رفیق معلم: و حالا هملت قراره بیاد اینجا و اون مونولوگ معروف «بودن یا نبودن...» رو بگه و اینجاست که باید به من آفرین بگید، چون من از اون متن قدیمی شکسپیر اون معمای ذهنی‌ش رو حذف کردم و به جای اون چیز دیگه‌ای گذاشتم، یک چیزی که وصف‌الحال ما باشه، یک جایگزین قهرمانانه متناسب با روحیات و سنت‌های اجتماعی خودمون، و اون اینه:
یا من تو را، یا تو مرا!

دنیای جدیدی ساخته خواهدشد
پرچم جدیدی برافراشته خواهدشد
.
تیاتر یک هنر است و زنده و پویا بودن شرط لازمه هنر است. تیاتر هم مثل سایر هنرها باید به روز باشد و با جامعه قدم به قدم پیش‌آید. خوشبختانه این نمایش و متن پرمایه آن تمام‌قد واجد شرط فوق بوده و در لحظه لحظه یوگسلاوی هفتاد سال پیش می‌توان چیزهایی دید که شاید دغدغه امروز ما باشد. ولی امیدوارم روزی برسد در هفت دهه آینده، که دغدغه هیچ جامعه‌ای دغدغه‌های تکراری ما و پیشینیان ما نباشد!
شاید در نگاه نخست اینچنین به نظر برسد که بازهم سوژه و انتقاد تکراری، اما با نگاهی مجدد، به ظرافت‌های متن و انتقادات ساختاری و بنیادی آن پی برده و می‌توان از تماشای نمایش لذت برد. نمی‌دانم در برگردان متن از زبان اصلی ذوق و سلیقه مترجم محترم تأثیر داشته و یا ایشان امانت‌دار محض بوده و دخل و تصرفی در متن اصلی نداشته‌است. با فرض صحت امانتداری مترجم، تکرار تاریخ اثبات شده و اگر فرض نخست صحت داشته باشد، بسیار بسیار خوشوقت خواهم‌شد از آشنایی با جناب آقای مهرداد خامنه‌ای بعنوان هنرمندی متفکر و دغدغه‌مند، هرچند که انتخاب این متن برای اجرا، به خودی خود نشاندهنده اوج حساسیت ایشان نسبت به شرایط اجتماعی امروز ماست.
.
اصلاً جون به جونم کنن جدی ندارم، طنز جزوی از منه، از اول هم قرار بود من سعی کنم طنز بنویسم در مورد این اثر دوست‌داشتنی. بسیار ... دیدن ادامه ›› خرسند و اینام که این فرصت به من داده شد تا بعنوان یک منتقد (اهم اهم...) به تماشای یک نمایش بشینم و سایرین رو از نظرات گهربار خودم مستفیض گردانم. در مورد آقای خامنه‌ای صحبتهای جدی فوق عرض شد، چون نمیشه شوخی کرد اصلاً! خودتون بهتر واقفید قطعاً، هرکی واقف نیست با فیلترشکن و یه شارژ پنژ تومنی بیاد پی‌وی تا واقفش کنم. جزو معدود نمایشهایی بود که وقتی قرار بود همه بازیگرا باهم حرکتی بکنن، کاملاً هماهنگ و یکدست بودن، منظورم مستقیماً به آوازهای دسته‌جمعیِ که با هماهنگی خاصی اجرا می‌شد، با وجود اینکه زبان مادری و حتی پدری هیچکدوم از بازیگرا صربی و کرواتی نبود، چند وقت پیش رفتم یه نمایش که رو حوضی بود، یعنی از اصیل‌ترین اشکال نمایش در ایران، هرکی یه سازی می‌زد!
در مورد خیلی چیزا من سواد ندارم، بعنوان مثلاً در مورد بازیگری، طراحی دکور و صحنه، کارگردانی، مشاور کارگردانی، نورپردازی، موسیقی، دمپایی کهنه، اجاق‌گاز، لباسشوئی، آبگرمکن، شوفاژژژژژژژ... لذا در مورد هیچی نمی‌تونم نظر تخصصی بدم، ولی از نگاه یه شهروند اضافی، بازی‌ها در مجموع به نظرم متوسط بود و بعضی جاها به نظر می‌رسید بازیها جای کار بیشتری داشته و دارد، اما با در نظر گرفتن سن و سال بازیگران، کاملاً از موضعم عقب‌نشینی می‌کنم، چه کاریه اصلاً.
در مورد میزانسن و اینا هم هیچی نمی‌دونم، فقط یه جا که عشاق نمایش (مارکو و ماریا) رفتن یه جای خلوت که آن کار دیگر بکنن، نمی‌دونم چرا معشوقه از در اومد توی یه جای تاریک و از دیوارش خارج شد، چون به نظرم رسید اونجا یه اتاق تاریکه با یه در، ینی اصولاً اتاق اگه تاریک نباشه و بیشتر از یه در داشته باشه اصلاً جای امنی نیست برای عشاق، منم شنیدم والا، اینجوری میگن، خودم بلد نیستم.
نورپردازی خوبی داشت ولی من در ادامه بی‌سوادی خویش به نظرم رسید شاید اگه روی عکسای روی دیوار نور بود، جالب بود، مثلاً روی عکس استالین نور قرمز آلبالویی و روی عکس ژنرال تیتو قرمز گوجه‌ای.
در نهایت توصیه می‌کنم این نمایش رو ببینید حتماً، آخه راستش من دیشب مهمون بودم، مجانی دیدم، اینه که ازتون خواهش می‌کنم یه چند نفرتون برید نمایش رو ببینید تا پول بلیط من دربیاد، هرچند مطمئنم اگه خودم بلیط خریده بودم طبق سنوات گذشته نمی‌تونستم برم نمایش رو ببینم، ولی چون مجانی بود تو اون ساعت و اوج ترافیک تهران، سه ربع قبل از نمایش رسیدم دم در سالن!!
.
1. ممنون که خوندید، ولی خداوکیلی برید ببینید، خوبه.
2. آقای خامنه‌ای بسیار بسیار خوشوقت شدم از ملاقات شما قبل از اجرا و بیشتر خرسندم که تا این حد نظرات مخاطبین برای شما اهمیت داره.
3. خانم سارا ثقفی که مدیر صحنه هستن، همون سارا ثقفی خودمون هستن آیا؟ که قبلا باهم به تماشای تیاتر می‌رفتیم؟
4. درود
5. :)

به چتری موهای لَختت قسم
یکی چتر میخواست دستم بده
خیانت نکردم به بارون و تو
ببین خیسِ خیسم خدا شاهده
.
#حسین_متولیان
آلبوم شب بارونی رضا صادقی

فوری فوری

بازهم میرزا
بازهم بلیط اضافه
بازهم اوکازیون
بازهم موقعیت استثنائی
بازهم آفر ویژه
بازهم بسته طلایی

دوستان
هموطنان
یاران دیرین و جدید
من همون شایسته فر قدیمی‌ام با همون اخلاق گند سابق که همیشه معمولا بلیط اضافه ... دیدن ادامه ›› دارم!‏
این بار اما برای شاهکار بی نظیر دکتر علی رفیعی بلیط دارم!
اوکازیون! ویژه! با دید وسیع رو به جلو! این بلیط از ویژگی‌های بی‌شماری بهره می‌بره که یکی‌ش همنشینی با خود منه، دیگه بقیه‌ش نیاز به گفتن نداره، همین یه دونه کافیه تا سرها و دست‌ها بشکنه در راه کسب این بلیط!
بلیط مزبور رو از طریق مزایده واگذار می‌کنم به اولین تماس‌گیرنده خوشبخت.
اطلاعات بلیط مذکور:
امشب (سه‌شنبه) اول زمستان 94
جایگاه: بالکن اول غربی، ورودی اول، ردیف دومش (همچی چسبیده به جایگاه ویژه)

در ضمن شما می‌تونید با خرید این بلیط، یک پک کِرِم حیوانی تهیه شده از شیره جان حیوانات کمیابی نظیرِ حلزون تیزپرواز، مار دونده، ماهی جونده، شترمرغ پرنده، آفتاب‌پرست با رنگ ثابت (تست شده با رنگین تاژ)، شیردریایی نر، خفاش شاخدار، مورچه گازگیر، زنبور راه‌راه، گربه بوقلمون صفت و ... هم دریافت کنید که ارزش واقعی اون 500 هزار چوب است اما چون شمایی و چش مایی، مجانی، چاره‌ای نیست، تو بخر این بلیطو، ولو به خاطر این پک روغن حیوانی
:))

توضیح آخر: این بلیط یک عدد بوده و در صورت وجود مشتری خاص خودش، دوتا خواهد بود که در آن صورت همنشینی با من از گزینه‌ها حذف خواهدشد.

هرچه سریعتر زنگ بزنید، دیره 989125335280+
:))

خدافظی

درخشش ایرانی ها در بیست و چهارمین کنفرانس "فیر"
رتبه اول آموزشی "فیر" به بیمه گران ایرانی رسید

غلامرضا شایسته فر و ملیکا فیروزی از شرکت بیمه البرز برنده رتبه اول آموزشی "فیر" به دلیل انجام مطالعه موردی در خصوص مدل های نظارت فنی بر شرکتهای بیمه ایرانی بر اساس مدل توانگری شدند.

به گزارش خبرنگار ریسک نیوز،از روز دوشنبه، بیست و چهارمین کنفرانس فدراسیون اتحادیه بیمه گران آسیا و آفریقا (فیر) در مصر در حال برگزاری است به طوریکه فدراسیون بیمه مصر با همکاری این فدراسیون، کنفرانس را برگزار می کنند.
گفتنی است این اجلاس درحالی با حضور هزار شرکت کننده از 50 کشور آفریقایی و آسیایی برگزار می شود که طی روزهای گذشته اخبار گوناگونی از عدم ... دیدن ادامه ›› صدور روادید برای چندین تن از مدیران عامل ایرانی از سوی کشور مصر منتشر شد.
البته باید گفت ،این اقدام کشور مصر با واکنش مصطفی کیایی، مدیرعامل شرکت بیمه اتکایی امین، روبرو شد به طوریکه با ارسال نامه ای به "عادل منیر"،دبیر کل این اتحادیه مراتب اعتراض خود را اعلام کرد .
کیایی در نامه مذکور تاکید کرده که هدف برگزاری کنفرانس "فیر" گسترش همکاری روابط بیمه‌ای کشورهای عضو آن بوده و روابط تجاری شرکت‌ها باید بدور از سیاست دنبال شود .
به گزارش ریسک نیوز، اما اخبار رسیده حاکی از درخشش ایرانی هاست ، به طوریکه غلامرضا شایسته فر و ملیکا فیروزی از شرکت بیمه البرز برنده رتبه اول آموزشی "فیر" به دلیل انجام مطالعه موردی در خصوص مدل های نظارت فنی بر شرکتهای بیمه ایرانی بر اساس مدل توانگری شدند.
این گزارش می افزاید ، جایزه کسب این رتبه گذراندن دوره آموزشی در آکادمی بیمه هند می باشدـ
گفتنی است ، محمد آسوده، مدیر عامل و محمد میهن یار عضو هیات مدیره و معاون اتکایی شرکت اتکایی ایرانیان ، تنها بیمه گرانی هستند که از کشور ایران در چهارمین کنفرانس فدراسیون اتحادیه بیمه گران آسیا و آفریقا (فیر) شرکت کردند.
فدراسیون شرکت های بیمه گر و بیمه اتکایی آفریقا و آسیا در سپتامبر سال 1964 با هدف تقویت به اشتراک گذاری دانش و تجربه و تحکیم روابط تجاری و تشویق همکاری شرکت های بیمه گر و بیمه اتکایی در آفریقا و آسیا تاسیس شد. غیر از شرکت های یاد شده، دانشگاه ها و نهادهای علاقمند نیز می توانند در این فدراسیون عضو باشند، در حال حاضر این فدراسیون 250 عضو از 53 کشور دارد.
فدراسیون شرکت های بیمه گر و بیمه اتکایی آفریقا و آسیا، در ابعاد مختلف در حال فعالیت است و یک کمیسیون آموزشی تاسیس کرده که ماموریت آن ارتقاء کیفیت منابع انسانی و رسیدن به سطح دانش و مهارت در بازارهای توسعه یافته است.
.
میرزانوشت:
1. از همه تیوالیون هنرمند عزیزم عذر میخوام بابت انتشار این خبر غیر هنری در این سایت وزین هنری و دوست داشتنی، فقط چون می‌خواستم پیامم رو به گوش جهانیون برسونم و دستم به جایی نمی‌رسید گفتم اینجا منتشر کنم :دی
من این موفقیت رو مدیون دعای خیر پدر و مادرم و هموطنان عزیزم بویژه تیوالیهای عزیزم هستم که با دعای خیر خودشون من و خانم فیروزی رو یاری کردن تا به این موفقیت برسیم. این موفقیت رو تقدیم به شما می‌کنم.
:))))
2. این کنفرانس توی مصر برگزار شد و چون ما و مصری‌ها از سی و چند سال پیش آبمون توی یه جوب نمی‌ره به ایرانی‌های عزیز ویزا ندادن و خیلی‌ها نتونستن توی اون کنفرانس شرکت کنن، عوضش اینجوری جبران شد، خوشحالم که با همه ناچیزی و بی‌سوادی خودم تونستم اسم ایران رو توی یک محفل بین‌المللی مطرح کنم.
3. هرچند که توی هنر هیچی نشدم و همه‌ش فقط تایپ می‌کنم، ولی خوشحالم توی تایپ مقاله یه کورسوی امیدی برام روشن شد.
:)))
4. شاهین باقری ببین! منکه می‌گم وقت ندارم طنز بنویسم بخاطر اینه که دارم مقاله می‌نویسم.
:)))
5. خدافظ تا مقاله بعدی
:))
.
لینک خبر:
http://risknews.ir/news/67393/%D8%B1%D8%AA%D8%A8%D9%87-%D8%A7%D9%88%D9%84-%D8%A2%D9%85%D9%88%D8%B2%D8%B4%DB%8C-%D9%81%DB%8C%D8%B1-%D8%A8%D9%87-%D8%A8%DB%8C%D9%85%D9%87-%DA%AF%D8%B1%D8%A7%D9%86-%D8%A7%DB%8C%D8%B1%D8%A7%D9%86%DB%8C-%D8%B1%D8%B3%DB%8C%D8%AF

از: میرزا

مرد: ما زندگی را و عشق را یک‌دست لباس دانستیم، زمانی که خریدیمش نو بود و زیبا و مناسب، جذاب و توجه برانگیز، خیره‌کننده در هر محفل و میهمانی. آهسته آهسته اما کهنه شد، ساییده شد، رنگ و رویش رفت، از شکل افتاد، مستعمل و بی‌مصرف شد. چرا؟! چرا فرصت دادیم که زمان با عشق، با زندگی همانگونه رفتار کند که با آن پیراهن سرمه‌ای تو کرد؟ که من آنقدر دوستش داشتم.
عسل: حرف‌هایمان یکی‌ست، شرایطمان یکی نیست، روزی هست که تو را دلجویی‌های من نجات می‌دهد. روزی هست که مرا دلجویی‌های تو خلاص. گاهی من نیازمند هدایتم گاهی تو.
مرد: اما آن سوال بزرگ پیوسته باقی می‌ماند؛ چرا به موج بلند زمان فرصت دادیم که قایق‌مان را در تن پیچان خویش بپیچد و فرو بَرَد و آیا دیگر هیچ امیدی به نجات این قایق کوچک پریشان حال در آستانه غرق نیست؟
عسل راست می‌گفت، آنها ابداً از کسی یا چیزی گله نداشتند. فقط از ساییده‌شدن و پوسته‌ای شدن چیزی که نمی‌بایست ساییده و پوسته‌ای شود، رنجیده بودند.
ما از زندگی مشترک مثل یک دست لباس استفاده کردیم.
.
یک عاشقانه‌ی آرام - نادر ابراهیمی

دیگر زانوهایم تاب نداشتند، درد می‌کردند از شدت سنگینی درددلهای چند ساله‌ام، آب آورده بودند از بس گریه‌ها را در نهانی‌ترین اندرونی جسم نحیفم آویخته بودم، گزگز و ذُق‌ذُق می‌کردند، چون هیچ صدایی در اعتراض به این مصایب در هیچ گوشه‌ای و در هیچ دستگاهی از هیچ گوشه‌ای از دل طوفان‌زده‌ام به گوش نمی‌رسید. از دل‌درد عجیبی دچار سرگیجه شده بودم که انگار نتیجه سالها فروخوردن بغضی چرکین بود، روزی دو وعده، از طلوع آفتاب تا غروبش، وز غروبش تا طلوع آفتاب. طلوع آفتاب را دوست داشت، درست برخلاف تمام عاشقان هجران کشیده که در غروب‌های خونین آفتاب غسل تعمید می‌کنند، عادتش بود هر روز صبح تمام پنجره‌های خانه را باز کند، در مسیر باد بایستد، و مرا اینگونه بیدار کند، با مستی از رایحه گل‌های وحشی کوه‌های اطراف روستای سرسبزشان در دامنه ساوالان، گرانترین و مرغوبترین و ماندگارترین عطرها هم این ماندگاری را ندارند، سالها از آن فضا دور بود، لیکن هر روز صبح مرا مهمان آویشن تازه‌ای می‌کرد که از لای دامن چین‌دار زیبایش در هوای خانه یکه‌تازی می‌کرد و مشامم را مملو از خاطرات غلتیدن در آن چمن‌های همیشه سبز و همیشه رقصان می‌کرد، شیطنت‌های سحرگاهی‌ام گل می‌کرد و خود را به خواب می‌زدم، تا نزدیکتر بیاید، بوی نجیب‌تری می‌خواستم برای بیداری، بوی گل انار سرخ لبهایش که برخی صبحها مثل انار بود، مثل انار... . مثل انار ترک‌خورده‌ای که دانه‌هایش اینبار بی‌نظم و ترتیب بر زمین می‌ریختند، شیرازه‌ی زندگی‌ام را از هم پاشیده بود، درست از وقتی که بدون اطلاع من دکترش را عوض کرد و نشانی و تلفن پزشک جدیدش را به هیچ‌کس نداد، نه من، نه مادرش و نه حتی برادرش که سنگ صبورش بود، بیماری‌اش پیشرفت کرده بود و دستمال گلدارش که همیشه در دستش بود تا مانع پخش شدن سرفه‌اش در فضا شود خونی بود، گفتم: بانو آن دستمال را بگذار کنار، بی‌واهمه سرفه کن، الهی من تصدقت. می‌گفت: نجس می‌شود فرش، نماز ندارد. گفتم: تصدقت خودم سرتا پای خانه را هفت بار آب می‌کشم، فقط تو بخند. می‌خندید، می‌خندیدم، صدای خنده خنده خنده‌هایمان از وقتی رفته و دیگر ندیدمش، هر روز در گوشم می‌پیچد، روزی دو وعده، از طلوع آفتاب تا غروبش، وز غروبش تا طلوع آفتاب. طلوع آفتاب را دوست داشت، می‌گفت باید با خورشیدخان همکلام شد صبحها، واِلا تا شب قهر می‌کند و می‌سوزاندت، خورشیدخان، می‌گفت خورشید خان است نه خانم، فقط گل‌های عطرآگین ساوالان را همجنس خود می‌دانست، الباقی دنیا نامحرم بودند، روح و جسم لطیفی داشت، روحی به لطافت گلبرگ‌های نیلوفر و جسمی به ظرافت پیچک، پیچک‌وار از دیوارهای دلم بالا آمد و تمام دلم را فتح کرد و... . ای امان، ... دیدن ادامه ›› حتی نتوانستم یک دل سیر ببینمش پیش از رفتن، گمانم بود مثل همیشه بازمی‌گردد، اما...
شربتی از لب لعلش نچشیدیم و برفت
روی مه پیکر او سیر ندیدیم و برفت
همچو حافظ همه شب ناله و زاری کردیم
کای دریغا به وداعش نرسیدیم و برفت
.


از: میرزا - 9 مرداد 94

»»»»»»»توجه * * * توجه * * * توجه«««««««
بالاخره انتـــــــــظارهـــــا به پـــــــایـــــــــان رسیـــــــــــــــــد
آقام علی قمصری خبر داده قراره یه مهمونی کوچیک برگزار کنه، یه دور همی به صرف بهترین موسیقی سنتی حال حاضر ایران، قراره آخرین روز مردادماه تالار رودکی شاهد هنرنمایی مجدد این مرد نازنین و پنجه‌هایی طلاییش روی تار و سه‌تار و دیوان باشه، همه دعوتیم به صرف این موسیقی زیبا و دلنشین.
«مهمـــانـی کــوچـک»
آهنگساز: علــــــی جـــــان قمصـــــری
خواننده: پوریـا اخواص
همخوان: هـــالـــه سیـفی‌زاده، بهـــــرخ ... دیدن ادامه ›› شورورزی

لینک خبر: علی قمصری «مهمانی کوچک» را روی صحنه می‌برد
http://www.musicema.com/node/238560

برای آشنایی با حال و هوای این کنسرت هم می‌تونید یک ترانه از کارهایی که قراره اون شب اجرا بشه رو گوش بدید، اسم ترانه هست «زیبای وحشی» با صدای پوریا اخواص و هاله سیفی‌زاده عزیز و همخوانی خود علی قمصری و بهرخ شورورزی عزیز که با آواز زیباش توی فیلم «چ» آشنا شدیم، توی اون صحنه که هلی‌کوپتر سقوط می‌کنه و ساز غمگینی نواخته می‌شه و ناله محزونی به گوش می‌رسه، من هربار گوش دادم اشکم جاری شده، اخیراً هم کار مشترکی با آقام قمصری ارائه داد به اسم «برانید» که بسیار دلنشین بود، ترانه زیبای وحشی را بطور صددرصد غیرقانونی از لینک زیر دانلود نموده و بشنوید:
http://www.musicema.com/Ali-Ghamsari-Zibaye-Vahshi

دیشب هم که صدای علیرضا قربانی عزیز دلمون رو شنیدیم که بازهم با صدا و سیما همکاری کرده! و تیتراژ سریال «تنهایی لیلا» رو با شعر حسین منزوی و آهنگسازی کارن همایونفر هنرمند عزیز اجرا کرده، می‌ریم که لینک دانلود صددرصد غیرقانونی ترانه فوق رو هم در ادامه داشته‌باشیم:
http://dl.parksara.ir/music/Titraje%20Serialha/Ahange_titraje_serial_tanhaei_leil_%28parksara.ir%29.mp3

خلاصه آقام قمصری رو از دست ندید، می‌بینمتون دوستان
در پناه حق
:)

سلام بر دوستان، بویژه دوستانی که به من می‌گن طناز، البته نه از نوع جنسیتی، بل از نوع ادبی، و یه سلام ویژه دارم به اون عزیزانی که از صبر و حوصله وصف ناشدنی برخوردار بوده و مطالب سرطان بنده رو مطالعه می‌کنن، یه سلام دو رو کنجت هم دارم به بردار عزیزمون علیرضادوستی که به تیوال برگشته، دسته‌گل دوست داشتنی به تیوال خوش برگشتنی.
روزگار وحشی این روزها خیلی خوب شده، بارون میاد، هوا بهاری میشه، باد میاد، خلاصه اوضاع خوبه. منم دیدم اوضاع خوبه، برای بهره‌مندی حداکثری از این هوای بهاری، درحالیکه پاسی از شب سپرینگ شده و در حال طی واپسین ساعات تعطیلات بودیم اقدام به خروج از منزل نموده و چون خستگی بر من مستولی شده بود و حال پیاده‌روی نبود، تصمیم گرفتم موتورروی کنم، یعنی با موتور از خونه زدم بیرون، رخش بنده‌رو خیلی از بچه‌های تیوال دیدن و حتی سوار شدن بعضیا. انصافاً رام و آرومه و خوب رکاب می‌ده. هیچی، چشمتون شهلا، رفتم رسیدم فاطمی دیدم به ناگاه بارون داره از سمت غرب باریدن گرفته و به من نزدیک می‌شه، گفتم حالا وات تو دو وات نات تو دو، تصمیم گرفتم برگردم سمت شرق، با موتور خیس شدن جالب نیست، آدم شبیه این اسفنج آب کشیده توی ظرفشویی میشه که تو مشت له شده و داره ازش آب می‌چکه، خلاصه اومدم تو خیابون فتحی شقاقی. اینجا یه نکته لازم به یادآوری‌ست، من هروقت سوار موتور می‌شم معمولاً آماده تصادف هستم، یعنی هر لحظه که به تقاطعی چراغ قرمزی کوچه‌ای چیزی می‌رسم منتظرم یکی بد بپیچه یهو بپیچه عین اون حیوون نسبتاً نجیب شیرده بیاد وسط خیابون، خلاصه آماده‌ام که اگه اتفاقی افتاد سریع عکس‌العمل نشون بدم، مخصوصاً اگه زمین خیس باشه که موتور من عین اسکیت رو یخ لیز می‌خوره فقط و باید خیلی احتیاط کرد. القصه تقریباً 20متر مونده بود تا میدون سلماس که چشمتون شهلا، یه صدای مهیبی اومد و بلافاصله نور چراغ ماشین از بالای میدون به سمت خیابونی که من توش بودم نزدیک شد، قلبم شروع کرد تندتند زدن و آماده بودم که مثلا ماشینی ببینم که داره تک چرخ می‌زنه، ولی کورخونده بودم، تک‌چرخ نمی‌زد، داشت میومد که با سرعت بپیچه تو خیابونی که من توش بودم و احتمالاً دستی مستی بکشه، همین اتفاق هم افتاد و تو کسری از ثانیه ظاهر شد و پیچید تو خیابون، جفت چشماتون شهلا، من بودم و یک فروند 206 که داشت با سرعت زیاد ... دیدن ادامه ›› به سمت موتور من می‌اومد، فقط یه لحظه یاد تصادف قبلی افتادم که دوستم گفته بود اگه وقت کردی و تونستی از رو موتور بپر، دقیقاً 268هزارم ثانیه قبل از اینکه با ماشین که حالا ترمزاش قفل شده و داره لیز می‌خوره به سمت من برخورد کنم از رو موتور پریدم کنار و به طرز معجزه آسایی حتی زمین نخوردم و روی دوتا پای استورام اومدم رو زمین و برگشتم دیدم موتور نازنینم داره زیر ماشین کشیده می‌شه، 4، 5 متری کشیده شد و بالاخره وایستاد. صدای این برخورد انقدر بلند و ترسناک بود که همسایه‌ها اومدن پایین و همه نگران من بودن فقط، منم داشتم پشتک می‌زدم از خوشحالی که انقدر خدا هوامو داشت و سالم موندم، بهم می‌گفتن داغی نمی‌فهمی بگیر بشین یه دیقه دست و پات کج می‌شه! گفتم داداش داغ بودن دیدم قبلا، نهایتش اینه متوجه درد نمی‌شی، من اصلا برخوردی نداشتم با ماشین یا موتور، بموقع پریدم. یعنی اگه 268هزارم ثانیه تاخیر داشتم کتلت شده بودم و الان داشتم دور از جون عزیزم از رو تخت بیمارستان این مطلب رو می‌نوشتم، خود موتور که سالاد شد زیر ماشین رفت پ کارش. بنده‌خدا راننده تا گردن دلستر خورده بوده و حواسش نبود، گواهینامه و کارت ماشینم همراهش نبود، تقریبا می‌تونم بگم با جمع‌بندی این شرایط معلوم می‌شه اومده بود تو خیابون که یکی رو بکشه که خوشبختانه من جون سالم به در بردم، آدم خوبی‌ام بودا، اصلا بهش نمیومد قاتل باشه، خودشم ترسیده بود از این برخورد، من داشتم اونو آروم می‌کردم!! فکر کن!
هیچی خلاصه خشکه حساب کردم رفت، راه افتادم با موتوری که فرمونش کج شده و تلقش شکسته و دید رو خراب کرده، کمک فنرش گیر میکنه یعنی الان میفته تو چاله، کمک فنرش جمع میشه 5 متر جلوتر یهو ول می‌کنه جا می‌خوری، راهنما می‌زدم دنده عوض می‌شد، ترمز می‌گرفتم خلاص می‌شد، خلاصه همون سالاد که گفتم.
سالاد کلم مزبور رو لنگ لنگون رسوندم خونه، گذاشتم تو پارکینگ و اومدم برم بالا یادم افتاد خونواده مسافرتن و من تنهام، الان نمیتونم بهشون خبر بدم، تو جاده دارن برمی‌گردن خدای نکرده نگران می‌شن هول می‌کنن اتفاقی می‌افته، اگر هم خبر ندم نمیشه، صبح میان موتور رو تو پارکینگ میبینن اونجوری رنده شده فکر میکنن من خودم کتلت شدم تا بیان برسن خونه و منو سالم ببینن داستان می‌شه، اینجا بود که گوشه سمت چپ سیبیلم رو با دست راستم تاب دادم و تو مغزم یه چلچلراغ روشن شد. گفتم الان زنگ می‌زنم به داداش بزرگه، بهش خبر می‌دم ولی جوری که تابلو نشه، اون در جریان باشه، موتور رو هم میذارم تو حیاط که وقتی اومدن نبینن و اگه پرسیدن داداشم بگه من در جریانم، موتور رو دزدیدن، که نگران نشن و بیان خونه و بعد خودم بهشون توضیح بدم. برخی دوستان مستحضر هستن که من و خونواده‌م کلن باهم ترکی حرف می‌زنیم، هیچی، به داداش اس دادم که من الان بهت زنگ می‌زنم ولی تو با من فارسی صحبت کن که انگار مثلا دوستتم که بابا اینا نفهمن، اس داد «باوشه». زنگ زدم:
من: سلام (سلام)
دادا: سلام
من: نجورسن؟ (چطوری؟)
دادا: قربان شما، شما خوبین؟
من: یاشا، آ من گوردوم هاوا یاخچیدی چیخدیم خیاوانا دولانام موتورونان (زنده باشی، آقا من دیدم هوا خوبه رفتم بیرون یه چرخی بزنم با موتور)
دادا: بله گوشم با شماست بفرمائید.
من: هیسات دا، بیر موختصر تصادیف ائلدیم، اوزوم سالیمم ها (هیچی دیگه یه کوچولو بفهمی نفهمی تصادف کردم البته خودم سالمم ها)
دادا: نمنه؟؟؟؟؟ (چیشده؟؟؟؟)
من: اوغلان فارسی دانیش! (پسر فارسی صحبت کن!)
دادا: ببخشید منظورم این بود که چی‌شده؟؟؟
من: سالیمم بابا هیسات اولمادی، فقط موتور داغیلدی، دئدیم سحر گئلسیز گورسئز خرابدی نیاران اولمیین، اوزوم سالیمم (سالمم بابا هیچی نشده، فقط موتور داغون شد، گفتم صبح اومدین دیدین خرابه نگران نشین، خودم سالمم)
دادا: من اولوم؟ (مرگ من؟)
من: اوغلان سیشدین نقشه نین ایچینه به سنه دئمیرم فاس دانیش؟؟؟ (پسر ریــ...ی تو نقشه رفت دیگه، مگه نمی‌گم فارسی حرف بزن؟؟؟)
هیچی دیگه خلاصه انقدر هیجان زده شد که بندو آب داد، ملت داشتن تو ماشین سینه می‌زدن، دونه دونه گوشی رو گرفتن سلامتی بنده رو استعلام کردن و بعد از کسب اطمینان آروم شدن، گفتم حالا خوب شد من باهات قبلش هماهنگ کردم،‌آدم با تو بره دزدی!
.
پ.ن1 (پند و نصیحت1): هیچوقت در روز بارانی با موتور به هواخوری نروید مگر در صورت اجبار.
پ.ن2: همیشه آماده تصادف بوده و حداکثر 268هزارم ثانیه پیش از برخورد، پریده و خود را از مسیر خودروی مقابل خارج کنید.
پ.ن3: وقتی تا گردن دلستر خورده و هیچگونه مدرک شناسایی بجز کارت عابر بانک بابایی در جیبتان نیست پشت فرمون نشین قاتل!
پ.ن4: از آدمی که با او قصد انجام نقشه‌ای دارید، از قبل اطمینان حاصل نمائید تا نقشه‌تان را نقش بر دلستر ننماید.
پ.ن5: سیستم صدقه خراب نبوده و واقعاً بلا دفع می‌کند، واقعاً...، خدایا شکرت.
.

از: میرزا - بعد از تصادف در روز تعطیل بمناسبت عید فطر

بوی سجاده خونین کسی می‌آید...
فریاد سرخ فغان سر می‌دهم از سر ناشکیبایی در این فراق ویرانگر واین اندوه جانکاه، آه علی، هیچ خبری از تو نیست در میان دوست‌داران‌ات، هیچ اثری، نشانی، به قدری برای گرفتن حاجاتمان به درگاهت روی آوردیم که گم‌ات کرده‌ایم لابلای آمال و آرزوهای دنیایمان. دنیا برای تو پشیزی نمی‌ارزید، اما حیف، کاش بودی و سیاحت می‌کردی دنیای جدیدمان را، این دنیا می‌ارزد، از مرغوبترین طلاها نامت را بر مرغوبترین نقره‌ها نقش می‌زنیم و در کوی و برزن می‌آویزیم. دنیایی که اسم تو بر مأذنه‌هایش بلند است و نامت آرایش دیوارهای غمگینش، می‌ارزد، می‌ارزد تا برایش از عدالتت مایه گذاشت و از خزانه لایزال اعتبارت خرج کرد و پیش‌رفت... . ما تو را می‌خواهیم اما در همان آسمان هفتم، ماه باش و از دور بتاب، نزدیک مشو که تاب تو را ندارند حتی دوست‌دارانت، تو دیگر نمی‌توانی الگوی ما باشی، به حدی خوبی و دور از دسترس که تنها می‌توانیم از تو «حرف» بزنیم در خلوت و در جلوت. کسانی که در خلوت و جلوت خوبی‌هایت را جار زدند و زمزمه کردند، فقط جار زدند و زمزمه کردند... .
ما عدالت تو را فریاد می‌زنیم، اما از ما طلب عدل مکن! بگذار عدل را هجی کنیم و بهترین خطاطان با خط شکسته عین نامت را با عین عدلت در هم آمیزند و طرحی نو دراندازند، همین کافی‌ست، چشمان نیمه‌باز ما عدالتت را در کتابها و بر در و دیوار شهر می‌بینند، تن‌های آلوده و گریان ما را چه به لمس عدالت پاک تو؟! ما عوامیم و تو اَخَصِّ خواص، دستان ناپاک ما عوام‌النّاس را چه به سرمشق مقدس «علی»؟! بگذار تا آنانی که در کسوت نماد عدالتت ظاهر شده‌اند، وصف تو گویند و شرح خیبرگشائی‌ات سر دهند و با رگ‌های ورم کرده از عشقت به ولایتت شهادت دهند و ما شنوندگان ... دیدن ادامه ›› باشیم.
ما علوی شده‌ایم و با صدای بلند «یاعلی» می‌گوئیم، در نفس‌گیرترین کشمکش‌های عقل و نفس، دست عقل وامانده را گرفته از چاه ظلمانی نفس بیرون کشیده و با اتکای به ذکر یاعلی، عقل را به کناری وانهاده و به تنهایی به جنگ نفس سرکش می‌رویم، نفسی که به قول مولانا اژدری خفته است و تندبادهای مهیب خشمش، چه بسیار رحیمان را در زمره رجیمان عالم به صف کرده!
علی! ذوالفقار از نیام درکش، به فریاد سرخ ما درماندگان رس...
.
میرزا – 16 تیرماه 94

از: میرزا