اول از هر چیز، تبریک میگم به مبین حسین زارعی عزیز که هوش و استعدادش اجازه نداد حتی یک سانتی متر از جایی که نشسته بودم تکون بخورم و همیشه منتظر حرکت بعدیش بودم. خیلی چیز‌های خوب در مورد این اجرا وجود داشت، مثل برداشت ها و اقتباس های متفاوتی که از مکبث هست این اجرا هم اجازه میداد از چند دید بتونیم این نمایشنامه ارزشمند رو دوباره مرور کنیم. رنگ قرمز، هم اضطراب و خطر و هم حضور مداوم یک زن رو به صورت تجمیع شده باهم به ما می‌داد. زنی که هم پناه و هم نقطه ضعف مکبث شد و این دیدگاهی از مکبث هست که من میپسندمش، اینکه لیدی مکبث در واقع نقش کلیدی این نمایشنامه است و مکبث رو وارد این سرازیری جنایت، توهم و ترور میکنه. در بخشی از نمایشنامه مکبث می‌خوانیم که مکبث عقیده دارد به خاطر قدرت و شجاعت لیدی مکبث باید فرزند آن‌ها پسر باشد چرا که به عبارتی در بیان شکسپیر، این‌ها ویژگی‌هایی مردانه در بدنی زنانه اند و به عبارتی شکسپیر به این عقیده است که زنان می‌توانند به اندازه مردان بی رحم باشند اما با "روش‌های زنانه" و غیرمستقیم (با یک مرد) این احساسات را ارضا می‌کنند. این به نظرم برداشتی است که می‌توان از مکبث داشت و برای من قابل قبول است.
انطعاف بی‌نظیر مبین عزیز در اجرای حرکات این اجرا واقعا مسحور کننده بود و واقعا دوستش داشتم. طراحی تخت پادشاهی رو بی نهایت دوست داشتم و مثال یک المان بود که میشد ساعت‌ها بهش و به ارتباطش با اجرا فکر کرد. بازی با نور واقعا فکر شده و قشنگ بود و از نظر اجرای تک نفره (البته در سبکی کاملا متفاوت) من رو یاد زمانی انداخت که پارسا پیروزفر سال 95 در ماتریوشکا منو میخکوب کرد.
تبریک به تیم اجرا و به امید تمدیدش و رسیدنش به مخاطبینی خیلی خیلی بیشتر از این. امتیاز این اجرا قطعا پنج هست به خاطر داشتن یک ایده‌ی محترم و یک پیاده‌سازی ارزشمند.

"Bring forth men-children only, / For thy undaunted mettle should compose / Nothing but males"