یک سورپرایز !!! در ده سال اخیر این سومین یرمایی است که بعد از کارهای رضا گوران ودکتر علی رفیعی دیدم.....در یک کلام...بسیار جذاااااب .ازدست ندهید.

ساعتی تفریح با نمایش-اجرا خوب است

نسبی گرایی یا عدم قطعیت به زبان ساده: مورد مثال , پیپ!! این یک پیپ است.این یک پیپ نیست .این پیپ هست.این پیپ نیست. این پیپی است که هست.این پیپی است که نیست.این پیپ که هست چه نیست؟ این پیپ که نیست چه هست؟ پیپ پیپ!!!! نتیجه گیری: 1-محمد مساوات مبتکر است. 2-محمد مساوات خشونت را دوست دارد.3- محمد مساوات محمد مساوات است.

نمایشی تلخ اما واقعی از زندگی هایی که بیصدا خاموش می شوند.نمونه ای شاخص از کاربرد صدا- نور حرکت در تئاتر-گاهی لازم است آستانه تحملمان را بالا ببریم تاشاهد نمایش خوبی باشیم-بازیها مسلط یکدست ودر خدمت نمایش است- برای دیدن زوایای پنهان اثر بایستی حواسمان جمع باشد.توصیه به علاقمندان آثار جدی نمایش ایرانی.

اجرایی بسیار زیبا وحرفه ای با الهام از داستان صادق هدایت. دیدن این نمایش برای تماشاگر حرفه ای واهل کتاب بسیار لذت بخش است.برای ارتباط بیشتر با اثر خواندن اصل داستان درمجموعه داستان کوتاه زنده به گور قبل از دیدن نمایش توصیه می شود. احسنت به گروه اجرا.

`قصه تلخ من از غصه غم انگیز تر است -کارم از گریه گذشته ست به آن می خندم.نمایشی مفرح از واقعیت درک وفهم ما جماعت ایرانی-دیدنش خالی از لطف نیست.توصیه می شود.

نمایشی از جنس تئاتر اندیشه-برآمده از تقابل دو نوع نگاه به زندگی وهستی-دارای بن مایه های فلسفی-ارزش دیدن دارد.

نمایشی که باید بیش از یک بار دیده شود.متن نمایشنامه اثری خلاقه است ومولف با بازآفرینی کلیت سه اثر جهانی-سه خواهر وباغ آلبالو وشاه لیر-در زبان فارسی با محوریت عمو فیروز وزمان قاجار موفق به خلق درامی ایرانی شده است. دو صحنه از گفتگوی فیروز با روح پدرش بسیار تکان دهنده وحائز اهمیت است. آگاهی از جنگهای ایران وروس در زمان قاجار وفرجام جنگ برای ایرانیان در فهم بهتر نمایش موثر است.مونولوگ راوی نمایش یا همان فیروز شایسته دقت است.مقدمه مبسوط کارگردان در بروشور نمایش قبل از دیدن اجرا حتما خوانده شود. برای دیدن نمایش درنگ نکنید چه بسا راغب دیدن اثر برای بار دوم وسوم شوید. نگران زمان طولانی اثر نباشید چون گذشت زمان را حس نمی کنید.اثری فاخر که با دیدن آن حس می کنید تئاتر هنوز زنده است.

اولین نکته ای که توجه مرا جلب کرد اینکه بادیدن پوستر نمایش مطلع از نبودن نام نویسنده نمایش میشویم ولی حضور تک نفره فرزین صابونی وپیگیری کارهای نیما دهقان مرا راغب به دیدن نمایش کرد.بدون هرگونه ذهنیتی به تماشا نشستم وچند دقیقه اول هم حوصله ام را سربرد به نحویکه قصد ترک سالن را داشتم وچه خوب که این اشتباه را نکردم.حدودا از دقیقه 10 نمایش ماجرا شروع وتورا درگیر خود میکند-ترکیبی از بازی عالی وموسیقی زنده و ویدئو پروجکشن انیماتور و در یک کلام پرفورمنسی به یاد ماندنی. دیدن این اثر تماشائی را از دست ندهید !