نمایش نقص در مجموع به عنوان اجرایی هنرجویی قابل قبول بود اما برای یک اجرا حرفه‌ای به نظرم نیاز به بازنگری داره. اول، من باور دارم محتوای اجرا جای کار بیشتر داشت، با باز کردن جعبه‌ی پاندورای این محتوای فرویدی انتظار داشتم بیشتر بهش پرداخته بشه، و به نظرم خیلی جا داشت بیشتر روی اید، ایگو و سوپرایگو کار بشه. اما تلقی من این بود که صرفا اشاره‌ای گذرا بود و تمرکز این اجرا روی فرم بود. و یک اجرای فرمالیستی-تجربی رو شاهد بودیم. فرم اجرا بسیار جلوتر از محتوا بود و ترکیب فرم و طراحی صحنه رو دوست داشتم. قطعا پتانسیل زیادی در تیم این اجرا دیدم.
ایده‌ی قطع و وصل نور و نمایش تغییرات در حالت بازیگران رو خیلی دوست داشتم به عنوان یک اکت تجربی، اما باز هم برداشت من اینه که ممکنه برای مخاطب عام خسته کننده (مخاطبی که لزوما دنبال دیدن نوآوری نباشه) بشه.
در نهایت اینکه صدا با توجه به بضاعت سالن وضعیت خوبی داشت. امتیاز من به این اجرا ۳ هست.