مدرنیته بعضی چیزها را به انسان داد اما بعضی چیزها را هم از انسان و انسانیت گرفت. ما در زمین سرسبز به دنیا میایم، از آن استفاده می‌کنیم، با گوساله‌های تازه به دنیا آمده ورجه وورجه می‌کنیم، از شیر گاوها پنیر درست می‌کنیم و با پنکیک برشته شده در صبحی که صدای پرنده میاد، می‌خوریم، به گلها آب میدیم و از پنجره به بیرون نگاه می‌کنیم و منتظر آمدن عشق‌مان می‌شویم... شاید این تعریف یک زندگی آرام در کل دنیاست که هنوز ماشین به آن نیامده... شاید زندگی ما با مدرن شدن آسایش پیدا کرده اما آرامش نه!

یه نمایش خوب کمدی و تیم بازیگران حرفه‌ای

نمایش «قصه‌های در گوشی» داستان‌های در پستومانده و حرف‌های پنهانیِ ماست. همه ما کوله‌باری از حرف‌های کمتر گفته داریم که شاید دلمان خواسته با کسی در میان بگذاریم اما ترسیده یا بغض کرده‌ایم. لحظاتی که دل‌مان خواسته صدای یک نفر را دوباره بشنویم. هوس کرده‌ایم صدایی را بو کنیم. دلمان با صداهایی لرزیده....
این نمایش، هم نمایش است هم قصه، هم صدا
برای همه کسانی که داستانی نگفته و بغض ترکیده دارند.

از نکات جالب در تماشای نمایش این بود که متن نمایشنامه را هم به مخاطب می دادند. هزینه زیادی قطعا به گروه تحمیل شده اما کار قشنگی بود.