«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
از نمایش لذت بردیم. با این حال که ردیف اول بودم ولی به نظرم بازیگرها کمی از تماشاگران دور بودند.
شاید می شد بیشتر نزدیک تماشاگرها باشند و بازی آقای همت هم بسیار دلنشین بود.
درود! یک اجرای بی آلایش و روان...
وقتی افراد در جای درستی قرار بگبرند و پافشاری بر خودنمایی یا اغوای تماشاگر نداشته باشند نتیجه کار هنری همینقدر رضایت بخش خواهد بود...
سپاس
بدون بزرگنمایی باید گفت ترکیب متن، بازی ها، نور و موسیقی این اجرا به لایه های درونی تماشاگر نفوذ می کند.
واقعا این گونه اجرا ها هستند که ارزش دارند تا مرکز شهر بیایم با این همه شلوغی و به تماشاگر و وقت او احترام می گذارند. چیزی به وجود او اضافه می کنند.
5 ستاره درخشان برای ستارگان جوان این اجرا!
با کمال احترام به این گروه جوان که گویا بار اولی بود که روی صحنه می آمدند.
بازی ها، بجز آقای راد که خوب بودن، در حد کار دانشجویی بود و دیالوگ ها رو از آن خود نکرده بودند و فقط می خواستند با ضرب هماهنگ باشن.
بنده معمولا کار گروه های جوان رو شرکت می کنم ولی انتظار بیشتری از این کار داشتم.
روی صدای بازیگران بویژه صدای خانم ها باید بیشتر کار بشود.
نوازنده محترم کارشون خوب بود ولی اشکالی نداشت اگر دو یا چند نوازنده استفاده می شد به کلیت کار کمک می شد.
همچون نوبت های گذشته از فعالیت زلال و بی پیرایه جناب شهرستانی و همکاران جوانشان لذت بردم.
کاری بدون ویژگی های هنرفروشی رایج در اجراهای پر سروصدای کنونی...
از خانم رضایی بازی بهتری دیده بودیم ولی این اجرا هم با وجود تعدد شخصیت ها درخشان بود... بازی آقای ارجمند در پرده پایانی شایان توجه بود...
یکپیشنهاد: بروشور هر اجرا می تواند سندی ماندگار باشد.
همانطور که کتاب های الکترونیکی جای کتاب های کاغذی را نگرفته اند، بروشور الکترونیکی هم جای بروشور کاغذی را نمیتواند بگیرد. چاپ بروشور کاغذی ،جدا از اینکه هزینه زیادی همندارد، می تواند سندی انضمامی از تئاتر کنونی باشد.
سپاس
با دید اینکه گروهی جوان کاری را ارائه داده اند به تماشای این اجرا رفتم...
دو پرده اول کمی ضعیف تر بود ولی هرچه جلوتر رفت بهتر شد.
بازی آقایان اختری و محسن اکبری بسیار خوب بود و جنس صدای مناسبی هم داشتند که اثر خوبی در کل کار داشت.
عزیزانی که مخاطبین همیشگی تئاتر هستند حتما از اینگونه اجراها حمایت کنند و امیدوارم در برنامه شون بگذارند که از اجراهای گروه های جوان بیشتر دیدن کنند.
سپاس
با سپاس از زحمتی که برای کار کشیده شده بودند.
با توجه به اینکه کار قبلی آقای حسین پور را دیده بودم (نمایش قضات) انتظار داشتم این کار قدمی به جلو به نسبت کار قبلی ایشان باشد. ولی تقریبا ایده کلی تغییری نداشت. استفاده بهتری از نور و صدا شده بود.
خسته نباشید به گروه.
گروه جوان بودند و نیاز به حمایت دارند.
کار بهتر از این میشد باشه.
اجرای نمایشنامه های خارجی کمی سخت هستند. شاید بهتر بود این انرژی زیاد را برای آثار ایرانی که خروجی بهتری دارند می گذاشتید.
درود بر یکان یکان گروه این نمایش.
بازی ها خوب بودند گرچه تک گویی ها شاید کمی خسته کننده بشود اما در مورد این کار اینطور نبود.
درون مایه متن چیز جدیدی نداشت چون پیش تر در اجراهای متفاوتی این موضوع ها کار شده بودند.
گروه موسیقی به کار خیلی کمک کردند و کارشون ساده و متین بود.
نمایش خیلی خوبی بود و با این حال که مراسم زار قبلا هم با گروه های دیگر کار شده بود ولی دیدگاه دیگری در خط داستان مورد نظر نویسنده بود که به نظرم خیلی تر و تازه بود.
همه چیز عالی بود فقط 1 نکته.
بعضی واژه های که شاید در جامعه امروز حالت توهین آمیز خودشونو از دست داده اند ولی در اصل استفاده از آنها از ادب به دور هست در اجرا استفاده شد که به نظرم اصلا احتیاجی نبود حتی اگر هدفشون نمایش شدت تشنج و التهاب صحنه بود باز لازم به بیان اون واژه ها نبود چون خود بازیگر ها خوب حس و حال را به نمایش گذاشتن.
کاش حتی پست صحنه یا هنگام تمرین ها هم از این واژه ها استفاده نشه بالاخره محیط فرهنگی باید با محیط های دیگه تفاوت داشته باشه.
یک نمایش فرا این جهانی بود!
قطعا زحمت و انرژی این کار با زحمت کاری که یک نفر روی صندلی میشیند و تک گویی می کند و سالن را با اسم خودش پر می کند بر تماشاگر پوشیده نخواهد بود.
سپاس و درود
به تازگی اجرای استاد طهمورث از این نمایشنامه را دیده بودیم اما از این اجرا هم بسیار لذت بردم... استفاده نیکو از موسیقی و بازی های خوب...
تمام بازیگرها خوب اجرا کردن و موسیقی کاملا بجا استفاده شد...
بنده کمتر 5 ستاره امتیاز می دهم ولی لیاقت 5 ستاره را دارند...
اجرایی بی ادعا و روان
درود به تمام اعضای گروه.
انتظار داشتم وقتی 20سال میگذره در فرم هم تغییری ایجاد بشه نه که پیرزن و پیر مرد بشوند ولی ادم 20 ساله و 40 ساله با هم متفاوت هستند که این موارد را کارگردان محترم حتما مد نظر دارند.
در کل نمایش متوسطی بود ولی زحمت زیادی کشیده شده بود که قابل تقدیر است.
سپاس
بنده در شب پایانی نمایش را دیدم و اجرای خوبی بود... و اما کلامی با تماشاگران محترم!
لطفا گوشی هاتونو در حالت سکوت بگذارید! کار سختی هست؟ چندین بار انواع صدا ها از گوشی های تماشاگرا می اومد و حتی بچه همراهشون بود و عین خیالشون نبود که داره حرف میزنه بلند!
ح م ح
نمایش نامه در انتظار گودو تا حد زیادی ابزورد و سخت فهم هست و کار این گروه هم مفاهیم فلسفی رو وارد کار کرده بود که درکش مشکل تر هم شده بود.
عملا یک پرده از نمایش نامه گودو بود و زیاد وارد پرده آخر نشده بود.
بازی ها کاملا بدون اشکال بود مشخص است که تمرین خوبی انجام شده بود.
شاید در سلیقه عموم تماشاگران تئاتر نباشد ولی بازی ها و کارگردانی دقیق و خاصی داشت.