زیر این نمایش پر از اکانت‌های جوان هست که اجرا رو خیلی دوست داشتن و بازی هارو خیلی دوست داشتند. خیلی اعتماد نکنید. اینگونه کامنت ها شخص بنده رو ترغیب کرد که مجددا در مورد اجرا نظرم رو بدم. البته شاید تصورشان از تئاتر خوب همین است. به دلایل فنی بسیار زیادی اجرای قابل اعتنایی نبود که در حالی که خودم شب اول با اشتیاق برای دیدن بازی‌ها رفتم. نمایشی بسیار خواب آلود بود که با تبلیغات فراوان و عباراتی مثل "این نمایشنامه تا به حال در ایران اجرا نشده است" سعی شده بود نمایش را هایپ کنند. هیاهو برای هیچ واقعا توصیف مناسبی برای این نمایش هست. فرزین محدث بعد از نمایش‌های موفقی که در سال گذشته داشت واقعا شروع خوبی در سال 1403 نداشت و با اینکه حضورش در نمایش ریتم بسیار کسل کننده و بی محتوای نمایش را کمی با حرکات سریعش و بازی احساسی ترش تغییر داد اما کافی نبود. اجرا از ضعف شدید محتوا رنج می‌برد. از ضعف شدید شوخی ها و ... ضعفی که با کارگردان و بازیگر اسطوره‌ای هم درست بشو نیست. جوانه دلشاد انگار در نقشش در شام خداحافظی گیر کرده است و این بار صرفا نقش امیر کربلایی زاده با مهران نائل تغییر یافته است. البته یک خوبی نمایش روزمرگی داشت. اون هم این بود که از دکورش برای نمایش طلوع خونین استفاده شد و این باعث شد به یک اجرای دیگه کمک بکنه.