می‌توانستم ساعت ها بایستم و برای این گروه بی نظیر و این نمایش فوق عالی دست بزنم .
چقدرررر محشر بودید.
چقدر بی نظیر بودید.

امروز به تماشای این تاتر رفتم ...
به نظر من زبان بدن بازیگرها عالی بود. ...
موضوعش را هم دوست داشتم هم بعضی وقتا دوست نداشتم ولی لحظات پایانی تاتر خیلی دوست داشتنی بود .

امشب به دیدن این نمایش رفتم و باید بگم بازی ها بسیار عالی بود ... بازیگر زن نمایش واقعا من رو مسخ کرده بود ...دیالوگ ها رو دوست داشتم اگر میتوانستم در کیف ام قلم و کاغذم رو پیدا کنم دوست داشتم بعضی از دیالوگ ها رو یادداشت کنم :)...نور پردازی و طراحی صحنه و موسیقی بسیار عالی بود . خسته نباشید به جناب مسعود طیبی و تیم دوست داشتنی این تاتر خوب....

بعد از دوسال تاتر نرفتن شکستن این روزه با این تاتر بسیار لذت بخش بود . حفظ کردن اون همه اسم و پی در پی گفتن عباراتی که پر از این اسم های سخت بود اونم توی یه مونولوگ کار خیلی سختی هست تبریک بهتون میگم جناب طبیب زاده . قسمت هم خوانی ترجیع بند "واق واق" محشر بود و بعد از مدتها حال دلم رو خوب کرد . یکی در میان فروخته شدن صندلی ها هم احترام به تماشاگران و سلامتی آنها بود که قابل تقدیر است . در مجموع همه چی عالی بود و چه خوب که به دیدن تاتر شما اومدیم .

بازی خانم ادبی بینظیر بودن و خیلی خوب حس خودشون رو منتقل کردن.
آدم یک وقت هایی، خودش را برای همیشه جا میگذارد!
مثلا روی پله های کثیف محل کاری که محترمانه اخراج شده، نیمکت های چوبی سبز رنگ یک کافه، رو به روی ویترین مغازه ای توی قیطریه، کوچکترین کلاس دانشکده، خیابانی که آخرین خداحافظی هایش را کرده!
کوچه ای که هفت تا سیزده سالگی اش را در آن بزرگ شده، پنجره ی خانه ی دختری که اولین عشقش را مال خودش کرده...
و بعد از آن هر وقت که از آنجا می گذرد، با دیدن ِ خودِ تنهای خسته اش، دهانش تلخ می شود و بغض از گلویش بالا می آید... آدم یک وقت هایی یک جاهایی خودش را جا میگذارد...
آن نیمه از خودش را که در مقابل فراموشی مقاوت می کند، می اندازد همان گوشه کنار و برای همیشه می رود...

الهه_سادات_موسوی