به همه دوستان تبریک میگم
دیوار دوستیمان به بلندای آسمان:)))

همیشه, مثل همین حالا...
برای من سفر ها همیشه گسستن هستند
یک گسست بیرحم و غیر انسانی.
باری...
فردا میاید...و نمیماند اما
طلوع فردا بی تو. درخششی نخواهد داشت
هنوز لحظه ها معنیشان را در گوشی به هم میگوییند و من...
هنوز غریبه ام


به ابرها نگاه کن....
حسام
مبدا!
همین حالا

از: خود

من استادم...
یک استاد خوب...
مانند همه همصنفی هایم ,ما هم عاداتی داریم...
ما هم مانند همه متخصصین...میدانیم ضعف آنچه میدانیم .
و برای همه کسانی شبیه ما هستند تاسف میخوریم!
و میخواهیم که راه درست را بیابند زیرا که دانسته ایم که...
استادها معمولا زیاد میدانند اما نمیتوانند...
استادها برای شاگردانشان افسانه هایی میخوانند که خود هم قبول ندارند...
استادها تشویق میکنند جسارت را و تحقیر میکنند ترس را تا کسی مثل ... دیدن ادامه ›› آنها نشود
ما اساتید لزوما صنف مشخص نداریم
لزوما کتاب نداریم
مثلا من استاد بودن در زمان و مکان نا مناسبم
همیشه اینگونه بوده...در هر حال
حال بد و حال خوب را نمیفهمم حال من همیشه مبهم است...
ولی آنهایی را که اینگونه اند به صورت اشراقی میفهمم
استاد بودن خوب است برای اینکه میتوانی سقوط را بشمری میتوانی لحظه برخورد را پیشبینی کنی و...
برای هر چه با شکوه شدنش شعری بسرایی
هنوز در حال سقوطم و از این بی وزنی لذت میبرم...

از: خود

تا به حال برای یک دیوار دوساله هدیه ای خریده اید؟
من که میخواهم به این هنوز نورسیده...هدیه ای به یادگار بدهم



میخواهم به دیوارمان یک پنجره هدیه بگیرم...پنجرهای که باز باشد به سوی دشتی پر از شقایق با کوهی از امید و جوانی در دوردست. باد بوزد در میان پریشان زلف یادگارهایمان...
میخواهم به دیوارمان یک طاقچه هدیه بدهم. سر بسایم به انتظار قدم های دوستی...آشنا , با ترس تازگی و ... دیدن ادامه ›› با شوق کودکی.
به دیوارمان یک گلدان هدیه میدهم. که در آن نیلوفری کاشته باشم از جنس بلوغ. پیش برود بالا و بریزد چون آبشار و تمام ضعفهایم را سبز کند و آشکار
دوست دارم به دیوارمان یک قایم موشک هدیه بدهم...تا ما چشم بگزاریم و ترسهایمان گم شوندو جسارتمان را پیدا کنیم در این هیا هوی "من" های مصنوعی...
دوست دارم به دیوارمان یک افق هدیه بدهم ,افقی که از آن سعادت تا همیشه در حال طلوع باشد و سایه ها تا شب قدم زنان تا آرامش بدرقه اش کنند
لبخند سکوت پذیرش احترام و...
آینها چیزی نیست
دیوار کوچک دوستانی کم نظیر به من هدیه داد!





با بهترین آرزوها
حسام وکیل
15/11/1390

دلم تنگ شده...تنگ...
برای اولین بارانی که بر تن خشکی باریده...
دلم بکری و احترام اولین سلامی را میخواهد که دو دوست هزارساله با تردید تقدیم هم میکنند...
دلم جوشش عشق بی خبری را میخواهد که هیچ ترتیب و آدابی را نمیداند
دلم بی دانش انار چیدنی میخواهد که...بی هراس از رنگ انار بی انتظار از ترشی و شیرینی اش
دلم میخواهد همه چیزی دلشان یخواهد
مدتی است روی هیچ بالشی سر به آرامش نمیگزارم...کاش آرزو هایم آنقدر نرم باشند که در میانشان تا خود اسودگی بخوابم

همه اینها یعنی همان دلتنگی...
کاش هر روز دلتنگی بسازیم
و هر بار با لبخند به پیشواز خورشیدِ هراسان برویم.او دلتنگی هایمان را بخرد و دلخوشی به ما بدهد.
ضرر نمیکنیم /حس میکنم

از: خود

باز هم به طعنه های! من بخند...
و به تلاشت برای رقصیدن بر تکه قلبهای شکسته ادامه بده...
دیگر به آرمانی برای لبخند زدن و به سکوتی برای فراموش شدن نیازی نیست.
تو آسوده باش
من به تمام پروانه ها درود خواهم گفت.
من از همه معذرت خواهم خواست...
من از تمام حال ها خواهم پرسید
تو شجاعت پروانه را ستایش کن
و من زیرکی مرگ شمع را خواهم ستود!
و من هستی را نور خواهم پاشید
و من شعر ... دیدن ادامه ›› را جرعه جرعه خواهم نوشید
و من شب را سر خواهم کشید و به خورشیدی که از پشت کوه هایمان, زانو به بغل گرفته دست دوستی خواهم داد...
باری...


شب اطلسی را که بر روی خودم میکشم, به یکباره جهانم درون مخروطی از احتکار تمام غروبهای جمعه...ناپدید میشود...
باید به این گمشده غریبه بودن را یادآوری کنم...
از "فلسفه بودن" کمی مینوشم و راه به سوی همان ستاره ای طی میکنم که هنوز انسانش بر زمین را نیافته.
اضطرابم دیگر برایم تنگ شده... نیاز به یک نشان دیگر برای زنده بودن دارم.
دیگر آه... نشان زندگی نیست...

"من" هایم دارند تمام میشوند...
اما هنوز صبح نشده.
پ.ن:نمیدانم که چیست اما میدانم که هست


از: خود

دوستان مشکل باز نشدن "نظرات میانی" در دست برسی است
با سپاس

دوست دارم سر بخورم در میان لبخندت...
لبخندی که برایم کتابها سخن دارد
دوست دارم در هر لحظه صدای تو مرا برقصاند
صدایی که پیام آور معنویتی ازلی است
دوست دارم در خواب تو چکاوکی باشم که بر شاخسار اقاقیا احساس تو را تمرین میکند!
دوست دارم...
که اگر نداشتم زنده ماندنم مشکل مینمود
دیگر زخم زبانها مهم نیست...
بی مهریها و چرخش جهان
زیرا تـــو هستی...سراسر احساس
و من "میدانم"
این دانش است و من این دانش را هم...
دوست دارم.

از: خود

این روزها همه ی حسم در یک فنجان کوچک جای میگیردم...از بس که فشرده شده و آماده ترکیدن است...
فکر میکنم بمب اتم اینطور به ذهن رسیده...
چه فرق میکند...
مهم اینست که درک کنی سهمگینم!

از: خود

به احترام این "همه دوستت دارم" نگفتم هایم
یک عمر سکوت میکنم
و همه آرزو هایم را همچون شکارهای تاکسی درمی شده در دیوار روحم آویزان میکنم...
وقت شکار است...
تفنگ "آه"م را بر میدارم
باید در کمین لبخندهایم قطره های... بپاشم
چه لحظه ای است لحظه حس نیاز
باید دنبال واژه ای نو برای توصیف این حال بگردم...

از: خود

همیشه بین بد وبدتر انتخاب نمیکنیم...
گاهی انتخاب ها صفت ندارند , نه خوبند نه بد.
گاهی تصور میکنیم که انتخاب کرده ایم در حالی که ...
.
.
.
از پیشبینی درست ناگواریها خسته شده ام.
دوست دارم خط لبخند نقاشی کودکی شوم که امتدادش از کاغذ سفید بیرون زده باشد
یک نوع شاهکار سوریال کودکانه... که نغمه لالالالا ی آن بی هیچ ... دیدن ادامه ›› تقلایی شنیده میشود
به شاعران قبطه میخورم همانطور که به کشاورزان یا...
به هر آفرینندهای که با اثرش همصحبت میشود
صدها سال است برای خودم لالایی میخوانم اما خوابم نمیبرد در این قطب شرقی...

از: حسام

امروز خدایی مرا از جهانش بیرون کرد!
خدایی که خدایی اش خود پذیرفته بودم خیلی دموکراتیک!
راست میگفت من هم بودم همچین بنده ا ی را مجازات میکردم به "هیچ"!
آیین مدهبش هم ساده بود اما...
من سادگی نمیدانم پیچیدهام در گرداب پیچیده ام در پیچیدگی های مداوم و
در این وضع تو همه چیز را دوست داری دوست داری رشد کنند پر بکشند و همه مومن باشند
و مجازاتت هم دوست داشتنی است
مردم عادت ندارند اشک ببینند
اشک هایم میایند,جایی که نباید ... توجه مردم هم جلب میشود,وقتی که نباید!
برای خدایم دعا میکنم خدا کند بشنود!

از: حسام

ریتم نمایش خیلی یکنواخت بود و به نظرم چیزی برای کشف برای تماشاگر باقی نمی ماند
البته بازی های خوب و عالی را نمیتوان کتمان کرد ولی سوال مهم ذهن من به جا باقی ماند
ارتباط با دغدغه های روز ما!
زمان هم زیاد بود یعنی وقایعی در داستان بود که با نبودصدمه ای به کلیت موضوع نمیزد
ودر آخر خسته نباشید به عوامل کار!

جغرافیا یادگرفتم...
شرق هر آنجایی است که تو طلوع میکنی و غرب...
و غرب همانجایی که گویی یک خداحافظی بی پایان درجریان است!
با این قطب نما همیشه "روبه راهم"!


از: حسام

نگرانی های خرداد ماهی ام آغاز شده اند...
گویی قرار است از آبشار پرتلاتم بهار...
به دشت وسیع و رخوت انگیز تابستان بیافتم...
دست خالی و نگران وسعت بی نشانی را اندازه میگیرم و دست سایبان میکنم تا از پس تابش بی رحم "حسابگری"
کمی... رهایی ببینم
به گوشه ای از آسمان نگاه میکنم گویی قرار است از پنجره ای کسی را ببینم که قرار نیست!
و نگران ... با خود زمزمه میکنم "کی دغدغه هایم جامد میشوند"
خورشید تا بی نهایت بسیط میشود!


از: حسام

گاهی اوقات ...
فقط گاهی اوقات به سخاوت هستی شک میکنم!!!
وقتی یاد روزهایی میافتم که با هراس از پی جلوگیری از "یک حادثه عظیم"در زندگی ام از رخوت بر میخیزم
باورم نمیشود که همه چیز با یک آه شبانگاهی خاتمه می یابد
و آنوقت یاد کارتونهای ژاپنی کودکی ام میافتم...
شگفتی همیشه از پشت کوهی از که از کاه ها ساخته ام به من چشمک شیطنت آمیزی حواله میدهد
فقط از اینکه هست, خوشحالم ... .. . خوشحالم بی آنکه چیزی "واقعا" تغییر کرده باشد!
خوشحالم!:)
**تقدیم به همه آنهایی که بودنشان بهبود طلب میکرد و بالندگی**
***تقدیم به پدیدآورنگان این ضیافت رنگارنگ...***
کامتان شیرین

از: حسام

سایت جدید سایت اجتماعی تری به نظر می رسد و با مخاطب تعامل بهتری دارد
امیدوارم این حسن همواره برقرار باشد!