«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال
به سیستم وارد شوید
۱.کاری به این ندارم که پیش از جشنواره، ۱۴ گروه اصلی در مسابقه انصراف داد و این نمایش ماند و نمایش های شهرستان و رقابت خودش با خودش. و احتمالا آقای خاص به خودش گفت گور پدر عزای عمومی و اعتراض جمعی.
۲. کاری به این هم ندارم که از ۳ داور جشنواره دو نفر آقای دلخواه که همین چند ماه پیش با آقای خاص و نوید محمدزاده داور جشنواره دانشگاهی بود و آقای مرادی که هم با آنها همکاری کرده.
۳. کاری هم حتی به کپی کاری و سرقت هنری این نمایش ندارم. و این خودبزرگ بینی آقای خاص که همه احمقید.
ولی سئوالم اینجاست که با کدام منطق و استدلال علمی و هنری، این نمایش جایزه نمایشنامه و بازیگری زن گرفته است؟؟ آیا حقیقتا جشنواره امسال جز این بود که با جایزه دادن به آقای مساوات و محمدزاده و جدیدی خواست اعلام کند که ما اینیم و اخبارش بپیچد که چه جشنواره بزرگی بود؟
پ.ن: این لحظه دردناک و البته تاریخیست. و به آن میگویند سقوط اخلاقی و هنری آقای خاص. آقای مساوات، با جوایزت لذت ببر. آیا انقدر این جوایز ارزش داشت که به همه دوستان و همکاران و مردمت پشت کنی؟ گرچه مشکل از شما نیست. مشکل از ما تماشاگران است که شدیم رهروان چشم بسته. حیف از آن همه عاشقی که با شما داشتم.
در هر کشوری، تاکید میکنم در هر کشوری به این تاثیرپذیرفتگی مدل اجرای این نمایش از نمایش کیتی میچل می گویند ""سرقت هنری"". تنها در کشور ما ظاهراً هزار توجیه وجود دارد برای این کار. فرقی هم نمی کند تهمینه میلانی باشد یا محمد مساوات.
سه بازی درخشان و یک اجرای خوش ریتم و مفرح از متن برشت. چون متن برشت بود، برای دیدنش رفتم و راضی ام. پیشنهاد میکنم.
هشتاد و نه کجا؟ من هشتاد و نهی بودم. :))))
بیش از موضوع از کارگردانیو گروه بازیگران خوشم اومد و راضی بودم. راستش با اینکه سوژه بطور کل دلنشینه اما مفهومی که داره دنبال میکنه دم دستی ترین چیز از مصادیق توتالیتری و قدرت مداریه. با این همه بخاطر اجرای خوب قابل قبول شده. خسته نباشید.
چقدر این روحیه آقای خطیبی خوبه که اینجا به نظرات پاسخ میده و گفتمان میکنه. از کارگردانهایی که این کارو میکنن خوشم میاد. ممنون جناب خطیبی. این روحیه تعاملی باعث شد که برای دیدن کارتون مشتاق بشم و حتما به زودی میام برای دیدنش.
احساس میکنم که باید مثل نمایش سیزیف کار جذابی باشه. تیم که ظاهرا همون تیمه.
نان
تمام حسرت انسان
نفرین شده با سنگ
زخم خورده با زمان
.
نان را ببینید.
اجرای قبلی این نمایش را دیدم. درخشان و بی نظیر. با بازی بسیار عالی سعید مولویان. خوشحالم که دوباره اجرا میشود.
گریمشون فضای جالبی داره. من کار آنسفالیت رو هم دیدم و دوست داشتم. دوست دارم این نمایش رو ببینم.
بازی آقای عباسی از آقای آقاخانی خیلی بهتر بود. هرچند که به نظرم اون اجرا جذابتر از این بود.
نوید محمدزاده، داره نشون میده استانداردش دیگه بالاتر از ظرفیت ایرانه.
خسته نباشید. نمایش تامل برانگیزی بود.
خسته کننده بود. متاسفانه و با احترام به استاد دژاکام، اصلا دوست نداشتم.