اعصباب ادمی را متشنج می کرد
---
ابتدا یک دقیقه سکوت بخاطر استاد محمود استاد محمد! (که به خوبی انجام شد )
تو این یک دقیقه به تمام نداشته های سال 92 فکر می کردم و هرچه بیشتر می اندیشیدم بیشتر ناراحت می شدم ! ناراحتی که تا انتهای نمایش نه تنها کم تر نشد بلکه با خنده های بی جای تماشاگران بیشتر و بیشتر می شد!
---
اول حس می کردم کودک درونم بزرگ شده و عاقلانه و غمگین به تماشا نشسته است تا وقتی به وسط های نمایش رسید دو دستی بر سرم کوبید و حسرتی سخت ... دیدن ادامه ›› بر دلم نشاند!
---
من رابینسون کروزوئه هستم:(
خوش به حال رابینسون ! حتی خوش به حال بهرام افشاری ! رابینسون توانست وقت کافی برای فکر کردن به همه چیز هایی که برایش دغدغه بود و باید فکر می کرد بگذارد ، هرچند وقت اضافه مجبورش کرد به تمام چیز هایی که نمیخواهد هم فکر کند!
---
تنهایی نعمتیست که باعث می شود بتوانیم به چیزهایی که مدت هاست یادمان رفته به آن هافکر کنیم بیاندیشیم ،
تنهایی غمیست شیرین ، سکوتیست پر صدا
----
جمعه در این نمایش برای من نماد انتقادات درونی است که سالیان سال سرکوبشان کردیم ! و در یک لحظه ی بخصوص که انتظار نداریم فوران می کند ، به چالشمان می کشاند، به فکر وا میدارد!
-----
این نمایش اصلا طنز نبود اصلا ، شاید فقط بخاطر اینکه تماشاچی را به سالن بکشاند چند مزاح در آن گنجانده باشند!
----
وقتی در انتهای نمایش به خودم امدم بغضی سنگین گلویم را می فشرد و اصلا دوست نداشتم سالن را ترک کنم ! میخواستم بعد از رفتن همه چند ساعتی یا دسته کم دقیقه ای را تنهای تنهای تنها باشم!(و حتما برخورد دوستان تئاتر شهری رو میدونید)
--
اگر چه نزد شما تشنه ی سخن بودم
کسی که حرف دلش را نگفت من بودم
دلم برای خودم تنگ می شود گاهی
همیشه بی خبر از حال خویش تن بودم
.
.
.
میدونم نه نقدی کردم نه تصویر سازی نه دیالوگ ماندگاری
شاید حرف های خودمونی:(

من مدت های زیادی پیش خودم غایب بودم پس واقعا حق است تمام گناهان را به گردن خودم بیندازم
چون آن که غایب است گنهکار است... دسته کم برای آسایش خودم

.... و هزار حرف نگفته
ببخشید طولانی شد...

وقتی دلت میگیره حتما یه جای دلت گیره!
نمی دانم چگونه باید بعضی از حس ها رو شرح داد
بعضی از صفت ها و خفقان های دل بی درد و درد به دل را
شاید برای ثابت کردن خود دنیا را به تزویر و ریا متهم کنیم
اما برای شکل گرفتن خود چه می کنیم ؟ تعلیم میبینیم یا تزویر می گیریم
عشق میورزیم یا عشقی عمل می کنیم
هر کسی تحمل هر چیزی را ندارد اما اکثر اوقات هر چیزی تحمل یک نفر را دارد


از: خود

عهد نابستن از آن به که ببندی و نپایی

سعدی

مادوکس ... اولش س داشت یا آخرش؟ شایدم وسطش
موسیقی کار رو خیلی دوست داشتم! خیلی
اگه میخواید چند دقیقه ای با خودتون خلوت کنید این کار سوژه مناسبیه
برعکس خیلی از کارهایی که تو پارین دیدم از کارگردانی قابل قبولی برخوردار بود
انتخاب بازیگر ها جالب بود خیلی جاها میموندم بخندم یا به فکر خودم بیفتم؟
نمیدونم به خاطر ماه رمضان بود که خوردنی جات این نمایش همه خیالی بود که این قسمتش و دوست نداشتم
بازی 2 نفر اصلی روان بود !
تو طراحی نکات جالبی داشت مثل شکل صندلی ها لیوان ها
بازم میگم موسیقی رو دوست داشتم
===
اما واقعا روز هایی که با مادوکس هستم رو چطور سر کردم؟؟
دلم براش تنگ شده !
گفته حتما بر میگرده
پس منتظر میمونم

امشب ز پشت ابر ها بیرون نیامد ماه
بشکن قرق را ماه من بیرون بیا امشب

گ ویند که تیوال بود ناب زمانه *********** خ وانند همه نقد و نظر یا که بهانه
ر فتار نمودند همه همچو هنرمند********** و قتی نظری ثبت کند عاشق و همدرد
والله که عَمرو ببرد خیر دو عالم************ روزی که پدیدار بکرد سایت معظم
پ ایان کلامم ببرم شعر خودم را*********** ی کروز دگر باز بگردم چو معما
92/4/16
sarm

گ ویند که تیوال بود ناب زمانه *********** خ وانند همه نقد و نظر یا که بهانه
ر فتار نمودند همه همچو هنرمند********** و قتی نظری ثبت کند عاشق و همدرد
والله که عَمرو ببرد خیر دو عالم************ روزی که پدیدار بکرد سایت معظم
پ ایان کلامم ببرم شعر خودم را*********** ی کروز دگر باز بگردم چو معما
92/4/16

این مثنوی حدیث پریشانی من است

بشنو که سوگنامه ی ویرانی من است

امشب نه اینکه شام غریبان گرفته ام

بلکه به یُمن آمدنت جان گرفته ام

گفتی غزل بگو؛ غزلم! شور و حال مُرد

بعد از تو حسِ شعر فنا شد؛ خیال مُرد

گفتم نرو که تیره شود زندگانی ام

با رفتنت به خاکِ سیه ... دیدن ادامه ›› می نشانی ام

گفتی زمین مجالِ رسیدن نمی دهد

بر چشمِ باز، فرصتِ دیدن نمی دهد

وقتی نقاب محورِ یکرنگ بودن است،

معیارِ مهرورزی مان، سنگ بودن است،

دیگر چه جای دل خوشی و عشق بازی اَست؟

اصلا کدام احمق از این عشق راضی اَست؟؟

این عشق نیست؛ فاجعه ی قرن آهن است

"من" بودنی که عاقبتش نیست بودن است

حالا به حرف های غریبت رسیده ام

فهمیده ام که خوبِ تو را بد شنیده ام

حق با تو بود، از غمِ غربت شکسته ام

بگذار صادقانه بگویم که خسته ام

بیزارم از تمام رفیقانِ نارفیق

این ها چقدر فاصله دارند تا رفیق

من را به ابتذالِ نبودن کشانده اند

روح مرا به مسندِ پوچی نشانده اند

تا این برادرانِ ریاکار زنده اند،

این گرگ سیرتانِ جفاکار زنده اند،

یعقوب درد می کشد و کور می شود؛

یوسف همیشه وصله ی ناجور می شود

اینجا نقابِ شیر، به کفتار می زنند

منصور را هر آینه بر دار می زنند

اینجا کسی برای کسی، "کس" نمی شود

حتی عقاب، در خورِ کرکس نمی شود

جایی که سهمِ مرد، به جز تازیانه نیست،

حق با تو بود، ماندن مان عاقلانه نیست

ما می رویم چون دلمان جای دیگر است

ما می رویم هر که بمانَد، مخیّر است

ما می رویم گرچه ز الطافِ دوستان،

بر جای جایِ پیکرمان زخمِ خنجر است

دل خوش نمی کنیم به عثمان و مذهبش

در دینِ ما مِلاکِ مسلمان، ابوذر است

ما می رویم، مقصدمان نامشخص است

هر جا رویم، بی شک از این شهر، بهتر است

از سادگی ست گر به کسی تکیه داده ایم

اینجا که گرگ با سگِ گله برادر است

ما می رویم؛ ماندنِ با درد فاجعه ست

در عرفِ ما نشستنِ یک مَرد، فاجعه ست

دیریست رفته اند امیرانِ قافله

ما مانده ایم، غافلِ پیرانِ قافله

اینجا دگر چه بابِ من و پای لنگ نیست

باید شتاب کرد، مجالِ درنگ نیست

بر دربّ آفتاب، پیِ باج می رویم

ما هم بدونِ بال، به معراج می رویم ...
=====
ببخشید طولانی شد اما این شعر رو خیلی خیلی دوست دارم

من نفهمیدم
کودک درون
با
از درون کودک بودن
فرق می کند؟؟
اما
همه ما را با هم اشتباه می گرفتن
------
این سوال وقتی پست یکی از دوستان تیوالی رو خودنم به ذهنم رسید
کاش می شد بفهمم کدام بهتره؟؟

من با غزلی قانعم و با غزلی شاد
تا باد ز دنیای شما قسمتم این باد
ویرانه نشینم من و بیت غزلم را
هرگز نفروشم به دو صد خانه ی آباد
من حسرت پرواز ندارم به دل آری
در من قفسی هست که می خواهدم آزاد
ای بال تخیل ببر آنجا غزلم را
کش مردم آزاده بگویند مریزاد
من شاعرم و روز و شبم فرق ندارد
آرام چه می جویی از این زاده ی اضداد ؟
می خواهم از این پس همه از عشق بگویم
یک عمر عبث داد زدم بر سر بیداد
مگذار که دندانزده ی غم شود ای دوست
این سیب که ناچیده به دامان تو افتاد
محمد علی بهمنی

تا گل غربت نرویاند بهار از خاک جانم
با خزانت نیز خواهم ساخت خاک بی خزانم
گرچه خشتی از تو را حتی به رویا هم ندارم
زیر سقف آشناییهات می خواهم بمانم

بی گمان زیباست آزادی ولی من چون قناری
دوست دارم در قفس باشم که زیباتر بخوانم

در همین ویرانه خواهم ماند و از خاک سیاهش
شعرهایم را به آبی های دنیا می رسانم
گر تو مجذوب کجا آباد دنیایی من اما
جذبه ای دارم که ... دیدن ادامه ›› دنیا را بدینجا می کشانم
نیستی شاعر که تا معنای حافظ رابدانی
ورنه بیهوده نمی خواندی به سوی عاقلانم
عقل یا احساس حق با چیست ؟ پیش از رفتن ای خوب
کاش می شد این حقیقت را بدانی یا بدانم

محمد علی بهمنی

سلام دوستان عزیز یک سوال ازتون داشتم (یه کاری کردم عذاب وجدان گرفتم )

امروز با چند دوست همتیوالی صحبت می کردیم و این نکته به ذهنم رسید که آیا تیوال باید یک جای عمومی و تخصصی باشه که همه عاشقان تئاتر بیان و نقد و نظراتشون رو تو این سایت بذارن و با نظرات دیگران آشنا بشن !! یا یک سایت اجتماعیه برای تفریح و آموزش در قالب فرهنگ و هنر و تئاتر و سینما و...؟؟

یعنی میشه توش شوخی کرد؟ پست هایی مثل این 2 الی 3 روز آخر و یا 1 ماه اخیر گذاشت یا نه فقط باید تخصصی نگاه کرد و کامل راجب مباحث تئاتری و ... پرداخت؟
خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی خیلی برام مهمه که دوستان قدیمی تیوال به این سوالم جواب بدن
از جمله (محمدی،جمالی،موسوی،ارسطو،بهرنگ،خورشیدی،راقب کیانی، عظیمی، آّبایی ... دیدن ادامه ›› و ...... )
شرمنده اگه کسی از قلم افتاد (به سبک خورشیدی)
===========================
فقط یه توضیحم بدم منظور من از مورد دوم اینه که میشه شوخی کرد میشه حرف دل زد میشه راحت بود و غیر تخصصی صحبت کرد یه جورایی شیک تر مورد چهارم که البته 4چوب بیشتری هم داره و طبیعتا یه کوچولو محدود تر

کیا این دیالوگ رو یادشون موند (هیچ ربطی هم به فیلم نداشت):)

سیگار میکشی؟

دارم تفننی ترک می کنم :)))

11تیرماه 92
طبقه 8 سینما آزادی مقابل درب ورودی، اجتماع همتیوالی ها