محمد حسین ابراهیمی فعال هنری

روایتی متفاوت از دوشب آخر زندگی زیگموند فروید
نوع مواجهه نمایشنامه با زندگی فروید جذابترین بخش نمایش برای من بود. به تمام حواشی ای که انتظار ... دیدن ادامه ›› می‌رفت مثل رابطه فروید با مارتا و مینا، با مسائل جنسی و نظریات (ادیپ ، الکترا و ...)، با یونگ، با خانواده، با دین و به خصوص پررنگ‌تر از بقیه با متافیزیک و خدا پرداخته شد.
یک کشمکش و محاکمه ذهنی برای فروید که کاراکترهای دوست داشتنی آن به شکل مادرش و آن هایی که نقش سرزنش گر داشتند به شکل پدرش ظاهر می‌شدند.
ما از طریق فروید با فروید مواجه شدیم.
در صحنه به جز صندلی و کاناپه ای که نماد فروید بود چیزی وجود نداشت و استفاده حداقلی از اکسسوری و دکور (به قیمت حذف فرش ایرانی فروید) با پراژکت ویدئو در پس زمینه در تضاد بود.
بازی فرزین محدث و استایل و زبان بدن او بسیار تماشایی بود و شهروز دل افکار در قامت خاخام یهودی درخشید.

بازی‌ها درخشان بود و به خصوص از بازی کهبد تاراج حظ کردم که از هر لحاظ عالی بود. 💎

اجرای این جنس کمدی خیلی حساس و راه رفتن رو لبه تیغه؛ باید از طرفی مواظب باشی که کار به توهین نرسه و خیلی خصمانه نشه و از طرف دیگه هم باید مراقب بود که کار به لودگی کشیده نشه. به نظر من که با تسلط خوب امیر کربلایی زاده و امیر غفارمنش روی کمدی و همچنین کار شایسته تحسین کارگردان هم ضرباهنگ کار حفظ شده بود و هم در اجرای بیشتر لحظات موفق بودند. ممنون از کار تیمی خوب تمام گروه

چه اتمسفر غریبی! چه متن بی نظیری! هر کس که صبر کرد و دل به اجرا داد لذت برد.
حیف که ردیف اول و دوم دید مناسبی ندارن!

کارگردانی کیومرث مرادی بسیار کم نقص و خلاقانه است و فضاسازی این نمایش یگانه و درخشانه از موزیک زنده بی نظیر فرشاد فزونی تا نورپردازی منحصر به فرد و ... . بازیگران هم چیزی کم نگذاشتند و حتا به نظر در بخش‌هایی از اجرا فراتر از خودشون ظاهر شدند. بازی مهدی حسینی نیا خیره کننده بود. به نظرم این اجرا جزو بهترین اجراهای سالیان اخیره. دست مریزاد و خسته نباشید به تمام دست اندرکاران کار.

بسیار تجربه خوبی بود. بازیگران با تمام وجود روی صحنه حاضر شدند به خصوص یلدا عباسی و توماج دانش بهزادی که فوق العاده بودند. از تماشای این حجم از ظرافت لذت بردم.

فکر می‌کنم باید یکبار دیگه نمایش رو ببینم چون تو پرده دوم نمیشد تمام قسمت‌های اجرا رو دید و بعضی لحظات از دست می‌رفت.
جای خالی چنین اجرایی بین نمایش‌های روی پرده به شدت حس می‌شد . کار فیزیکال، جنب و جوش مداوم بازیگران و شلوغی اجرا انرژی زیاد و تمرکز بالایی نیاز داشت که تمام گروه از پسش براومد. کار خوب و تمیز بازیگرا شایسته تشویق و تحسینه، دست مریزاد.

آنقدر انتخاب موسیقی و نمایشنامه (بیشتر شبیه فیلمنامه) بد بود که برای اولین بار قید تماشای یک نمایش تا پایانش رو زدم و نیمه کاره رهاش کردم. واقعن انتظار این حجم شعار زدگی و پوچی رو از این نمایش نداشتم

به نظرم رسید که بازیگر نقش ویتسک سعیدجاودان فقط برای بازی خوبش در دو صحنه پایانیش انتخاب شده چون واقعن مناسب نقش اصلی نبودند. اما مابقی بازیگران دقیق و عالی بودند و به ویژه سجاد میر گیرا و درخشان بود.