ترکیب ادبیات ، موسیقی و نمایش خوب از کار در اومده بود ولی من شخصا لذت اصلیم شعرخوانی اقای کاکاوند بود.
بقیه ی قسمتا اون قدر برام کشش نداشت. موسیقی هم میتونست کیفیت صدای بهتری داشته باشه(من ردیف ۱ بودم) در کل ، متاسفانه اون اندازه که توقع داشتم نبود.اما خب همین که شعرخوانی اقای کاکاوند عزیز رو از نزدیک دیدم هم برام کافیه.

با خوندن کامنت های منفی با کمترین انتظار سراغ نمایش رفتم حتی از خرید بلیت هم پشیمون شده بودم.
ولی با اطمینان میگم بهترین نمایشی بود که در یه سال اخیر دیدم.
ترکیبی از گذر عمر،خاطرات ،حسرت ها حتی چندباری اشکم دراومد ....نمی دونم فکر می کنم مخاطبان این اثر صفر و یکی باشن یا مثل من کلی کیف میکنن یا اصلا ارتباط برقرار نمیکنن.
گروه بازیگری مخصوصا بازیگران خانم عالی بودن.
اواز ها مخصوصا خانم ساغر رجبی خیلی دلنشین بود.
در کل خسته نباشید میگم به همه ی عوامل ،شب به یاد موندنی برای من ساختین🙏😍

نمایش خوبی بود که روزای اخر موفق شدم ببینم.
اما موسیقی به نظرم معرکه بود من به این فکر می کردم بعد از اجرا اصلشون رو پیدا کنم و باز گوش بدم تازه فهمیدم هیچکدومشون انتخابی نیستن !

خیلی خلاقانه بود و لحظات شیرین زیادی موقع تماشا داشتم به نکته هم درباره ی عروسک گردانی و صداپیشگی بگم که واقعا فوق العاده بود.

من همون شب اول نمایشو دیدم و پیشنهاد می کنم.
اتفاق بامزه ای هم که رخ داد افتادن سیبیل یکی از کاراکترا بود که خیلی خوب جمعش کردن :)
نمایشی هست که هر چی جلوتر میره جذاب تر میشه نیمه ی‌دوم به نظرم کشش داستانی بالایی پیدا میکنه و به خوبی تمام ذات احمقانه ی سانسور و خفقان رو نشون میده