بهترین نمایشی که تا به حال دیدم
یه تلخ بینظیر و زیبا مثل شراب هایی که تو شعر های عرفانی در موردشون می‌نویسند

نمایش بدی نبود ولی به نظرم اگه کسی کتاب رو نخونده باشه براش سخته با نمایش ارتباط برقرار کنه و خیلی از بخش های مهم کتاب هم حذف شده بود
از یک طرف هم نمیدونم چرا خیلی از مجری های نمایش ها سعی دارند یه بخش کمدی به نمایش ها اضافه کنند بدون توجه به ساختار کلی داستان اصلی .شاید اضافه کردن کمدی به داستان سیاهی مثل تنهایی پرهیاهو زیاد قشنگ نباشه.