خسته نباشید به گروه.
- خوب بود.
- ژوله و عبدالرزاقی همونی هستند که همیشه بوده اند ( طنز، استند آپ گونگی و همان اکت های ما سَبَق)
- مختصر و مفید خوبی بود؛ توی 60 دقیقه کاشت، داشت و برداشت.
- محتوای قصه جدید نیست، مشکلات و مسائل اجتماعی، خشونت، فقر فرهنگی و گاهی مالی، آلودگی های عادی و رایج در روابط انسانی و امثالهم. اینها رو در قامت یک ساعت مونولوگ و گفتگو، با چاشنی هایی از خلاقیت، تصور نمایید.
- موسیقی لاتین ریکی مارتینی رو من نمی شناسم اما فکر می کنم ساز ساکسیفون در دو پرده به فراخور بود.
- شاید یکی دو تا از شخصیت های موازی، وجود خارجی هم میداشتند، بد نبود. به هر حال سلیقه است....
- شاید میشد از تصویرسازی در پرده پشت سر برای ایجاد فضاهای مورد اشاره در طول نمایش استفاده کرد. به هر حال سلیقه است...

خسته نباشید به گروه.
-از لحاظ مختصر و مفید بودن، خوب بود.
- دنبال ربط دادن ها و المان یابی توی لباس و دکور بودم ( شاید لباس اسیر دنیای کنونی و مدرن و این چیزا بودن مثلا).
- یه خلاقیت هایی تو کلیت اجرا (صحبت نرم افزاری با همسر،مجمسه عمو، رایحه و دستشویی) ،میشه دید ( اگه سخت نگیرید).
- و واقعا چرا واژه معادل« خروج فضولات انسانی » هنوز که هنوزه در این حد برای مردم خنده داره که نشه از صدای خنده شون، دیالوگ ها رو شنید!!!