«تیوال» به عنوان شبکه اجتماعی هنر و فرهنگ، همچون دیواریاست برای هنردوستان و هنرمندان برای نوشتن و گفتوگو درباره زمینههای علاقهمندی مشترک، خبررسانی برنامههای جالب به همدیگر و پیشنهادن دیدگاه و آثار خود. برای فعالیت در تیوال به سیستم وارد شوید
در هنگام ورود با صفی طولانی مواجه شدم موقع ورود اسمم را گفتم و مهر به کف دستم خورد.هنگامی که با اسامی روبرو شدم.حس غریبی داشت وقتی به اسم خودم نگاه میکردم دلم عجیب میگرفت.وقتی در صحنه اول کیوان از من پرسید تا حالا به ته خط رسیدی.با قاطعیت گفتم آره اونم درجواب گفت ایولا مثل خودمی.ولی بعد از قرار گرفتن تو بازی بارها و بارها میخواستم داد بزنم. خط من پاره خط بود.من جرعت ته خط رسیدن ندارم.من فقط یک بلاتکلیفم بلا تکلیفی که یه مرده رودوشش سنگینی میکنه. همین و همین من همیشه این سنگینی به آیلین و لب خط وایسدن و رفتن ترجیح دادم.این اجرا همیشه بامن می ماند.
حقیقتا پا گذاشتن به شهرزاد کار سختی بود.امااز نمایشی با باکارگردانی سهاب محبعلی و بازی آیلار نوشهری نمیشد گذشت. اما نمایش به نظر من دلایل شخص اصلی نمایش برای این همه جنایت واقعاً کافی نبود یا حداقل درست بیان نشده بود.به طوری که حداقل من نتوانستم بعد از پرسش های مکرر در مورد هیولا درون خود اورا پیدا کنم و مکعب را روی صندلی گذاشتم.خسته نباشید به عوامل محترم نمایش
هنوز این نمایش رو ندیدم اما تو یکی از کامنتا به شخصیت اصلی قصه اشاره شده بود و چون مستندش رو دیدم معرفی میکنم ببینید شاید به نتیجه برسید.
American murder: the family next door
البته مستند تلخیه و بعد این همه مدت، هنوز یادآوریش برام تلخ و اذیت کنندست.
ایده صحنه اول نمایش بسیار زیبا و خلاقانه بود. همراه شدن آوا و گیتار بصورت زنده روی صحنه هم واقعا به جذاب شدن کار بسیار کمک کرده بود حقیقتا بنده اوایل نمایش بادیدن تیکه های طنز از نمایش نا امید بودم اما طنز به دور از ابتذال و لودگی این کار را بسیار متمایز کرده بود.بازی ها هم عالی مخصوصا خانم نادیا فرجی.خسته نباشید به عوامل محترم
اول تشکر بابت اینکه در همه جا سالن تماشاگر نشاندید و از اسراف جلوگیری کردید به حدی که برای این پا و اون پا شدن هم نمیشد قدم برداشت.کل نمایش تا قبل از پرسش در مورد کشور حس و حال خوبی نداشت و همه چیز انگار زور زدن الکی بود ولی بعد از این پرسش خود من که دگر گون شدم.ای کاش این سوال اول نمایش مطرح میشد به نظر من خیلی راحت تر میشد ارتباط گرفت.چالش امشب بین آقای افشاریان و فراستی هم خالی از لطف نبود. از آقای فراستی توقع رفتاری حرفهای تر داشتم.
قربونتون
اگر دوست داشتین نمایش های من چه کار خودم چه نمایش هایی که تهیه کردم رو به عنوان میهمان تشریف بیارین هیدن انتیگونه تنهایی ..
و کلا اظهار نظر قطعی و غیر قطعی در مورد یک اثر با جهل ...
آقای افشاریان از لطف و توجهتون سپاسگزارم
براتون در ادامه مسیر کاری تون آرزوی موفقیت دارم.
محمد من کاری به هیچی ندارم ولی ما تو این مملکت، تو این زمان، تو این شرایط چه مثلاً تئاتری داریم که رویه، رویکرد و کار کردن یکی مثل سجاد افشاریان بهش آسیب بزنه واقعاً؟!
سلام و ارادت.
این که تئاتر ما نیمه تعطیله رسما، بحث دیگریه، اما به نظرم نیاز امروز تئاتر ما تولید آثار باکیفیت پرمخاطبه که خب جمع کردن و تعادل میان این دو تا کار بسیار دشواریه. این که میگم آسیب منظورم جایی که یکی از این دو تا بلنگه یا یه طرف سنگینی کنه (البته از نظر من). کار بد و ضعیف زیاده روی صحنه و کسی هم کار خاصی باهاشون نداره، اما چهره های شاخص ازشون انتظار بیشتری میره و به همین دلیل پذیرای انتقادات بیشتری هم هستند طبیعتا. اونورش میشه طرفدار داشتن، اینورش هم میشه زیر ذره بین بودن و در معرض انتقاد بودن.
قبل از دیدن نمایش بابت تایم کوتاهی که داشت راضی نبودم.اما در هنگام دیدن نمایش باتوجه به چک کردن مداوم ساعت از این تایم کم رضایت کامل راداشتم.ای کاش این کار به صورت نمایشنامه خوانی اجرا میشد.هم بهتر بود و هم زحمت الویه درست کردن به گردنتان نمی افتاد.تنها نکته مثبت کار همان الویه بود رفتید حتماً امتحان کنید ،🤣😋
متن که از هر نظر یک شاهکار بود و زمانی که یک اجرا بتواند مخاطب را شیفته تر نسبت به متن بکند میتواند یک شاهکار باشد.همه چیز در اختیار و تحت اشراف متن و کارگردانی بود.فقط ای کاش کمی در لحظه های احساسی بیشتر تمرکز میشد و با حس قوی تری اجرا میشد .و در آخرامشب چه فضای دلگیری برای از دست دادن آتیلا پسیانی داشتیم.روحش شاد
در قدم اول باید گفت هیچ کسی گوریل غمگینی را اصلا به حساب نمی آورد تا برای او کاری بکند.متن از هر نظر عالی بود و نگاه بسیار حرفه ای به مقوله.تحول ،بی انگیزه بودن و تنهایی داشت.بازی ها بسیار جذاب بود مخصوصا از لحاظ فرم های بدنی و حرکتی.تنها نقد کار خام بودن بیش از حدکار بود با این که فرم این خامی را میطلبید اما باتغیراتی میشد به تعادل رسید.خسته نباشید به عوامل محترم
درکل نمایشی که بازیگر مثل آیلار نوشهری را داشته باشد نمیتوان ندید.نمایش برخلاف تصورات که از نظرات داشتم با وجود شلوغی صحنه و ژانر کمدی به خوبی توانسته بود مخاطب رو همراه کنه.اما انتقادی که به کار وارد این است که متن در معرفی شخصیت ها کمی دچار مشکل بود.
به راستی که نمایش از نظر طراحی صحنه و اجرا و تمام پارامترهای یک تئاتر حرفه ای و جذاب حرف نداشت و لحظه ای نمیشد از صحنه چشم برداشت.اما مسئله ای که مخاطبی مثل من نوعی با آن درگیر بودم هجوم بیش از حد نماد ها و شکل های مختلف بود که اکثر جاها موفق به رمز گشایی آن نمیشدم.و این مسئله تا حدی عذاب آور بود. باید این را در نظر گرفت که شاید مخاطبی مثل من نوعی دارای نگاه آنچنان عمیق نباشد.خسته نباشید به عوامل محترم نمایش
درلحظه ورود به سالن بادیدن تعداد یک انگشت دست تماشاگران غربت عجیبی وجودمو فراگرفته بود اما بادیدن این فرم خاص و جذاب دریافتم که این غربت هم جزئی از نمایش است و به خوبی با آن مچ شده بود.به راستی تعزیه مدرنی بود ولی بسیار میتواند جذاب تر باشد. و جای کار بسیار دارد خسته نباشید به عوامل محترم نمایش
حس وحال عجیب نمایشی که همراه با دکور فوق العاده و ترکیب و اجرا بسیار قوی صداها دیدن این نمایش خیلی لذت بخش میکنه.و به طور جداگانه دیدن بازی خانم ریحانه رضی خیلی کیف داد خسته نباشید به عوامل محترم نمایش.
قبل از صحبت درمورد نمایش.تیوال عزیز فکر می کنم ردیف اول این سالن جابه جا شماره گذاری شده است.قبل از هرچیز واقعا تشکر میکنم از بطری های آب معدنی کنار صندلی ها آن قدر در سالن ها و اجراهای مختلف بی توجهی نسبت به مخاطب دیدهایم که این حرکت تعجب آور بود.شخصا برای دیدن یک نمایش بد همراه با شوخی های دمدستی رفته بودم که خدارو شکر انتخاب درستی کرده بودم.داستان بدک نبود اما درکل باتوجه به هدف از دیدن اجرا راضی بودم.
نمایش بسیار جذاب و کامل که از این گروه حرفه ای غیر از این بعید بود.همه چیز دقیق و درست و به اندزه از صراحی صحنه و لباس تا فرم اجرایی و کمدی زیبا نمایش.بازی ها به غیر از یکی دو نقش عالی بود.خسته نباشید به عوامل محترم نمایش.
در کل انتخاب این مدل فرم اجرایی احتیاج به طراحی حرکت بسیار قوی دارد.انصافا تلاش و زحمت بازیگران در انجام فرم های حرکتی مشهود و قابل ستایش بود اما ای کاش از یک طراحی حرکت استفاده میشد. کمبود موسیقی هم در کار کمی احساس میشد.بااین تعاریف نمایشی بسیار جذاب و دیدنی بود.خسته نباشید به عوامل محترم.
نمایشی بسیار زیبا و چشم نواز بود.با اینکه درست نتوانستم موضوع نمایش و پیام هایی که داشت متوجه بشم اما هماهنگی و بازی قوی بازیگران همراه با موسیقی و نورپردازی عالی باعث شد که نتوان چشم از صحنه برداشت. اما قسمت بسیار قوی کار دقایق آخر بود که خود به اندازه نمایشی جدا بسیار حرف برای گفتن داشت.
نمایشی بسیار جذاب و دیدنی که بنده مدت ها دنبال همچین ایده بودم.با اینکه کار ژانر کمدی نداشت اما بیش از کارهای کمدی خنده دار بود.فرم اجرایی و بازی هاهم که حرف نداشت.ودر آخر در این شرایط کنونی جامعه دیدن این کار به شدت پیشنهاد میشود.خسته نباشید به عوامل محترم نمایش.
در کل بنده به عنوان یک مخاطب به سختی نمایش هایی با ژانر کمدی را برای تماشا انتخاب میکنم.دلیل انتخاب این کار هم فقط بازی خانم آیلار نوشهری بعد از مدت ها غیبت روی صحنه بود.در کل به عقیده من کار کمدی همیشه لب تیغ حرکت میکند و سرانجام رساندن آن کار بسیار سختی است.متأسفانه هجوهای بیش از حد که برای خنده گرفتن از مخاطب جای جای کار دیده میشد.تماشای این کار حتی با این گروه حرفه ای را کمی حوصله سربر کرده بود.البته دقایقی پایانی نمایش توانست تا حدی راضی کننده باشد.
نمایش زیبا و همراه باموسیقی زنده و ایدههای جالبی بود به خصوص در تعویض پرده و غافلگیری که در قسمتی از نمایش به تصویر کشیده شد. نورپردازی و طراحی صحنه کمی دارای ضعف بود.
نمایش مجموعه بسیار قوی از موزیک و آواز بسیار دلنواز.داستان بسیار جذاب ویک خط درست و طراحی حرکت جذاب بخصوص در رقص سماع بسیار خودنمایی میکرد.اما صدحیف که اینهمه زحمت هنرمدانه خیلی از جاها قربانی طنز بیش از حد جنسی و مبتذل میشد که واقعا ناراحت کننده بود.
بعد از چند وقت به تماشای یک نمایش بسیار عالی و همه چیز تمام نشستیم.نمایش ازهمه جهات به حدی عالی بود که نمی توان آن رادر یک نظر کوتاه خلاصه کرد.به راستی که این اثر ادای دینی به علامه دهخدای بزرگ و دکتر محمد مصدق بود.ودر رسای مبارزه با استبداد و اصلاح جامعه و آزادی خواهی بسیار زیبا عمل کرده بود.