یک اقتباس خوب از رمان جزیره گنج اثر رابرت لویی استیونسون اسکاتلندی
اقتباسی که سعی شده تا حد امکان خلاصه بشه و به داستان اصلی آسیبی وارد نشه
همه چیز خوب بود
خسته نباشید میگم به همه گروه...

چون خداوند دید که برای دیدن مایل بدان سو می شود، خدا از میان بوته به وی ندا درداد و گفت: «ای موسی! ای موسی!» گفت: «لبیک.» گفت: «بدین جا نزدیک ... دیدن ادامه ›› میا، نعلین خود را از پایهایت بیرون کن، زیرا مکانی که در آن ایستاده ای زمین مقدس است.»
{سفر خروج باب 3 آیات 4 و 5}

تارتف را چهارصد سال پیش مولیر نوشت و کلمه تارتف تا الان در زبان فرانسه تبدیل به ضرب المثل شده و به افرادی دو رو و ریاکار گفته می شود و حالا نام جدید ترین کار مهرداد کورش نیا هم همین است، تارتف!
ریحان شخصیت زن قصه در نگاه اول زنی است شاید همه کاره و رفتار و لباس هایش هم گویای همین است ولی... ریحان یک زن فرهیخته است...
قصد اسپویل کردن ندارم ولی برای تحلیل کار مجبورم کمی به قصه ورود کنم، تا جایی که قصه لو نرود و این شاهکار مینی مال کورش نیا خراب نشود و تازگی خود را از دست ندهد
مردی از کارکنان دربار نزد ریحان می آید و از او میخواهد در روز کشف حجاب چون دستور رضا شاه است که همه کارکنان از وزرا تا کارمندان با همسران خود بدون حجاب در مهمانی دربار حاضر شوند به جای همسر، او را همراهی کند
کاراکتر مرد نماینده قشر دگم و سنتی جامعه است، قشری که مربوط به برهه ای خاص از تاریخ نیست و در تمام دوران تاریخ در جامعه حضور دارند و سعی در محدود کردن زنان جامعه دارند، و به قول خود متن شاه و گدا هم ندارد!
ریحان اما نماینده خالص و تمام عیار زنان جامعه است، نه یک قشر بلگه به نظر من تمام زنان جامعه را از هر قشری نمایندگی می کند
جامعه ای بیمار که زن را فقط به دو چشم می بیند، یا مادر و عغیف و یا فاحشه و پرده در
با ورود به سالن با صحنه ای مواجه می شویم که کمترین دکور و آکساسوار را دارد
ولی همین دکور مینی مال چنان تاثیری بر ذهن تماشاگر می گذارد که در آخر تصور نمی کنید بدون این دکور این کار عملی بود
در اتاق محل سکونت ریحان وسائل کمی وجود دارد، ولی آنچه که بسیار مهم و جالب است پرده سفیدی است که اتاق را با فضایی دیگر جدا کرده و شباهت عجیبی به پاراوان های پزشکی دارد و فضای بیمارستان را تداعی می کند
گویی کل جامعه بیمار است و خانه ریحان محل درمان آن است و ریحان تنها پزشک این بیمارستان
در حقیقت تنها درمان این جامعه بیمار و روانی زنان هستند و اگر آنها را محدود نکنند و آزادشان بگذارند نه تنها از پس معالجه و درمان خانواده که از پس شفای کل جامعه هم بر خواهند آمد
و چقدر زیبا دکور کار در خدمت این پیام بسیار مهم قرار می گیرد
ریحان اولین چیزی که از مراجعینش می خواهد در آوردن کفش هایشان است و تداعی کننده فرمانی است که در اولین ملاقات یهوه (خداوند در عهد عتیق) با موسی به او می دهد: «ای موسی نعلین از پایهایت بیرون کن زیرا مگانی که در آن ایستاده ای زمین مقدس است»
و حقیقتا هر کجا زنی است آنجا به زمین مقدس تبدیل می شود
مرد قصه در انتها سیگاری روشن می کند، سیگار مور که دودی منحصر به فرد دارد و زمانی که پک زده می شود دهان و گلو را کاملا خنک می کند و این دود زمانی که به مشام من وارد شد همان خنکای دلپذیر به من هم سرایت کرد خنکایی به دلپذیری خنکای آزادی، تو گویی تحجر باید به وسیله آزادی بمیرد تا این جامعه شفا بیابد
تارتف کاری است مینی مال که همه چیز در آن در جای خود قرار دارد و هیج عنصری در آن زیاد یا کم نیست و نمی توان چیزی را در آن حتی یک صدم میلیمتر جابجا کرد
کارگردانی کار در حد عالی است و همه چیز در این کار کنترل شده و دقیق است، میزانسن ها عالی و...
بازی بازیگران عالی است و شما را رجوع می دهم به میمیک های بازیگر خانم که با چه ظرافتی انجام می شود و همینطور بازیگر مرد هم کارش عالی است و هردو عالی و بی نقص هستند
تارتف بهترین کار کورش نیا تا این لحظه است و به حجامت میماند البته نه حجامت جسم بلکه حجامت روح...

یکی از بهترین مونولوگ هایی که تا حالا دیدم
بازی عالی صابر ابر پررنگ ترین نقطه قوت کار بود
یکی دیگه از نقاط قوت کار به نظر من ایرانی کردن قصه داستایفسکی بود که خیلی زیرکانه انجام شده بود...

ششصد سال بعد از اکنون...
شهر بازی متروک
قصه ای بسیار هولناک از آینده بشریت
خشونتی لطیف که رفته رفته پوست می اندازد و ما را از آینده ای که در انتظارمان است به وحشت می اندازد
کاری بسیار زیبا که شاید هرکسی نپسندد
نورپردازی عالی
طراحی و کارگردانی عالی
بازی ها عالی
در این کار هرچیزی سر جای خودش است
یک کار ناب...

آه ای زنان بی پناه سرزمین من...

یک برداشت عالی و درخشان از کمدی الهی دانته
هرکس این کار رو نبینه به نظر من تکه ای از وجودش ناقص میمونه
یعنی هرکس یک تکه از وجودش که شاید خودش هم بی خبر باشه در این کار نهفته هست...

از نخستین کارهای ایوب آقاخانی تماشاچی او بودم، البته این موضوع شامل بسیاری از اهالی تئاتر می شود
آقاخانی از جمله درام نویسانی است که کار به کار تماشاچی را غافلگیر می کند و این موضوع در نوزده نود و نه به اوج خود می رسد
نوزده نود و نه آخرین کار ایوب آقاخانی است که این روزها در سالن چهارسوی مجموعه تئاتر شهر روی صحنه است
اولین چیزی که در بدو ورود به سالن توجه را جلب می کند دکور زیبا و ظریف کار است که نمای درونی خانه ای است که اتفاقات نمایش در آن رخ می دهد، دکوری بسیار زیبا که مشخص است زحمت زیادی برایش کشیده شده
نوزده نود و نه اولین کاری است که راجع به پاندمی کرونا می بینیم
کاری پر از غافلگیری که به آنها خواهم پرداخت.
زوجی اولین سالگرد ازدواجشان را جشن می گیرند و این مواجه شده با شیوع ... دیدن ادامه ›› ویروس کرونا
اول شوخی های معمول بین زوج های جوان و...
این را هم اضافه کنم که مرد خیلی اهل اخبار است و مدام کنترل تلویرین را در دست دارد
هردو روی همان کاناپه ای که روی میز مقابلش کیک سالگرد قرار دارد و به جای شمع خلال دندان را فوت کرده اند! (به خاطر نداشتن شمع خلال دندان روی کیک روشن کرده اند) خوابشان می برد و از اینجا ماجرا شروع می شود
از زاویه ای که زوج تلویزیون تماشا می کردند و اتفاقا زاویه قرار گرفتن تماشاچی هم هست مردی قوی هیکل وارد می شود و چند لحظه بعد افتاده و می میرد
بسیار زیبا و هوشمندانه توسط نویسنده کارگردان عامل کابوس و وحشت مردم از تلویزیون و از تبلیغات بیرون می آید!
چیزی که در تمام دنیا در زمان کرونا شاهدش بودیم که وحشت و ترس بین مردم بیداد می کرد و مردم را به سمت زدن واکسن های بی کیفیت می کشاندند
کابوسی که مانند جنازه داخل یخچال تا مردم به آن عادت می کردند و کمی از میزان وحشتشان کاسته می شد فوری شکل عوض می کرد و دوباره مردم را به وحشت بیشتری می انداخت
نوزده نود نه، نه تنها در کارنامه آقاخانی بلکه در تئاتر معاصر ایران کاری بسیار متفاوت و ارزشمند است
میزانسن ها بسیار حساب شده داده شده مخصوصا در پرده آخر که متاسفانه نمی توانم توضیح بیشتری بدهم چون باعث لو رفتن قصه می شود و بیشتر از این به خودم اجازه نمی دهم به قصه ورود کنم.
بازی ها بسیار دلچسب، زیبا و یکدست هستند و تماشاچی از یاد می برد که در سالن نشسته و مشغول دیدن نمایش است
آخرین نکته اینکه پایانبندی کار بسیار عالی است
پیشنهاد می کنم حتما به دیدن این کار بروید

زمانی که نام «زیگموند فروید» به گوشمان میخورد بی اختیار و اتوماتیک وار توجه به سمت علم روانشناسی جلب می شود
اگر «فروید» و جسارتش نبود امروز این رشته یا وجود نداشت و یا خیلی خیلی از قافله علم عقب بود
نمایش «زیگموند» کاری از مهرداد کورش نیا به دو روز آخر عمر این اعجوبه می پردازد
در واقع دو روزی که فقط کابوس های او را در بر می گیرد چرا که به خواسته خودش به دلیل ابتلا به کنسر توسط پزشک معالجش با مورفین دوز بالا به خوابی عمیق می رود و دیگر بیدار نمی شود و ما در قالب این کابوس ها زوایای تاریک و کمتر شنیده شده زندگی این عصب شناس معروف را می بینیم
از رابطه با خواهر زنش گرفته تا رابطه بسیار بد روحانیت با او
این کابوس ها را در فضایی سوررئال می بینیم تا جایی که بچه سقط شده او از خواهر زنش با او برخورد می کند
برخوردش ... دیدن ادامه ›› با یونگ و...
در صحنه پیش روی تماشاچی یک مبل می بینیم که کاراکترها روی آن می نشینند و یک شیء جعبه مانند که به آن خواهم پرداخت
در کتاب تورات موسی این گونه می خوانیم که به دستور یهوه تابوتی از چوب با روکش طلا ساخته شد و در آن الواح ده فرمان، کاسه ای از منّ و عصای هارون که شکوفه آورده بود در آن قرار داده شد
به این تابوت، تابوت عهد گفته می شد و آن را به دستور یهوه خداوند در خیمه اجتماع که به طور موقت نقش معبد را بازی می کرد قرار داده شد و آن مکان به قدری مقدس بود که کسی جز کاهن آن هم سالی یک بار اجازه ورود نداشت
این جعبه ای که در صحنه هست بسیار شبیه تابوت عهد ساخته شده و معلوم هست که نویسنده تحقیقاتی گسترده و عمیق انجام داده و این سطح از دقت و توجه قابل ستایش است
از این جعبه در صحنه استفاده های زیادی شده جایی تختی است که در روانکاوی استفاده می شود، جایی تبدیل به سن رقص دیسکو می شود یا جایی تبدیل می شود به تابوت «فروید» و...
و این تابوت تبدیل به نمادی از دین می شود که هرجایی از آن سوء استفاده می شود
اوج این نمایش جایی است که خاخام به کابوس «فروید» می آید و او را به اصطلاح به صلابه می کشد و او را به باد فحش و ناسزا می گیرد که تو ملعون فاسد چرا اینگونه کردی و آنگونه کردی و ...
این تابلو از نمایش، فوق العاده زیبا و گویا در آمده
همانگونه که در طی تاریخ دیده ایم روحانیت و و قشر روحانی مخالف سرسخت پیشرفت علم بوده اند و دلیلش هم اینکه هرچه علم پیشرفت کند چشمان بشر به روی حقایق جهان باز شده و از خرافات و خرافه پرستی دور و دورتر می شوند
بازی ها خیلی خوب و یک دست هستند فقط یک نکته آن هم اینکه کاش بازیگرانی که نقش های مختلفی را در این کار بازی کرده اند کمی برای هر کاراکتر تغییر تُن صدا میدادند

خیلی کار خوبی بود
دیدنش رو به همه توصیه میکنم
نمایشی که نشون میده هنوز عشق معضل اصلی جوامع هست...

یک کار خوب که همه چیزش سر جای خودشه
کاری که شما رو در مدت اجرا از این دنیای سراسر تلخی و سیاهی دور میکنه و خنده بر لبهاتون میاره
حتما ببینیدش

هرگز به دیدن این کار نخواهم رفت
کاری که حق مترجم رو ضایع میکنه شخصا تحریمش میکنم
با اینکه چند نفر از دوستانم در این کار حضور دارند ولی چون سر خودم اومده و طعمش هنوز توی دهان ذهنم هست نخواهم رفت
ممکنه با اعمال نفوذ این پست پاک بشه ولی من وظیفه خودم میدونستم که این رو اعلام کنم...

من نگاهم درد میکنه...

بگردید بگردید در این خانه بگردید
در این خانه غریبید غریبانه بگردید

تئاتر مستند اجتماعی دغدغه اصلیش (به نظر من) طبقات فرودست جامعه هست
چون به نظر من رسالت این گونه تئاتری نشان دادن دردها و رنج های این طبقه هست و زنان در این طبقه از رنج کشیده ترین و مظلوم ترین اقشار هستند
زنانی با آرزوهای زیبا و بسیار کوچک
در کار قبلی جناب دکتر گیل آبادی به نام «یک دقیقه و سیزده ثانیه» که همین دو نویسنده (محمد چرمشیر و بهمن عباس پور) نوشته بودند به مقطعی از زندگی چهار زن کارتن خواب پرداخته شده بود و سعی شده بود به درستی به زندگی این افراد تا حد امکان نزدک بشوند و خیلی هم خوب عمل شده بود و تماشاچی مخصوصا با فرمی که برای اجرا انتخاب شده بود (تئاتر تعاملی) خیلی خوب با کار ارتباط برقرار میکرد و همذات پنداری خوبی ایجاد میشد
در کار تازه این گروه سه نفره (چرمشیر، ... دیدن ادامه ›› عباسپور و گیل آبادی) باز هم شاهد این ژانر، این طبقه اجتماعی و این فرم اجرا هستیم
کاری به نام «عاشقانه ها»
در «عاشقانه ها» باز هم شاهد داستانی از قشر فرودست جامعه هستیم و باز هم زنان این قشر دستمایه این کار قرار گرفته اند
زنانی که به ظاهر در مترو به فروشندگی مشغولند ولی در اصل اسیر بردگی مدرن هستند
در این کار شاهد روایتی عاشقانه و بسیار لطیف هستیم که خشونت در پشت داستان لطیف اون موج میزنه
داستانی از «یک» زن در سه مقطع زمانی
زنی که عاشفانه نوازنده ای به ظاهر دوره گرد را دوست دارد و این نوازنده در اصل به قهر از خانه خانواده اش (که متمول هم هستند) کنده و به نوازندگی در مکان های عمومی می پردازد
فرزانه در ذهن خودش درباره فرزاد رویا پردازی میکنه و این رویا پردازی رو با تماشاچی به اشتراک میذاره
نکته بسیار جالب و درخشان در این کار که بسیار ابتکار جالبی بوده و متاسفانه نمیدونم این ابتکار کار نویسنگان بوده یا کارگردان بازی این سه مقطع زمانی توسط سه بازیگر مختلف هست
بازیگر مقطع اول (تقریبا نوجوانی) سیما تیرانداز
بازیگر مقطع دوم (جوانی) شقایق فراهانی
بازیگر مقطع سوم (میانسالی) ژاله صامتی
هرکدام از این مقاطع استادانه کار شده اند و الحق بازیگران هم خیلی عالی از پس در آوردن کار بر اومده اند
به نظر من «یک دقیقه و سیزده ثانیه» و «عاشقانه ها» دو کار از یک تریلوژی (سه گانه) هستند و کار سومی هم در راه هست
امیدوارم زیاد منتظر نمونیم و زودتر شاهد کامل شدن این سه گانه چرمشیر، عباسپور و گیل آبادی باشیم
به تمام اعضای گروه خسته نباشید میگم