نحوه مهاجرت به کانادا در سال 2021

گزینه های مهاجرت اقتصادی و تجاری
گزینه های مهاجرت اقتصادی و تجاری برای متخصصانی است که مهارت هایی دارند که از اقتصاد کانادا حمایت می کند. هر برنامه از لحاظ صلاحیت های مورد نیاز تفاوت زیادی دارد، بنابراین هیچ توصیفی برای همه موارد ممکن نیست.

https://bestcanadatours.com/post/%D9%85%D9%87%D8%A7%D8%AC%D8%B1%D8%AA-%D8%A8%D9%87-%DA%A9%D8%A7%D9%86%D8%A7%D8%AF%D8%A7-%D8%AF%D8%B1-%D8%B3%D8%A7%D9%84-2021


دسته های مهاجرت اقتصادی و تجاری عبارتند از:

برنامه های متقاضی استانی
اکسپرس اینتری (ورود فوری)
مهاجرت به استان کبک
برنامه های ... دیدن ادامه ›› سرمایه گذاری
برنامه های کارآفرینی و خود اشتغالی
سایر طبقه بندی های فدرالی مهاجرت مانند برنامه مراقبان، مهاجرت خلبان اقیانوس اطلس، مهاجرت خلبان روستایی و شمالی و خلبان Agri-Food نیز گزینه های زیر چتر مهاجرت اقتصادی به کانادا هستند.

میزان لازم سرمایه و پول مورد نیاز برای مهاجرت به کانادا بسیار متفاوت است. برخی از برنامه های مهاجرت به چیزی بیشتر از هزینه رسیدگی به درخواست شما احتیاج ندارند. برخی دیگر به سرمایه گذاری قابل توجهی در کانادا نیاز دارند. در زیر آن را بر این اساس دسته بندی کرده ایم:

مهاجرت اقتصادی: بیشتر گروه های اقتصادی مهاجرت نیاز به اثبات این مسئله دارند که شما می توانید در زمان سکونت در کانادا از خود حمایت های مالی را کنید. برخی از آن گروه ها این کار را لازم ندارند. دسته هایی از مهاجرت اقتصادی که تقاضای اثبات وجه تسویه حساب ندارند، معمولاً متقاضی باید سابقه کار درکانادا یا پیشنهاد کاری درکانادا داشته باشد. دلیل هم این است که این متقاضیان با توجه به این واقعیت که قبلاً در نیروی کار کانادا ادغام شده اند، به بودجه ای برای اسکان مجدد در کانادا نیاز ندارند.

مهاجرت تجاری: انواع مهاجرت برای تجارت، به سرمایه گذاری قابل توجهی در کانادا نیاز دارد. ممکن است متقاضی نیاز به سرمایه گذاری در یک شرکت کانادایی داشته باشد یا اینکه یک متقاضی را ملزم به دادن وام بدون بهره به دولت فدرال یا استان کند.

حمایت مالی از خانواده: در بیشتر موارد، شما اطلاعات مالی خود را برای حمایت مالی از همسر یا فرزند وابسته خویش ارائه نمی دهید. اما اگر از سایر اعضای خانواده مانند پدر یا مادر یا مادربزرگ و مادربزرگ حمایت مالی می کنید، این الزام وجود دارد که شما برای واجد شرایط بودن این مورد را انجام دهید.

حمایت بشردوستانه و پناهندگی: اگر متقاضی درخواست های بشردوستانه و دلسوزانه هستید، هیچ الزام مالی وجود ندارد. تنها زمانی که اطلاعات مالی در این گروه از مهاجرت مورد نیاز است، این است که پناهنده متقاضی خصوصی باشد. در این صورت، گروه کانادایی حامی پناهنده باید نشان دهد که بودجه کافی برای حمایت از سکونت متقاضی پناهنده گی جمع آوری کرده است.

مهاجرت برای بدست آوردن مزایای بیشتر در زندگی این روزها آسانتر از همیشه است و حتی کشورهایی در رقابت برای جذب مهاجرین هستند و این رقابت در تامین رفاه میتواند ما را در میان انتخابهای گوناگون سردرگم نماید، اما خیالتان راحت باشد ما برایتان راهههایی را پیشنهاد خواهیم داد تا بهترین را انتخاب کنید، در ادامه سری مقالات مقایسه شهرهای دنیا، به سراغ مقایسه تورنتو و سنگاپور رفته ایم همراه ما باشید.
به طور رسمی جمهوری سنگاپور ، یک دولت جزیره ای مستقل در جنوب شرقی آسیا است و دومین تراکم جمعیت در جهان را دارد. در سنگاپور تقریباً 5/7 میلیون نفر ساکن هستند که 61٪ (3/4 میلیون) آنها شهروندان سنگاپور هستند. چهار زبان رسمی در سنگاپور وجود دارد: انگلیسی ، مالایی ، چینی و تامیل که نشان دهنده تنوع فرهنگی غنی و غذاهای گسترده قومی و جشنواره های مهم آن میباشد
تورنتو مرکز استان انتاریو کانادا است. جمعیت این شهر 2،731،571 نفر در سال 2016 تخمین زده شده است، این شهر پرجمعیت ترین شهر کانادا و چهارمین شهر پرجمعیت آمریکای شمالی میباشد. تورنتو یکی از مراکز بین المللی تجارت،امور مالی، هنر و فرهنگ است و به عنوان یکی از چند ملیتی ترین شهرهای جهان شناخته شده است.

https://bestcanadatours.com/post/%D8%AA%D9%88%D8%B1%D9%86%D8%AA%D9%88-%DB%8C%D8%A7-%D8%B3%D9%86%DA%AF%D8%A7%D9%BE%D9%88%D8%B1

منطقه GTA تورنتو
تورنتو، اگر نه در تمام قاره امریکای شمالی، اما بدون شک بین‌المللی‌ترین شهر کانادا است. نویسنده و بازیگر سرشناس، پیتر اوستینوف، تورنتو را این چنین تعریف کرده است: نیویورکی که توسط سوئیسی‌ها اداره می‌شود. شاید شهرت و صحبت از تورنتو به اندازه شهر رقیبش یعنی نیویورک نباشد، اما بسیاری از علاقه‌مندان به سیر و سیاحت حال و هوای آرامش‌بخش کانادایی شهر و تمیزی و جاذبه‌های آن را بیشتر می‌پسندند. تورنتو همچنین قلب تپنده مالی کانادا است؛ این شهر رقیب سرسختی است برای مونترال برای به دست آوردن عنوان مرکز فرهنگی کانادا، آن هم به واسطه نمایش‌های تئاتر مشهورش در سطح بین‌المللی و معماری مدرنی که در هیچ کجای دیگر کانادا به چشم نمی‌خورد.


https://bestcanadatours.com/post/%DA%A9%D9%84%D8%A7%D9%86-%D8%B4%D9%87%D8%B1-%D8%AA%D9%88%D8%B1%D9%86%D8%AA%D9%88-%D9%85%D9%86%D8%B7%D9%82%D9%87-gta-%D8%AA%D9%88%D8%B1%D9%86%D8%AA%D9%88

سفر پارسه - بخش پنجم

از کاخ صد ستون که مستقیم ادامه بدم و از در روبرو خارج بشم، میرسم به ساختمان خزانه. اما اگر برگردم و از همون دری که اومدم تو برگردم بیرون، سمت چپم میشه کاخ آپادانا. البته منظورم از در، “در سابقه” الان فقط یه دیوارچه ی حدود یک متریه.
کاخ آپادانا گویا تلفظ اصلیش اَپْدانِه س. در ترجمه به کاخ ستون دار گفته میشه. پا به معنی پایه و ستونه. البته دقیق متوجه نمیشم”آ” پیشوند نفیه. یعنی بدون. یعنی آپا میشه بدون پا یا بی ستون. همچنان برای من سواله.
برای رسیدن به این کاخ باید حدود ۳۰ پله رو بالا رفت. پله هایی با نقش و نگارهای حجاری شده. از همون پله های کوتاه. کل این ۳۰ پله، فقط ۳ متر من رو بالا می بره و به سطح کاخ می رسونه. میگن این کاخ مجلل ترین کاخ تخت جمشید بوده و ازش به عنوان بارگاه استفاده می شده. برای دیدار بزرگان یا اگه خیلی شانس میوردم و یه پیشکشی ی حسابی داشتم، منِ عوام. مطمئنا خارج از زمان جشن های نوروز. قهوه جوشم به کارت میاد خشایار؟
خب فعلا با یه بلیط چند هزاری میشه رفت تو کل مجموعه ولی اون موقعها، نمیشد. یاد سینی پیشکشی “آقای بزرگ” میوفتم تو دائی جان ناپلئون.
این ... دیدن ادامه ›› کاخ ۵۶۰ در ۵۶۰ سانتی روی ۳۶ تا ستون استوار بوده. سه طرفش هم ایوون بوده که هر کدوم ۱۲ ستون داشته. مجموعه ۷۲ ستون. عین کاخ آپادانای شوش. اونم مال داریوش بوده. دوست داشته دیگه، یکی تو شوش ساخته، یکیم پارسه. شنیده بودم این تالار گنجایش ۱۰ هزار نفر رو داشته که‌کمی برام عجیبه. با یه ضرب و تقسیم ساده میشه فهمید به هر نفر ۳۰ سانت مربع میرسه. یعنی ۵ سانت در ۶ سانت. تازه بدون احتساب ستون ها و سایر لوازم. فکر کنم یه چی‌گفتن.
منو یاد فولکسهالِ هیتلر میندازه. البته اون قرار بود ۱۸۰ هزار نفر و تو خودش جا بده. ولی نه هر نفری، ۱۸۰ هزار نازی رو.

این کاخ هنوز ۱۳ ستون پا برجا داره و باقی به مرور زمان فروریخته. اخرینش گویا در سال ۱۸۴۱ ریخته. هم دوره با محمدشاه خان قاجار. چند سال بعد از عهدنامه های ترکمنچای و گلستان و چند سال بعد از قتل قائم مقام فراهانی.
ولی در دوره ی پهلوی و جدایی بحرین، ستونی نیوفتاد.

و ستون قبلی در سال ۱۷۸۷ و همزمان با حکومت میرزا جعفرخان زند. دو تامونده به آخرین شاه زندیان. حدود ۷ سال قبل از حکومت آغامحمدخان قاجار، سرسلسله ی قجر، فرو ریخت.

دیگه داره ظهر میشه و اوفتوِ جِنگ شیراز(آفتاب جِنگ شیراز) خودشو نشون میده. دستمال گردنم رو در میارم و با آب قمقمه خیسش میکنم و میبندم دو گردنم. این یه ساعتی خنک نگهم میداره ولی پاهام دیگه خسته س. ترجیح میدم برم یه استراحتی کنم و چیزی درست کنم و بخورم. فکر کنم کنسرو قارچ و لوبیا با یکی دوتیکه سوسیس کبابی خیلی بچسبه. سر راه از بوفه خنکی جات میگیرم و میرم سمت جاییکه که تو پارک نشون کرده بودم که چادر بزنم.

سفر پارسه - بخش چهارم
تازه اول سفره و‌ من از بالا و پایین رفتن پله ها پا درد گرفتم ولی همچنان قهوه را دوست دارم.
اینبار سریع و چند تا در میون پله ها رو بالا میرم و دروازه ی خشایارشا رو رد می کنم. به یک سالن کوچک میرسم که احتمالا مسقف بوده و بعد از اون یک ورودی به جایی شبیه یک دالان. الان دیواره ی کوتاهی ازش باز سازی کردن ولی جایی خوندم که این دیوارها تا بالای ستون ها ارتفاع داشته. این دالان با عرض حدود ۱۰ متری و درازای حدود ۱۰۰ متری در دو طرف اتاق هایی داشته. حدود ۱۰ اتاق. در انتهای این دالان وارد فضای پارسه میشم. دقیقا نمیدونم که چه قسمتهایی از پارسه مسقف بوده و چه قسمت هایی روباز. دروازه ملل و دالان تقریبا در منتهی الیه شمال غربی پارسه س. و بعد از گذشتن از اون باید به سمت راست و جنوب پیچید تا به بناهای دیگه رسید. اما برای من قسمت جذاب، سمت چپه. این قسمت همون قسمت همیشه ناتموم پارسه س که صبح از بیرون هم دیدمش. این قسمت احتمالا هرگز شاه و شازده و بزرگی به خودش ندیده. احتمالا فقط کارگرا و هنرمندا و مهندسا توش رفتن کار کردن و هنر ورزیدن و فکر کردن. هنوز بوی مردم میده تا تاج و تخت و عود و مگس پران. هرگز شکوهی به خودش ندیده. پر از ستون و تکه های سرستون و چیزهای ناتمومه. هماهای بی بال. گاوهای نیمه کاره. ستون های تراش نخورده. برای من خیلی جذابه و هر بار وقت زیادی رو توش می گذرونم. و سکو های جشن های ۲۵۰۰ ساله رو روی این قسمت ساختن که هنوز وجود ... دیدن ادامه ›› داره.

به هر حال به سمت راست می پیچم و روبرویم با حدود ۶۰ متر فاصله کاخ صد ستون که در واقع بی ستون است رو میبینم. اخرین دو ستون رو اوایل دوره پهلوی اول به آمریکا و موزه شیکاگو بردن. میگن ابعاد این تالار درست ۵۶۸ سانت در ۵۶۸ سانته و ده ردیفه ده ستونه داره. صد ستون. ولی الان فقط ۱۰۰ پایه ستون مونده. که خودش جالب توجهه. روی هر کدوم از این پایه ستون ها یک شکل حکاکی شده که ظاهرا نامفهومه. میگن برای این بوده که بتونن قطعه ی بعدی رو که باید روش بزارن، شناسایی کنن و بفهمن از کدوم طرف و جهت بذارن روش. جالبه. گویا اینجا کوشک شاهی بوده که به حرمسرا، صندوق خانه‌و خزانه و قسمت های اندرونی راه داشته و به‌نوعی ساختمای اصلی محسوب میشده. ستونهایی با سرستون شیر و گاو داشته و فر ایرانی، همون حلقه ی بالادار، از سقفش آویزون بوده. بعدها روی این حلقه ی بالادار سر یک بزرگزاده ی هخامنشی میاد و بدل میشه به فروهر. الان اما کفش خاک و شنه و سقفش آسمونه. و بین زمین و آسمون، هیچی نیست.
نمی دونم این بنا در زمان خودش چقدر شگفت آور بوده یا نبوده. حدود ۲۰۰۰ سال قبلش تمدن عظیم مصر و سومر وجود داشته. تمدن عظیم دره ی سند. و ۲۰۰۰ سال بعدش تمدن اینکا. و ۵۰۰ سال بعد از اون نیویورک و شیکاگو و شهرهایی با ساختمان های عظیم و جمبوجت و فضاپیما. و البته خیلی جاها و چیزهای دیگه. یا ابولهول که نظریه هایی مبنی بر قدمت ۱۲۰۰۰ ساله ش وجود داره. از یک تخته سنگ یک تکه. آیا همبستگی بین این اتفاقات وجود داره؟ نکته ی جالبش برای من اینه‌که غیر از دوران‌معاصر، همه ی این تمدن ها با اعتقادات اجین بوده. ظاهری یا باطنی. ولی نیروی محرک خودش رو بر اساس اعتقادات تامین می کرده. فراعنه ادعای خدایی داشتند و اینکاها. هخامنشیان فر ایزدی داشتند و از طرف اهورامزدا بودن. گویا ایمان چیزی رو در آدمی بیدار می کنه که هیچ چیز دیگری تا دیروز نتونسته تاثیر مشابهی روی آدم داشته باشه. امروزه اما دانشمندان و مخترعان الزاما اعتقدات قویی ندارن. بسا خیلی ها اساسا این موضوعات رو قبول ندارن. شاید به این علت باشه که برای اولین بار در تاریخ، نیاز های اولیه شون تامینه و مستقیما می تونن به دانش فکر کنن. اما در گذشته این افراد باید زندگیشون رو فدای اهدافشون می کردن و در فقر و مشقت زندگی می کردن تا بتونن علایقشون رو شکوفا‌کنن. که هنوز هم در برخی ممالک و باورها این روند ترویج میشه.

-آقا دستشویی فقط همون پایینه؟
-اره ولی اگه سرپاییه، می تونی بری پشت اون دیوار. مواظب باش اردشیر نبیندت.
ای قهوه، دوستت دارم.

بخش سوم از سفر پارسه:

می ستاییم خورشید را که آفریده اهورامزداست.
پیروز و فرخنده باد خورشید درخشان، خورشید بی مرگ و خورشید تیز اسب. با اندیشه و گفتار و کردار نیک به سوی خورشید روی کرده و می ستایمش. ای اهورامزدا، خورشید درخشان تیز اسب را می ستاییم که آفریده توست. و ستایش بر شما باد همگان ـ ای امشاسپندان که به سان خورشید شکوهمند هستید. منم رهرو راه اهورامزدا که درخشش و روشنایی خورشید فروغ اوست و منم بر افکننده و خوارکننده انگره مینو و این است راه پارسایان راهی که اندیشه نیک، گفتار نیک و کردار نیک می آموزد.

بخشی از خورشید نیایش، از نیایش های زرتشتیان عزیز. به رسم کورش، با این نیایش وارد شدم. میگن کورش بعد از ورود به بابل، به آداب و رسوم بابلیان، به نیایش خدایانشان ... دیدن ادامه ›› نشست.
کاغذی از جیبم درآوردم و خورشید نیایش رو خوندم. اون موقع هنوز نمیشد تو موبایل چیزی نوشت. اگه نور صفحه موبایل کسی سبز بود، کلی پیشرفته محسوب میشد.
پایین پله ها ایستادم و از روی کاغذ خواندم. طولانی بود. از دوستی زرتشتی گرفته بودمش. خواندم و پله ها رو بالا رفتم. پله های کوتاه. جوری کوتاه که اگه عجله داشته باشم، می تونم چند تا در میون برم ولی اگه برای سیاحت رفته باشم، زمان کافی برای برانداز کردن زیبایی و هنر خواهم داشت. نظرات زیادی برای ارتفاع این پله ها وجود داره ولی من مال خودمو بیشتر دوست دارم. چون این بنا برای تفاخر و تاثیر گذاشتن روی اقوام تحت حکومت ساخته شده و البته خزانه مملکت هم بوده. این ارتفاع از پله ها، تاثیر کامل رو‌ روی مهمان ها میذاشته و زمان کافی رو برای سیاحت و حیرت بهشون‌میداده. بعید می دونم جرات می کردن چند تا در میون بپرن. اسنایپرا...
دیواره ی این پلکان نقش برجسته ای نداره. اینکه از اول داشته یا نداشته رو نمی دونم. ولی مطمئنا آذین بندی میشده. شاید با آتش، شاید پارچه های رنگی، شاید از بالای پلکان روی سر میهمانان گل و نقل می ریختند. شاید گل نیلوفر، شاید اون گلا که تو دست بعضی از نقش برجسته ها هست رو از زمین برداشته باشن. شایدم شکوفه های بهاره. شاید کف پله ها فرش پهن می کردن. عود سوز و آتشدان. شایدم برنامه های هنری اون موقع جایجای این پلکان اجرا می شده. رقص، آتش بازی و...
من اینا رو‌میبینم وقتی میرم بالا...
پله ها از وسط شروع میشه دو ردیف پلکان به چپ و راست میره. احتمالا یکی از این پله ها برای بالا رفتن و یکی برای پایین اومدن استفاده میشده. ۶۳ پله. بعد جهت پله ها عوض میشه و ۴۸ پله دیگه و دروازه ی “همه ملل”.
بین پلکان و دروازه ی ملل یک فضای خالی وجود داره. حدود ۲۰ متر فاصله س. احتمالا پذیرش و ریسپشن بوده. و البته منظره ی کاملی از دروازه به دست میده.
دروازه ای با تندیس موجودی افسانه ای با بدن گاو، بالهای فروهر و سر انسان. البته نه هر انسانی، یک بزرگ زاده هخامنشی. اون سبک مو و ریش و کلاه، مال بزرگان هخامنش بوده نه انسانهای عادی و عوام. دو پیکره از این موجود در دوطرف دروازه وجود داره. چیزی شبیه ابوالهول‌مصریان. یونان باستان و تمدن دره ی سند(هندوستان) هم‌موجود‌مشابهی دارند. بعدها شنیدم‌که بومیان آمریکا(سرخ پوستان) هم چنین موجودی دارند.
جدای از نقش یرجسته های اصلی، تعداد زیادی نقش فرورفته هم بر‌دروازه ی ملل وجود داره. قدمت بعضی به سال ۱۳۴۷ خورشیدی بر میگرده و متعلق به “حمید” هست. دقیقا نوشته:
حمید ۱۳۴۷
یا حتی ۱۲۲۷۰ مربوط به محمد علی، که احتمالا قمریه.
برخی رو هم توریستهای خارجی در دوران مختلف مرقوم کردن. روسی، فرانسوی، انگلیسی و بعضی حروف که نمی شناختم. البته هیچ کدوم هنر نقش برجسته رو نداشتن و فقط حکاکی کردن.
از این دست خیلی هست، که سیاحتی داره برای خودش.

و‌ پله ها رو برگشتم پایین، با عجله. پیِ دستشویی. نباید اون قلپ آخر قهوه رو سر می کشیدم.

‎ادامه ی سفر پارسه:

با خودم گفتم کاش اینجا هنوز تاکستان بود. روبروی پله های ورودی پارسه، راه صافی هست که تا نزدیکی های شهر مرودشت میره. دو طرف این جاده، مزرعه س و نزدیکی های پارسه، کاجستان و سروستانه. در کتابی خونده بودم که اینها همه تاکستان بوده. لابد هخامنشیان دلمه خیلی دوست داشتن وگرنه این همه انگور می خواستن چه کنن! به هر جهت یک جایی از زمان، تاکستان ها از بین رفتند و زراعت و کاج و سرو جایشان را گرفته. ولی اونروز من دلم انگور می خواست. تا جایی لم بدم و انگور بخورم، شاید هم دلمه.
بار و بندیل رو جمع کردم و ته لیوان قهوه رو سر کشیدم و راه افتادم. گندمزار، یک جاده نه چندان پهن، باز هم گندمزار و پارسه. از غرب دیدن داره. همیشه از روبه رو باهاش مواجه شده بودم. از اون زاویه وقتی ورودی با نرده های آهنی سبز، اسب های مردنی کرایه ای، ماشین ها، بلوک های سیمتنی، پارسه ریزه فروشی ها(اون ماکت های پلاستری تزیینی از تکه های پارسه)، ساختمونهای یک طبقه ی شیروانی دار محوطه و خلاصه کلی چیز دیگه رو که تو ذهن از منظره پاک کنم، جلالی داره. اما از غرب، نیازی به اون همه ادیت نداشت. پاکِ پاک بود. هر چند کورش یا خشایارشا احتمالا هیچ خوششون نمیومد کسی اینجوری بیاد تو ولی خب پیش اومده بود دیگه. مسیر اتوبوس از این ور بود. البته شایدم کماندار-اسنایپراشون از بین کنگره دیوارها میزدنم، شاید. چون به هر حال ما عوام نه الان و نه اون موقع جایی در کاخ ها نداشتیم. شایدم فلاسک قهوه م رو پیشکش می کردم و خوشش میومد بعدم میداد حَکَّم می کردن رو دیوارا به عنوان ۲۹امین قوم هدیه آورنده از تهران! کل ... دیدن ادامه ›› تاریخ و مهندسی پارسه به هم میریخت! همون اسنایپرا می زدنم، همه راحت تر بودن. آدم وقتی مسافت طولانی رو پیاده میره، ذهنش فعال میشه و بعد خاموش.
دیواره غربی پارسه، شکل چندان منظمی نداره و نمیدونم علتش رو. این همون قسمتیه که هرگز تکمیل نشد و کلی ستون و سرستون و چیزهای ناتمام دیگه توش پیدا کردن.
یک جوی آب از نزدیکی این دیواره میگذره که از بالای کوه های شمال پارسه سرازیر میشه. صدای این جوی از بالای مقبره ی اردشیر سوم هم شنیده میشه. مقبره اردشیر دوم و سوم تو پارسه س و جالب اینکه مقبره ی اردشیر سوم که در زمان حیاتش ساخته شده، از لحاظ ارتفاع پایین تر مقبره ی پدرش، اردشیر دومه. و نکته ی جالب تر اینکه بالای مقبره ی این شاهان همیشه فروهر حکاکی می شده. اما با هم متفاوته. تفاوتشون تو تعداد ردیف های بالهای فروهره. فروهری که ما میشناسیم، سه ردیف بال داره. فروهر بالای مقبره ی اردشیر سوم اگر درست یادم مونده باشه، ۱۰ ردیف و اردشیر دوم ۷ ردیف. دلیلش رو نمی دونم. شاید فضایلشون بوده. مقبره های نقش رستم اونقدر بالا بود که با دوربینی که داشتم قابل شمردن نبود.
همون جوی آب رو به سمت راست دنبال کردم تا برسم به ورودی و برم تو. اما زود بود و کیوسک بلیط فروشی باز نشده بود. صدای صبح پرنده ها جذاب بود. گنجشک و کلاغ و گاهی طوطی و دارکوب. جایی رو تو پارک نشون کردم که شب چادر بزنم. چون وقت داشتم، کمی خیره گی کردم به منظره. حس خوبی بود و هم بد. شکوه پارسه از یک طرف و شرایط زندگی در اون دوران از طرف دیگه همیشه برام تضاد بوده. امنیت غذایی، بهداشت، تکنولوژی، اختلاف طبقاتی، سفر و خیلی چیزهای دیگه ذهنم رو مشغول می کرد. اون موقعها اگه پدر نجار بود، پسر باید نجار می شد. اگه سپاهی، سپاهی. و اگه موبد و روحانی، موبد و روحانی. و اگر شاه، شاه و شازده. نمیشد نجار بره تو ارتش یا ارتشی، موبد بشه. بهش می گفتن طبقات پنج گانه اجتماعی، به ترتیب: بزرگان، مغان، کشاورزان، بازرگانان، پیشه وران. که احتمالا از آورده های آریایی هاست. چون در هند هم همچین چیزی وجود داشته ولی چهار طبقه.
در رو باز کردند. جالب اینکه از تو اومد و باز کرد. یعنی شب همونجا می خوابیدن؟ چه هیجان انگیز. بلیط خریدم و احازه گرفتم که کوله م رو بذارم تو اتاقکش. راهی شدم به پارسه.
آقا دستشویی کدوم وره؟

از تهران، برای رفتن به شیراز باید از اصفهان گذشت. از داخل شهر. بلوار کاوه رو به سمت شرق می پیچید و بعد جنوب و جاده شیراز. حدود ۵۰۰ کیلومتر.
بعد از اصطخر سمت راست تو افق دژنبشت دیده میشه، نقش رستم. منظره ی جالبیه، چلیپاهای کنده شده در دیوارکوه. هزاران سال پیش. برای شاهان. هخامنشیان.
اون رو که رد کنید نرسیده به مرودشت، سمت چپ، ستون های پارسه، پرسپولیس یا همون تخت جمشید رخ نمایی می کنه. خیلی دور نیست، نزدیکم نیست. شاید ۵-۶ کیلومتر خط مستقیم. به راننده گفتم پیاده میشم. کوله م رو از جعبه اتوبوس برداشتم و انداختم روی کولم. سنگین بود. کوله ی سه-چهار روزه. چادر، کیسه خواب، غذا، لباس، وسایل پخت و پز و خرت و پرت های سفر.
چند روز تعطیلی بود و دلم سفر می خواست. عصر تصمیم‌گرفتم و شب راه افتادم و اول صبح از اتوبوس پیاده شدم. جوان بودم و هنوز ماشین نداشتم و با اتوبوس ایران رو می گشتم و چادر می زدم. خوب بود، تجربه هایی که در همان دوران موند.
بین من و پارسه، گندم زارهای بهاره بود. چقدر زیبا و چه خوش صدا. برق شان چشم رو به خود می کشید.
جلوی چشم من، عرض جاده بود، تا چشم کار می کرد سبز بود و بعد ... دیدن ادامه ›› پارسه. زیبا.
راه افتادم. زدم به دل گندم زار. مسیری بود باریک که‌جای چرخ موتور رویش دیده میشد. لابد به جایی میرفت. مسیر من هم به همین سمت بود.
آفتاب نرم بود و از بالای ستون های پارسه، زیبا می نمود. نسیمی خنک و ‌کم بیش مرطوب از روی گندم ها می وزید و رقص بهشان می داد و خش خش علف خیس.
غرق در روز بودم که یکباره مسیر باریک پیچید به راست، من اما می خواستم مستقیم برم. مسیر از سمت راست کمی می رفت و به یک‌موتور آب می رسید. فکر کردم چاه آب باشد برای زراعت. ناچار از وسط گندم ها راهی شدم و ستون ها رو راست دماغم گرفتم و رفتم. ۳۰-۴۰ متری رفتم که تازه موضوع روشن شد. کانال آب. از اون کانالای دیواره بتنی. بالایش اقلا ۳.۵ متر پهنا داشت و آب حدود ۲ متری کفش در جریان بود. راست و چپ رو نگاه کردم، پلی نبود. پشتم به اندازه ی پیش رو، گندم زار بود. چاره ای نداشتم، یا باید منصرف می شدم و بر می‌گشتم یا از آب می پریدم. کمی فکر کردم. لیز لیزکان شیب کانال رو پایین رفتم. کوله رو در آوردم با تمام قدرت پرت کردم آن طرف. نیوفتاد در آب. کمی خوشحال شدم. خودم رو هم با تردید و تشویش، پرتاب کردم و خوابیدم روی سینه ی آن طرف کانال و با دست بالای کانال رو گرفتم. پای چپم تا ساق در آب رفت باقی سالم بودم. خودم رو بالا کشیدم. کفش چپ رو در آوردم و آبش رو خالی کردم. خیس و تلیس با مخلوطی از احساس پیروزی و شکست، راه رو ادامه دادم. بوی گندم می آمد. هر چه نزدیک تر می شدم، آفتاب هم بالاتر می رفت. کم کم منظره شفاف شد. بدنه ی غربی پارسه، که مثل ورودی اون، دیواره ای بلنده که صاف تراشیده شده. ستون ها، کمی از کاخ تچر، خالیِ کاخ صد ستون، دروازه ملل یا خشایارشا و سر ستون های نیمه تمام. و بالای همه شان، دو مقبره ی نیم چلیپا وار مثل نقش رستم در دل کوه. با شکوه بود.
دلم خواست بشینم و از این منظره ی ندیده لذت ببرم و نوشیدنی گرمی بخورم. شاید هم صبحانه. همین کار رو کردم. با خودم فکر کردم این منظره رو دیگه نخواهم دید، درست هم فکر کردم. نزدیک به ۲۰ سال از اون موقع‌میگذره و دوباره ندیدمش.
زیرانداز و اجاق و کتری و نان و عسل، چای لیپتون. چسبید. و کمی آجیل خام. لم دادم روی کوله و به آسمان نگاه کردم. لابد هخامنشیان هم در تعطیلات همین کار رو‌ می کردن. با خودم‌فکر کردم صبحانه چی می خوردن؟ اون موقع که چای نبوده، بوده؟ کاشف السلطنه ی قاجار چای رو آورد به ایران. شاید قهوه می خوردن. همین بهانه ای شد برای قهوه. به سلامتی پارسه نشینان.
داستان این کاشف السلطنه رو با خودم مرور کردم. به نظر من و طبق این روایت، همه ی چای های ایرانی از لحاظ شرعی حرومن! چون دزدی اند. حکم دقیقش رو نمی دونم ولی مال دزدی حرومه دیگه، نه؟ کاشف السطلنه هم به رسم سفیران ویکتوریایی، هر کاری رو به نام تاج و کشور انجام می داده. من جمله دزدیدن چای از هندوستان. اون زمان فقط چای آماده به ایران می فروختن و گیاه و بذر رو برای کشت به ایران نمی دادن. ایشان هم گیاه یا بذر رو در دسته ی عصا پنهان می کنه، به سرقت می بره و به ایران و لاهیجان میاره و چای لاهیجان... راست و دروغ این جریان رو‌نمی دونم‌. یک پیرمرد استاد دانشگاه گردشگری و راهنمای تور تعریف کرده بود، پای خودش. اسمش هم یادم نیست. ولی صورتش عین ناصرالدین شاه بود مخصوصا چشمهاش. خودش میگفت چند مادربزرگ قبلش تو دربار قاجار بوده. از نگاه یک وطن پرست ایرانی، این کاشف السلطنه یک قهرمانه اما از نظر یک وطن پرست هندی، یک چیز خیلی بده که نمیگم.
امیدوارم سلمان خان هرگز این داستان رو نشنوه. پاشه بیاد اینجا واویلاست. هر چی موشک زمین به هوا و هوا به زمین و و هوا به هوا و دریا به دریا بزنیم، حتی بدون خطای انسانی، همه رو بر میگردونه به سمت خودمون. واحسرتا. این قسمت الان به ذهنم رسید، ۲۰ سال پیش موشک نداشتیم. ولی شاید زمان هخامنشی ها در اتیوپی قهوه داشتن و شایدحبشی ها(اتیوپی فعلی) کنار عاج و زرافه، یکم قهوه هم برای شاه میوردن، کسی چه می دونه.
القصه وسایل رو جمع کردم، کفشم رو‌که هنوز خیس بود پوشیدم و یخ کردم و مسیر رو ادامه دادم.
کاش هنوز اینجا تاکستان بود.

مرکز خرید پروما کجاست؟

پروما مشهد یکی از مراکز تجاری مورد توجه در بین شهروندان و گردشگران داخلی و خارجی این شهر می باشد. مرکز خرید پروما مشهد، مجموعه ای از فروشگاه های زنجیره ای است که در اکثر شهرهای ایران شعبه دارد و شعبه مشهد در سال 1379 با زیر بنایی در حدود 25000 متر مربع در شهر مقدس مشهد آغاز و در سال 1383 به بهره برداری رسید.

از امکانات رفاهی پروژه مجتمع تجاری پروما مشهد که در سایت گردشگری نشاط آوران به آن اشاره شد میتوان به شهربازی، پارکینگ، کافی شاپ، بولینگ، بیلیارد و … اشاره نمود. مجتمع تجاری پروما مشهد در 4 طبقه ساخته شد که طبقه همکف آن به هایپر مارکت پروما با زیر بنای 6000 متر مربع تعلق دارد و در آن می توانید انواع محصولات مورد نیاز مانند آرایشی و بهداشتی، مواد غذایی، میوه، پوشاک، کیف و کفش، لوازم خانگی و … را تهیه کنید.

https://www.eneshat.com/shopping-center/iran/mashhad-3/proma

در ... دیدن ادامه ›› طبقات دیگر پاساژ پروما مشهد حدود 300 واحد تجاری قرار دارد که شما می توانید از کالاها و اجناس مختلف آنها دیدن کنید. همچنین فروشگاه هایی که ارائه دهنده محصولاتی با برندهای معروف هستند را مشاهده و خریداری کنید. علاوه بر تمام این کالاها، اگر شما به دنبال تهیه سوغات و صنایع دستی مشهد هستید، می توانید زعفران و خشکبار را از فروشگاه های عرضه کننده این محصولات در مرکز خرید پروما مشهد تهیه کنید. اگر در سفر به مشهد فرصت زیادی برای دیدن همه مراکز خرید و تهیه سوغات ندارید توصیه ما این است که به مرکز خرید پروما مشهد سری بزنید زیرا هر آنچه را که نیاز دارید، می توانید بدست بیاورید.

فودکورت و کافی شاپ پروما



پس از خرید کردن هر شخصی دوست دارد خستگی خود را بگونه ای بدر کند اما پیشنهاد ویژه سایت نشاط آوران به شما عزیزان، سرو نوشیدنی های مختلف و غذاهایی رنگارنگ است تا بتوانید خرید یک روز خود را با خوردن یک میان وعده عالی در طبقه آخر پروما دلچسب تر کنید. غذاها و خوردنی های خوشمزه در آخرین طبقه مرکز خرید پروما مشهد در انتظار شماست بعلاوه در این طبقه، کافی شاپ و فست فود برای میزبانی از شما آماده هستند. بعد از گشت و گذار در طبقات مختلف پاساژ پروما مشهد قطعا می توانید با خوردنی های خوشمزه لحظات بیاد ماندنی را در کنار هم داشته باشید.

شهربازی پروما مشهد

در طبقه انتهایی پروما در کنار فروشگاه های غذایی شهربازی (سرزمین عجایب) با محیطی ایمن قرار گرفته، می توانید سرگرم کردن فرزندانتان را براحتی محیا کنید. با وجود این شهربازی و همه امکانات این مجموعه و در نظر گرفتن نیاز های همه اعضای خانواده، سبب شده که صرفا خرید تنها مورد توجه نباشد و یک روز خاطره انگیز را در کنار یکدیگر در این مجموعه سپری کنید. بازی های هیجانی این مجموعه موجب شده تا عده ای صرفا جهت بازی و سرگرمی به این مکان سربزنند.

بیلیارد و بولینگ پروما مشهد



مجتمع پروما مشهد تنها برای خرید، بازی کودکان و خوردن غذا نیست بلکه در این مجموعه برای اولین بار در مشهد باشگاه بولینگ و بیلیارد شروع به فعالیت کرد. بازی بولینگ بسیار جذاب است و همه ی افراد با هر سنی را به سمت خود جذب می کند، سالن بولینگ پروما، در مجموع دارای 6 خط بازی می باشد که این خود به جذابیت ورزش و بازی بولینگ اضافه می کند. پیشنهاد ویژه ما در سفر به مشهد این است که سری به باشگاه بیلیارد و بولینگ پروما بزنید و از این بازی های هیجان انگیز لذت ببرید مطمئنا برای شما بسیار جالب خواهد بود.

علاوه بر تمام امکاناتی که در داخل مرکز خرید پروما مشهد قرار دارد یکی از مسائل مهم و مورد توجه، پارکینگ مجموعه است. آن دسته افرادی که با وسیله ی شخصی به این مرکز خرید می آیند براحتی می توانند از امکانات پارک خودرو بهره مند شوند. اگر میخواهید بدور از شلوغی سری به مرکز خرید پروما بزنید کافی است در ساعات اولیه روز برای خرید اقدام کنید چرا که در روز خیابان های اطراف و پاساژ از ازدحام جمعیت برخوردار نیستند. همچنین یکی دیگر از امکانات آن که تاکسی های اختصاصی پروما می باشد، آنها جلوی مجتمع آماده ارائه خدمات به شما مسافران و شهروندان محترم هستند.



در پاساژ پروما مشهد، سوپر مارکتی بزرگ در طبقه همکف قرار دارد. نتایج تحقیقات بازار، قدرت خرید مردم، عدم وجود رقیب درخور توجه و دیگر عوامل، پیش بینی حضور روزانه ۷۰۰۰ نفر خریدار مستعد را تائید می کند. سایت گردشگری نشاط آوران برخی از مشخصه های ویژه این سوپر مارکت را به صورت زیر ارائه می کند:

۱- ۶۰۰۰ متر مربع سطح فروش متشکل از: واحد پخت نال و شیرینی، خشکبار، مواد پروتئینی و لبنی،‌ میوه و تره بار و بانک.

۲- یخچال های ایستاده و نشسته، فن آوری Linde آلمان.

۳- قفسه های چوبی طبقه همکف و پوشش ستون ها از کشور ترکیه تماما MDF

4- سیستم یکپارچه فروش (Pos)

5- قفسه های فروشگاهی، راه بندها و میزهای فروش، ساخت Arneg ایتالیا.

امکانات و ویژگی ها امکانات مدرن مجتمع تجاری پروما، این مجتع را از سایر مراکز تجاری مشابه متمایز می کند. بخشی از این ویژگی ها عبارند از:

۱- سیستم های خنک کننده و گرم کننده مرکزی (کریر) ساخت آمریکا.

۲- سیستم اعلام حریق C-TEC ساخت انگلستان.

۳- سیستم پیجینگ مرکزی TOA ساخت ژاپن.

۴- سیستم تلفن سانترال ۵۰۰ خط Panasonic ساخت ژاپن.

۵- سیستم مدار بسته و نظارت تلویزیونی Sanyo ساخت ژاپن.

۶- نما تماماً از شیشه سکوریت آبی رفلکس بلژیک.

۷- پارکینگ های مسقف در حدود ۶۰۰ متر مربع با دارا بودن سیستم تهویه.

۸- تایل سقف از نوع آموستیک آرمسترانگ با ریلینگ اصلی، ساخت آمریکا.

۹- UPS مرکزی ساخت GE آمریکا.

۱۰- Server ها و کلیه تجهیزات شبکه Legrand ، Gigabyte ، ۳ – Com ، Linksys

11- آسانسورهای پانوارمیک، ساخت ایتالیا.

۱۲- پله های برقی (OTIS) ساخت فرانسه.

۱۳- اینترنت بی سیم رایگان .

مرکز خرید پروما به جهت دسترسی از موقعیت مکانی بسیار مناسبی بهره مند است، موقعیت این بازار تا حرم امام رضا (ع) دارای دسترسی های بسیار و مسیرهای متعدد منتهی به حرم می باشد.

وجود تاکسی های آماده در ورودی پروما امر رفت و آمد را برای خریداران با دستانی پر سهولت می بخشند. امیدواریم لحظات خوب و بیاد ماندنی در پروما مشهد داشته باشید.

تیم گردشگری نشاط آوران لحظات خوب و بیاد ماندنی در پروما مشهد را برای شما دوستان عزیز آرزومند است.

منبع : نشاط آوران - بزرگترین سایت گردشگری ایران

سلام به دوستای عزیزم
من اسمم رو عوض کردم منو یادتون رفته انگار
یادمه راجع به طناب های پاراکورد مقاله ای نوشته بودم که اتفاقا براتون لینکش رو گذاشتم .
این طناب ها که برای طبیعت گردی استفاده می شن و می تونین از مغازه هایی که تجهیزات کوهنوردی می فروشن پیدا کنید.
کاربرد اصلی طناب های پاراکورد برای ساخت چادر، روشن کردن آتیش، استفاده به جای بند کفش و .. هست.
حالا یه آموزش گذاشتم که چه جوری طناب پاراکوردی که از لوازم کوهنوردی ها می خریم رو به یه دستبند شیک و خوشکل تبدیل کنیم که توی کوه هم بتونیم ازش استفاده کنیم.
این دستبندا انقدر خوشکلن که من خودم اگر دست مسی ببینم فکر نمی کنم تجهیزات کوهنوردی باشه.
قسمت بافتش خیلی مهمه اونو حتما بخونید

https://www.mihmansho.com/mag/content/1503

سلام
من اومدم پست مجزا بزارم :))))))
یکی از دوستام داره برای تعطیلات آذر میره پارک ملی کویر.
پارک ملی کویر از اونجاهاییه که از این سیستم های حفاظت شده برای حیوانات داره.
مثل اینکه یوز ایرانی هم داره.
بعد لیست یک سری حجیوون بهشون دادن که احتمالا این ها رو تو پارک ملی کویر میبینن، چون حیوونا تو پارک ملی آزادن.
به نظر من که باید خیلی جالب باشه.
به این منطقه میگن خارتوران.
https://www.mihmansho.com/mag/content/1432