در ایام اربعین دانش آموختگان‌دوره های مختلف مدرسه نیکان که بعضی هاشان پدران موفق شده اند تاتری در سالن سوره اجرا کردند که ژانر آن را می‌توان مذهبی نامید.
هرساله این اجرا را با تم‌های مخلف دارند
امسال بیشتر با محتوا و خطاب مستقیم کار کرده بودند. با اینکه این دوستان تعمد دارند در سیاست مداخله نکنند اما بی شباهت به منبرهای پناهیان روضه خوان سیاسی معروف نبود.
تعداد فراوانی جوان متدین در این کار فعال بودند.
اسمش پرو بود که در محیط خیاط خانه ای اجرا می شد و لباسها بار معنوی داشتند و در قالب چهره های مثبت ومنفی تاریخی وبیشتر چهره های حادثه کربلا
ظهور پیدا می کرد وجنگ تاریخی لباس حق وباطل بود.
این همت و حمیت جوانان شیک متدین در این دوران دین گریزی خیلی قابل تقدیر است.
عزاداریهای همه در آستانه اربعین قبول درگاه حق
با فاطمه دخترم وامیرحسین هاشمی داماد و احسان وهادی نوه هایم رفتیم

نمایش برهوت نوشته ی هارولدپیتنر با ترجمه یلدا واشقانی را در سالن تاتر شهرزاد دیدم. سالن شهرز اد انصافا کارهای خوبی روی صحنه می برد.
برهوت داستان تو در توی خاطره ها بود که نه به واقعیت می پیوست و نه گم می شد.همه چیز به برهوت می رسید. کار خوبی بود . آقای مرتضی نوری کارگردان بود و خانم روشنک کرمی وقایان رحیم مهر اندیش، حسن فضلی، سینا طباطبایی در آن بازی می کردند.
خبرنگار تلویزیون ZDF آلمان هم در همان جا در مورد تاتر در ایران با من مصاحبه می کرد. از مشکلات هنر و از قله هایی که هنرمندان با تلاشهای خودشان به آن رسیده اند حرف زدم.پرسید چرا تاتر این قدر دوست دارید؟ گفتم برای زنده بودنش.حس خوبی که بین مخاطب و بازیگر ایجاد می شود و نیز برای اینکه تاتر مادر هنرهاست.
در هر حال شب خوبی بود.دست هنرمندان درد نکند که روح در جامعه می دمند.۲۳-۱۱-۱۴۰۲

در تاتر شهرزاد کار قشنگ دجال را دیدم.ماجرای تلخ انسانهایی است که در حصرند که قرصهای جدید را روی آنان تجربه کنند و خودشان نمیفهمند در چه وضعیتی هستند و از این روزگارشان خوشحالند.
هر کسی هم که به کمکشان می آید و یا قیامهای مدنی وخیابانی و کم حجم هم که میکنند باز هم مورد استقبال مسخ شدگان زیر بار ارباب قرار نمیگیرند. هرکس از میان جمع حرکتی بزند ناپدید می شود.
پایانش هم که نمیگویم. همش به من اتهام اسپویل کردن میزنند.
تعداد زیادی هنرپیشه جوان دارد.
کارگردان حسین فردوسی است وتهیه کنندگانش خانم الیسا عبدویس وحسین کلبادی هستند.
قشنگ بود. خیلی همه جیغ می زدند. نمیدانم تاتر نمی شد آروم تر باشد یا تقصیر شناسنامه من بود.
شب ولنتاینی خیابانها این قد شلوغ بود که نگو.وسط راه ماشینم را پارک کردم، موتور گرفتم تا رسیدم ۲۵-۱۱-۱۴۰۲

از سیاره ای که همه چیز آن برنامه نویسی شده، یکی قصد می کند از کره زمین دیدارکند.
از انسانهای مختلف در روی زمین تراپی میکند.
یکی نسل زد وبیرمست. دیگری مدیرعامل وعیاش.یگی آرایشگر و بی خیال. وچند نقش دیگر که حکایت از درهم ریختگی ذهنی و آشفتگی انسانها دارند و هنرمند سردرگمی که راهش را پیدا نکرده و درنهایت مرگ که راز سر به مهر نیستی ونابودی است.
این خلاصه ای است از نمایش بسیار قشنگ سیاره آدمها که در سالن دا با تهیه کنندگی بورژین عبدالرزاقی و نویسندگی واجرا و کارگردانی عالی سرکارخانم کیمیا نوری دیدم.
به نویسنده گفتم کاش حداقل یکی کمی امیدوار در بین ژانرهای شما هم‌بود که از این کره ما این قدر تلخ گزارش ندهند.
بازیگران خوبی داشت و از کارهای زیبایی بود که دیدم.
بعد از بازی هم به همراه عوامل و بخشی از تماشاچیان عکس یادگاری گرفتیم.
تاتر دوباره جان تازه ای گرفته است

در سالن ناظر زاده کرمانی خانه نمایش ایرانشهر تاتر معجون السلاطین را دیدم.
با مزه بود .جوری نوشته بودند که نباید فکر میکردیم‌سیاسی است. اما نمی شد!
یکی از شاهان قاجار در حال مردن است و چند نفر از اطرافیان در حال دعوا برای جانشینی دست به هرکاری می زنند و در نهایت ضعیف ترینشان یشترین شانس را پیدا می کند.
بیشتر نمیگم که اسپویل نشود.
نویسندگان: پیام سعیدی، محمود خسروپرست
کارگردان: سعید زارعی
تهیه‌کننده: ... دیدن ادامه ›› میثم احمدی
عکس‌ها از کیارش مسیبی
و صادق برقعی، علی محمودی، نیما سیاری، رشاد معینی، عرفان محمدی، میثم نوروزی، علیرضا حق پرست بازیگران نمایش هستند
۱۴ آذر ۱۴۰۲

۸ اردیبهشت ۱۴۰۲

بعداز مدت‌ها دعوت شدیم تئاتر.
با فریده و محمدرضا غفاری و با امیرعلی صالحی به خاطر تولدش رفتیم.

تئاتر کافه کات.
روایت رادیکال از آزار زنان و ‌انتقام‌گیری زنان.

کار قشنگی بود که تم زن‌زندگی‌آزادی داشت و بیرون صحنه صدای درگیری‌های این ایام وجود داشت.

اگر چه کار طولانی بود اما در ادامه رنج‌های ... دیدن ادامه ›› زنان هموطنمان بود که در این چند ماهه اخیر ظهور بیشتری داشت.

زنان این بازی در تله یکی از تجاوزگران سریالی که در بیرون و در فضای مجازی، حقیقتش نقل شده بود گرفتار آمده بودند.
بازیگران خوبی داشت.

"کافه کات" از چهارم اردیبهشت، هر شب ساعت ۲۱ و ۴۵ دقیقه در سالن استاد سمندریانِ تماشاخانه ایرانشهر، به مدت ۲۵ شب روی صحنه خواهد رفت.

۱۷ تیر ۱۴۰۲

وقتی محمد چرمشیر و شهرام‌گیل آبادی نویسنده های یک نمایش باشند خیلی نیازی به معرفی نیست.
امشب در تاتر ایرانشهر رفتم ۶۵۷ را دیدم.
داستان کولبری که ماشین خواب می شود و ده ها کار دیگر.
سیما تیرانداز همه این نقش را بازی می کند.
اتفاق مهم این نمایش اینکه تلخترین ماجراها را ضمن نمایشی شاد و پر آواز وشیرین و تعاملی ارائه می کند.
شکل نمایش هم متفاوت است. کافه ای است که تماشگران وسط آن نشسته اند
کارگردان دوست عزیزم شهرام گیل آبادی و در خرداد وتیر ساعت ۷ در ایرانشهر اجرا می شود

Iتاتری در ایرانشهر دیدم با نام مخاطب.
‎با کارگردانی جابر رمضان.
‎کار متفاوتی بود. بازیگرانش داخل جمعیت بودند. لیلا رشیدی یک طرف،نگارجواهریان، آن طرف.علی باقری و جابر رمضان هم لای جمعیت.
‎موضوعش تجاوز بود. و گفتگو در باره اتفاقاتی که زیر پوست شهر جریان دارد. نگاه به به این موضوع از زاویه گل درشت ترین اتفاقات متجاوزانه بود. تجاوز محارم، برادر وخواهر و پدر و حتی کودک شیرخوار.
‎تلخ بود. این لایه خشونت اندک است. ولی اینکه تاتر تلنگر به آن بزند، براساس رسالت هشیار کنندگی جامعه شاید مفید باشد.
‎تلخ ها را نباید چشید. اما باید دانست که در کنارمان تلخی های تهوع آور وجود دارد.
‎متفاوت بودن شکلی کار در گفتگو با مخاطبان هم جالب بود. نمیفهمیدی که جزو بازی است یا نه. ولی خدایی. یک کمی تصنعی بود و نتوانسته بود با مخاطب تاتری خیلی تعامل کند.
‎بازیگران یکی یکی قهر میکردند و دعوا میکردند و صحنه را ترک میکردند.
‎آخرش تماشاگر میماند و حوضش.
‎از خانم رشیدی که هنوز ... دیدن ادامه ›› صحنه ترک نکرده بود، با اشاره سر پرسیدم، تمام شد.با چشم هایش اشاره داد که بله.
‎آن شب که من رفته بودم یک آقایی خیلی ناراحت بود. یک جورایی خودش را تاتر شناس میدانست.هی داد وفریاد می کرد که این تاتر مخاطب نیست. تخاطب است. من معنی حرفش را نفهمیدم.
‎تا پرچم تاتر در کشور بالا باشد، سایر هنرها هم رشد می کنند.

🎭
‎🔹در شرایط سیاسی سخت و اعصاب‌کُش این روزها، در راه منزل کشیدم به سمت سالن رزا در هفت‌تیر تا نمایش جنون محض را ببینم.
‎🔸ورود داده بودند که رسیدم. بلیط خریدم. ردیف ۱۲. وقتی نشستم، اجرا باید لب‌خوانی می‌کردم و دریچه‌های کولر هم یک ردیف جلوتر از ما را مستفیض می‌کرد. نمایش که شروع شد دوسه ردیف جلوتر صندلی خالی دیدم و پریدم روی آن. هم صدا و هم کولر را به قول شماها داشتم.
‎نمایش طولانی بود. ۱۱۰ دقیقه. همه‌اش در مرود مشکلات اجرای تئاتر بود. آن مشکلات که در اصل نمایش بود وقتی به مشکلات اجرا و بازبینی در ایران اضافه می‌شد و هنوز کسانی دنبال آن بودند، اسمش می شد جنون محض.
‎🔹یک ساعتی در دکور اصلی نمایش اجرا می شد. بعد کل دکور جا به جا می شد و یک‌ساعتی مشکلات پشت صحنه‌ی همان اجرا بود. کار قشنگی بود. بازیگر زیادی داشت و خوب هم بازی می‌کردند و از همه ژانرها در نمایش استفاده کرده بودند. من خانم پاوه‌نژاد و آقای‌میری را از قبل می‌شناختم. والبته مترجم وکارگردان معروفش، علیرضا کوشک جلالی.
‎این داستان توسط مایکل‌فرین نوشته شده.
‎🔸دمشان‌گرم که چراغ تئاتر را روشن نگه می‌دارند. استقبال خوبی هم از نمایش شده بود.
‎این نمایش تا آخر تیر از ساعت ۲۰ در سالن عرفان میدان هفت‌تیر - اول سمیه به روی صحنه می‌رود.

‎#تئاتر #جنون_محض
تیر۱۴۰۱