من گول کامنتای مثبت رو خوردم
شما گول کامنتای مثبت رو نخورید...

نمایش برای من نمایش تاثیرگذاری بود و شدت غم داستان و بدتر از اون واقع گرایانه بودن اثر واقعا اذیتم کرد...(اشتباه برداشت نشه منظورم اذیت بد نیست و یجورایی حقیقت این جامعه دوباره خورد توی صورتم)
رفرنس های نمایش و المان های زیرداستان رو هم دوست داشتم و جالب بود
تنها ایرادی که میتونم بگیرم اینکه نمایشنامه در جاهایی بیش از حد پر دیالوگ میشد و اشباع میشد و به سلیقه شخصی من دوست داشتم گاهی اوقات جز دیالوگ و مابین این همه گفت و گو کمی اکت هم ببینم
و امیدوارم بابت اتفاق بدی که برای خانم افسری راد افتاد صدمه جدی ندیده باشن و حالشون خوب باشه
در نهایت خسته نباشید عرض میکنم خدمت تیم این کار

علیرغم بازی خوب بازیگران و سوژه جالب شوخی های نمایش اصلا برای من خنده دار نبود و شاید در کل نمایش یک لبخند کوچیک زده باشم.
اما زحمت کشیده شده و گفتن خسته نباشید به عوامل نمایش الزامیه

حقیقتا از تماشای این اثر بسیار لذت بردم
موضوع نمایش خیلی جدید نیست اما بسیار پرداخت کار را دوست دارم و بنظرم نمایشنامه خیلی خوب نوشته شده و با سبک جدیدی که اثر پی میگیرد، سوژه دوچندان بهتر میشود
بازیگران بشدت خوب هستند و از تیپی که گرفته اند لحظه ای خارج نمیشوند و واقعا حس میکنم درخشان هستند
علی الخصوص خانم رضی و آقای رحیمی
نورپردازی عالی
دکور ساده اما واقعا درست و به جا
صدا برداری و موسیقی در جاهایی ضعیف ولی در ... دیدن ادامه ›› کل قابل قبول
خلاقیت مانیتور ها و دوربین بسیار جذاب
اگرچه از لحاظ داستانی چندجای نمایش هنوز برایم گنگ میباشد اما در کل بسیار لذت بردم و درگیر کار شدم
خسته نباشید شدید به این تیم میگم و منتظر نمایش های شما خواهم بود

در میان نمایش هایی که در ماه های اخیر رفته ام، این نمایش قطعا بهترین است
و قطعا در حافظه من این نمایش به خوبی میماند...
واقعا یک ساعت نمایش درگیر کننده پر تنش تاثیر گذار و آموزنده
عجب بازی هایی...مهران رنجبر عزیز چه بازیگر قهار و البته که نویسنده قابلی است.
موسیقی فوق العاده، نورپردازی فوق العاده، ایده عالی، احساسات درجه یک
همه چیز خیلی خوب و درجه یک
کوچیک ترین نکته ای که میتونم بگم اینکه دوست داشتم شخصیت لری کمی واقعی تر میبود و همانقدر که نمایش حق را به چگوارا میدهد همانقدر به کینگ هم حق بدهد و قدیس سازی در نمایش ... دیدن ادامه ›› رخ نمیداد.
الان که این نمایش را دیدم بیشتر از همیشه مشتاق به دنبال کردن تئاتر های جناب رنجبر شدم و متاسف از اینکه پیش ازین فرصت دیدن نمایش های ایشان را نداشتم.
برای همه عوامل آرزوی موفقیت دارم و خسته نباشید.

بد، خیلی بد...
بازی آقای شریفی قابل قبوله ولی خانم ناصر...واقعا نمیدونم تو تمام تئاترایی که تو عمرم دیدم بازی به این بدی دیده باشم!
از پرفرمنس درخشان که بگذریم، نمایش در جاهای دیگه هم میلنگه، واقعا نمایشنامه خسته کننده میشه بعد از نیم ساعت و ازین قابل پیشبینی تر نمیشد و الان که داشتم سبک رو نگاه میکردم زده کمدی!!
در این نمایش بغیر از بازی خانم ناصر هیچ چیز خنده داری ندیدم، شاید تو نود دقیقه نمایش دو یا سه شوخی دیدم که شاید یکیش ذره ای بامزه بود...
از نکات مثبت: جناب شریفی انرژی خوبی برای نمایش میذارن، دکور نمایش ساده بود ولی کار میکرد و نوازندگی جناب ضیایی یکم روح نمایشو تقویت میکنه اما ای کاش ایشون فقط مینواختن،اشاره هایی که هرازگاهی میشه بهشون و اواز یا دیالوگ گویی از کار بیرون میزنه که بنظرم این مشکل از کارگردانیه نه ایشون.
در کل نمایش برای من کار نکرد و دوست نداشتم امیدوارم نمایش های بهتری رو ازین تیم ببینیم.

در ابتدا فکر کردم با یک نمایش اساسی و فیزیکال و پرفرمنس محور طرفم، در اواسط نمایش فکر کردم با یک نمایش کمدی دم دستی(نه به معنای بد) که فقط اومده که بخندونه رو به رو هستم و در نهایت نمایش دغدغه مند ضد جنگ
حس میکنم نمایش به طور کلی از عدم وجود یک نمایشنامه منسجم ضربه میخورد...بازیگر ها مستعد هستند و با همین نمایشنامه که گاهی اوقات همه قدرت کمدی خود را در المان تکرار میگذارد، کار را جلو میبرند.
نمیشود گفت پیشنهاد؛ اما اگر من قرار بود نمایش را بازنویسی کنم از سکانس های رقص و ... میزدم و به دغدغه ای که در پایان نمایش بولد شد اضافه میکردم.
در نهایت و در کل بنظرم نمایش های ضدجنگ و انسان دوستانه شریف هستند...حالا چه با ایراد های زیاد چه کم...
خسته نباشید