من خیلی بدم اومد از کار و فوق‌العاده ناراضی بودم
مسئله‌ام هم ایده و نوع اجرا و ... نیست البته، اجرا بده. واقعا بده

و از این همه بد بودن متعجب بودم داخل سالن و فکر میکردم چیزی بیش از این نمیتونه متعجبم کنه
اما در روزهای بعد که این جا کامنت های مثبت دوستان رو خوندم، فهمیدم همیشه چیز بیشتری برای تعجب کردن وجود داره!

من متن رو دوست نداشتم (بحثم ابزورد بودن یا نبودن نیست) در نتیجه با کلیت کار ارتباط نگرفتم.

موفق باشید

من کار رو دوست داشتم
البته بخشی‌هایی از نوآوری یا برداشت‌های کارگردان و نویسنده از نمایشنامه اصلی رو یا متوجه نشدم یا نتونستم ارتباط بگیرم منتها با این حال روح کار و نحوه اجرا برام جذاب و دوست داشتنی بود.

تشکر از گروه محترم و خسته نباشید به تمام عزیزان

واقعا نمیدونم چطوری ممکنه از این کار تعریف کرد ...
نیم خطی داستان، همون چیزی هست که در خلاصه‌ی تیوال نوشته شده و دیگر هیچ. مایه نمایش‌نامه نهایتا در بیست دقیقه قابل جمع‌بندی هست. حالا چیکار کنیم که یک ساعت و بیست دقیقه ملت رو صرفا به تماشای دیالوگ‌های اراذل و اوباش تهران بشونیم و بازیگرها هم با داد و بیداد و تقلید از فیلم فارسی‌های قبل انقلاب روی صحنه برای خودشون برن و بیان و کیف کنن؟ آفرین، یک سری شخصیت دم دستی بدون کوچکترین عمقی بساز و از راست و چپ صحنه بفرستشون داخل !!
نقش یک داستان آقای نویسنده هادی هست اما شما در 70 درصد طول نمایش سرور رو میبینید. بعد کارکرد سرور داخل نمایش نامه چیه؟ هیچی، فقط قراره در صحنه آخر، کمی از نقره تعجب کنه و یک سیگار روشن کنه ...
حقیقتا حیف وقت.
یعنی نمایش نامه شما از اساس پوچه، اشتباه نوشته شده.
دیگه بقیه چیزها هم که به ... دیدن ادامه ›› تبعش خراب هست
نه دکور درست درمونی، نه موسیقی، نه ... هیچ هیچ
حتی بازی‌ها، بغیر از مهدی یگانه و میلاد معیری که بازهم به نسبت خودشون نمیشه گفت خوب بودن، بقیه واقعا حرفی برای گفتن نداشتن.

حالا شما حساب کنید ما یک بار هم بلیتی که گرفته بودیم، نیم ساعت قبل شروع اجرا کنسل شد بخاطر مشکلات سالن، دیشب هم که با یک ربع بیست دقیقه تاخیر شروع شد ... نور علی نور!
موفق باشید به هر حال

من شخصا این مدل دیالوگ‌های رفت و برگشتی دو پهلو و سریع رو دوست دارم و بنظرم به خوبی در این کار ازش استفاده شده بود.
موسیقی (بجز اجرای سه تار که نوازنده محترم از سه تار به جای گیتار استفاده میکردند) رو به شدت دوست داشتم و مشخصا کلاس کاری جناب عبدی در آواها و تنظیم مشخص بود.

فارغ از این‌ها خیلی با دکور پر طمطراق کار ارتباطی نگرفتم اما در مجموع نمایش دو لایه‌ی خوبی رو شاهد هستیم که نویسنده و کارگردان از بیان لایه‌ی زیرین و عمیق‌تر کار فراری نیستند و رسا حرف میزنن به شرطی که مخاطب بین صدای خنده‌ی حضار محترم که انگار انتظار دارن به واسطه حضور هومن برق نورد با یک کار کمدی صرف روبرو بشن، بتونه تمرکزش رو حفظ کنه و دیالوگ‌ها رو واکاوی کنه

من کار را انقدر دوست داشتم و لذت بردم که اشاره به نقاط قوت و دوست داشتنیش برایم سخت هست. گاهی این طور میشه، وقتی یک چیزی به غایت برایم لذت‌بخش هست، اشاره به بخش‌هایی که باعث این لذت شده، دشوار جلوه میکنه.
به همین خاطر مایلم به سه چهار مورد از موضوعاتی که بنظرم ضعف کار بود، اشاره کنم:
1. کیفیت صدای نریشن مناسب نبود، بخشی از جملات را واضح نشنیدم.
2. بنظر از صدای بهتری هم میشد برای نریشن استفاده کرد. لحن و رنگ صدای گوینده اگر همسو با فضای کار بود، اتفاق موثری را رقم می‌زد.
3. من شخصا انتخاب کارگردان را برای نقش شورشی دوست نداشتم. بنظر دلیل این کار القای معصومیت (یا چیزی با این مضمون) یا یک پارادوکس میان تصور و تعریف بقیه کاراکترها از شورشی‌ها و واقعیت باشه. با این حال فکر میکنم انتخاب خوبی نبود و از کار بیرون می‌زد.
4. من فکر نمی‌کنم صرف وجود گریم‌های سنگین (که فوق‌العاده جذاب بودند) بشه این کار را در سبک اکسپرسیونیسم دسته‌بندی کرد. عملا هم همانطور که در نظرات سایر دوستان بهش اشاره شده، المان خاصی از این سبک در کار وجود ندارد. شاید عدم اشاره به این نام، انتظار دوستان را هم ... دیدن ادامه ›› تعدیل می‌کرد.

و اما دو نکته در خصوص نظرات دوستان
یک این که من شخصا در طول تماشا احساس نکردم، نویسنده یا کارگردان قصد داشته مخاطبش را تعمدا بترسونه. تقریبا بعد از گذشت 20 دقیقه از کار شخصا متوجه شدم که چیزی برای ترس وجود نخواهد داشت و ایجاد فضای دلهره، ابهام، خشونت و امثالهم در خدمت متن و مفهوم داستان هست. و اتفاقا چه خوب که اینطور بود.

دوم؛ من اتفاقا برعکس تعدادی از دوستان، نمایش‌نامه کار را هم خیلی قوی و فکر شده می‌دونم. اتفاقا که الکن نیست، اتفاقا که سردرگم نیست و البته که گاهی به دام پیچیده‌گویی تعمدی می‌افته و البته که در مواردی بدش نمیاد به معانی دیگه‌ای دست درازی کنه اما با این حال خیلی سرپا و چارچوب‌بندی شده هست. در این مدت اخیر چه کاری را دیدیم از نوشته‌های عزیزان هم‌وطن که در چنین فضایی حرفی برای گفتن داشتن باشه؟ من حداقل چیزی یادم نمیاد.
شاید نقدها به نمایش‌نامه نه بابت ضعفش بلکه بخاطر پیشرو بودن کار در سایر ارکانش مثل گریم، دکور، نورپردازی و کارگردانی باشه. در واقع میخوام بگم نمایش اسب قاتلین انقدر در این موارد خوب و مطلوب هست که نمایش‌نامه ازش عقب مونده.

خسته نباشید به بچه‌های فوق‌العاده شیراز
بسیار لذت بردیم از تماشای زحمت و تلاشتون بر روی صحنه
امیدوارم بیش از بیش موفق باشید.
و یک حسرت؛ کاش کار تمدید میشد که میتونستم بار دیگه از قسمت بهتری از سالن ببینمش.

کوتاه باید گفت: "ساده و صمیمی"
وقتی به اندازه‌ی چارچوبی که خودت تعریف کردی، حرف میزنی باعث میشه که کار بیرون نزنه. نمایش به قدری که ادعا داره، حرف هم داره و این باعث میشه بین توقع مخاطب و خواست گروه سازنده، یک تناسب درست اتفاق میوفته.
من با این که پارسال کارهای زیادی رو دیده بودم، این اجرا رو با وجود تمدیدهای متوالی از دست داده بودم و خوشحالم دیروز به تماشای این نمایش نشستم.
خسته نباشید به اعضای محترم گروه

من کار رو دوست داشتم در مجموع. پرداختن به یک موضوع کلیشه‌ای از زوایای مختلف و توجه عمیق به ریشه‌ها و واکاویشون به طوری که خسته‌کننده نشه و مخاطب رو تا پایان کار حفظ کنه, نیازمند یک متن خوب و کارگردانی بهتر از اون بود.
برای من دکور و تحولاتش هم خیلی چشم‌نواز بود و دوستش داشتم. بازی‌ها هم همونطور که از این ترکیب انتظار میرفت، استاندارد و خوب بودند. در مجموع بنظرم اگر این نمایش با تدارک بهتری به اجرا می‌رفت، استقبال درخوری ازش میشد.

آقا چقدر لذت بردیم
چقدر خوش ریتم
چقدر همه چی خوب
معنا و مفهوم و ایده خوب، طنز هم به جا و خوب
من شخصا بازی آقای زرآبادی پور رو خیلی می پسندم ولی واقعا آقای موسوی هم که این بار جایگزین شده بودند، فوق‌العاده با مزه و با کیفیت بود بازیشون.
امیدوارم تمدید بشه چون من شخصا مایلم باز هم کار رو با خانواده یا دوستان دیگه‌ام ببینم.

فقط یک نکته
تاخیر در شروع اجرا به طور کلی موضوع پسندیده‌ای نیست هرچند شخصا درک میکنم به هر حال ممکن هست این اتفاق بیوفته منتها خواهشم اینه برای اجرایی مثل این نمایش که ساعت شروع به مراتب دیرتر هست، روی سر موقع شروع کردن یک مقداری حساسیت بیشتری باشه، تشکر

خسته نباشید به تمام اعضای تیم این نمایش.
من کار رو دوست داشتم، هرچند بنظرم نیمه اول کار (تا پیش از آمدن خریدار به خانه)، بیش از اندازه مفصل هست.
کمدی‌‌ای استانداردی هست که حرف برای گفتن داره و هم رسا حرفش رو میزنه و هم به اندازه و نجیبانه میخندونتت.
اولین کاری بود که آقای سلیمانی رو روی صحنه میدیدم به عنوان بازیگر و خب انتظار بیشتری از ایشون داشتم. بنظرم به قدر کفایت نمی‌تونستند انرژی آقای تشکر را منعکس کنند. البته که بخشیش هم حتما بخاطر کاراکتر مارتن بود اما با این حال بنظرم آقای سلیمانی اونقدری که در کارگردانی این اثر خوب بودند، در اجرای نقش موفق و گیرا عمل نکردند. آقای تشکر هم که با وجود تکرار یک سری از اکت ها و میمیک های ثابتشون اما با این حال همچنان طناز هستند. استانداردترین و به اندازه‌ترین بازی هم توسط آقای ناصر نصیر ایفا میشه که شخصا خیلی دوست داشتم اون رو.

امیدوارم موفق باشید و پیروز