چهار سال پیش این اجرا رو تو تماشاخانه هیلاج دیدم و لذت بردم، امروز بعد از چهار سال مجددا به تماشای این نمایش نشستم.
اما پیش از رسیدن به سالن نمایش، شاهد یک تئاتر دیگر هم بودم. مردی عظیم الجثه مقابل در ورودی محوطه ایستاده بود و یکی از تماشاچیان را به خاطر دو وجب کوتاهی شلوار به داخل راه نمیداد و انعطاف ناپذیری مثال‌زدنی در برابر اصرار و التماسشان داشت. خالی بودن برخی از صندلی‌ها شاید دال بر تئاتر اول بود، صندلی‌هایی که بعدا با مهمان‌ها پر شد!

از خان اول که رد شدم، تئاتر اصلی آغاز شد. مثل قبل هماهنگی حرکات، ریتم، بازی نور و پاساژهای به جا میخکوبم کرد، بخش‌هایی از اجرا نسبت به قبل تغییراتی کرده بود و بهتر شده بود. اما گاها بالا بودن صدای موسیقی در یکی دو جا باعث می‌شد برخی دیالوگها به طور واضح شنیده نشود. یکی از نکات قوت اجرا بازی مسلط و بدن آماده بازیگر زن انسان/اسب (زن بازمانده هولوکاست) بود که در قیاس با بازیگر مرد نقش مقابلش به لحاظ بدنی آماده‌تر بود و کاستی او را جبران میکرد، بازیگر نقش زندانبان/کارگردان هر چند صدای رسا و محکمی داشت اما در بازیگری ضعف داشت و سطح بازی بقیه نسبت به او بهتر بود.

در کل اجرا رو دوست داشتم و خسته نباشید میگم به تیم اجرایی.