احمد شاه قاجار : "برایتان هیچ مهم نیست که ما فهمیده ایم که وثوق الدوله رشوه گرفته و دارید سر یک قران دوزارش چانه می زنید؟"
آنچنان که پیداست خود هم رشوه گرفته ای احمدجان وگرنه وثوق را چه به این غلط ها آن هم در معیت شخص همایونی.

هر که آمد بار خود را بست و رفت
ما همان بدبخت و خوار و بی نصیب

زآن چه حاصل ، جز دروغ و جز دروغ ؟
زین چه حاصل ، جز فریب و جز فریب ؟

باز می گویند : فردای دگر
صبر کن تا دیگری پیدا شود

کاوه ای پیدا نخواهد شد ، امید
کاشکی اسکندری پیدا شود

اخوان ثالث

مهتاب روی گلدان های شمعدانی و بگونیای من پهن بود.شمعدانی ها و بگونیاها در مهتاب می درخشید. یاد دختری بودم که عاشقش بودم و در پاریس بود. همسر سابقم همیشه به او حسادت داشت. همیشه وقت دیدن زیبایی های دنیا و شنیدن موسیقی به یادش بودم. ( صفحه 17)
بعد از آن دختر که در پاریس گمش کردم،دیگر از عشق هراس داشتم، حتی بیشتر از گرسنگی و سرما.(صفحه 60)
می خواستم به دختر چشم عسلی بگویم دیگر چشم از خیابان بر می دارم و دیگر پنجره را باز نمی کنم که همیشه شاهد مصیبت های مختلف باشم اما گاهی در برف دویدن دخترکی که گیسوان پریشان دارد و با پالتوی قرمز امیدبخش است و تسکین می آورد.بیا دخترک چشم عسلی جهان را درکاغذ دیواری آب رنگ بپوشانیم( صفحه 21)

بخشی هایی از رمان (آپارتمان، دریا) نوشته احمدرضا احمدی

تقدیم به دوست دارانش، تماشاگران و گروه تئاتر بیستون

احمد شاه قاجار نسبت به پدران خود به دموکراسی و قوانین کشور کمی پایبند بود حال بخاطر ترس و بیمش بخاطر صغر سن بوده و یا اعتقاد و اعتمادش به مشروطه ... دیدن ادامه ›› نمی دانم ،باری همین قانومندی اندک هم ،دستمایه نمایش می شود
در سفر به فرنگ لباس شاه پاره میشود ولی او بخاطر قانون منع استعمال البسه خارجی که در مجلس ملی تصویب شده ،حاضر به پوشیدن لباس فرنگی نمیشود .غافل از اینکه اکثر شاهان ایران تحت سلطه روس و انگلیس بوده اند و ردای پادشاهی در تمام حکومت ها به دست دول غرب و شرق محیا میشده ،هر چند نخ و قماش و خیاطش وطنی باشد . نه تنها لباس جدید بلکه لباس پدرانت هم دوخت انگلیس بودند و این ظرافت و دقت در انتخاب اسم نمایش ، از ابتدا هویدا میشود
یکی از نکات مثبت نمایش بی طرفی و بی غرضی در بیان حوادت تاریخی بدون صدور حکم قطعی برای شخصیتهاست و نویسنده و کارگردان اجازه میدهد تا بیننده آگاه شود و اندیشه کند
یکی از صحنه های تراژیک تاریخ ایران ( که در این نمایش هم نشان داده میشود) جدایی دردناک و اشک آور کودکی 12 ساله از والدینش است .محمدعلی شاه و همسرش هنگام تبعید و سفر به روسیه بصورت عروسک پا به صحنه می گذارند تا با کودکشان خداحافظی ناخواسته داشته باشند و بنظرم کارگردان با ظرافت و وسواسی با کمک تئاتر عروسکی به بیننده تذکر میدهد ، کودکی که باید در آغوش پدر مادر باشد و با عروسکهایش بازی کند وارد بازی سیاست میشود و نتیجه اش هرج و مرج و غارت و چپاولیست که در تاریخ ماندگار می شود.
احمد شاه قرارداد 1919 را امضا نکرد و بخاطر مغایرت آن با قانون اساسی مشروطه هرگز به اجرا درنیامد ، قراردادی که پس از هفت ماه مذاکره پنهانی دولت انگلیس و صدراعظم وثوق الدوله و با پرداخت رشوه 400 هزار تومانی به وثوق الدوله به امضا رسید که بر اساس این قرارداد تمامی امور کشوری و لشکری ایران زیر نظر مستشاران انگلیسی و با مجوز آنان صورت پذیرد . عدم امضا قرارداد توسط احمدشاه از روی ترس و بزدلی بود یا حب وطن و مظلومیتش نمی دانم
اما قحطی و مرگ ایرانیان از گرسنگی ،لکه ننگی است بر حکومت احمد شاه ، زیرا حکومت نه تنها با محتکران برخورد نکرد بلکه احمدشاه خود از محتکرین گندم بود که به قیمت گزافی حاضر به فروش غله اش شد تا خرج خوشگذرانیهایش در فرنگ شود
احمدشاه علاقه ای به سلطنت نداشت و 3 سال بعد از عزل شدن از سلطنت در سن 32 سالگی در پاریس درگذشت و بنا به وصیتش در کربلا در کنار قبر پدر و پدربزرگش دفن شد
ایمان سلگی احمد شاهی را به روی صحنه خلق کرد که شیفته بازی اش شدم اجازه پلک زدن به تماشاگر نمیداد چنان مجذوبش شدم که کلیات صحنه را ناخواسته کمتر می دیدم ، بازی در سکوتش موقعی که دیگران با هم صحبت می کردند کم از دیالوگ گفتنش نداشت بدون غلو و بازی اضافه . کاری کرد که احمد شاه با زیرپیراهن هم دوست داشتنی باشد
لادن نازی با این نمایش نشان دادن همچون نمایش قبلی اش ،فرهنگ و تاریخ و ادب ایران دغدغه اصلی و الویت کارهایش است
امیدوارم در این راه سخت و پرخطر ، استوار و ثابت قدم و مانا باشید

چرا باز هم غم؟
چرا باز دلشوره های دمادم؟
پسینگاه جمعه؛
همان لحظه های هبوط!
همان وقت میلاد آدم!*
قیصر امین پور

تا وقتی تقویم ها جمعه دارند ، تا وفتی جمعه ها تعطیلند ، نمایشنامه جمعه کشی بدیع و تازه است
وقتی غروب جمعه دلت میگیره یک نفر میخواهی که باهاش حرف بزنی حرف بزنی حرف بزنی . مهم نیست چی بگی چی بشنوی ، فقط ی هم کلام ی هم زبون ، کسی که بار غمت را سبک کنه
استاد خلج به تعبیر قیصر امین پور (لحظه های غم و دلشوره در پسینگاه جمعه ) را به صحنه آورده، حکات مردمان کوچه و بازار در قهوه خانه ای در تهران سال 52 که غم نان فرصت تفریح و استراحت را از آنان ربوده است
پیرمرد شهرستانی که آواره کوچه و خیابان تهران شده، بالاخره زخم های زندگی اش سر باز می کند و در حالت مستی و گریه ، غم های خود را بازگو می کند . این صحنه بهترین بازی است که تابه حال در فیلم ها و سریالهای قبل و بعد انقلاب دیده ام ، بازی بدون اغراق و حرکت اضافی
( پیشنهاد :فرصت تماشای این صحنه را از دست ندهید)
استفاده از آواز اصیل ایرانی و بازیگران خوش صدا لطف تماشای نمایش را دو چندان می کنه
سپاس از همه عوامل نمایش و استاد خلج و تشکر ویژه از جناب گیاهچی

تئاتر کودک بی شک یکی از تاثیرگزارترین مقوله های آموزشی و تربیتی فرزندانمان می باشد ، نمایشی که در دوران کودکی تماشایش کرده ایم هرگز از یاد و ... دیدن ادامه ›› خاطرمان پاک نمیشود و تصاویرش در حافظه مان ثبت می گردد .پس باید در انتخاب نمایش برای کودکانمان دقت و وسواس بیشتری بکار بریم . نمایش کچل کفتر باز انتخاب درست و عالیست . به جرات می گویم شاید در سال یک اثر با این کیفیت در تهران به صحنه بیاید
نمایش با تشویق و ترغیب کودک به کتاب و کتابخوانی آغاز میشود ، کودکی که با غصه های کوچک خود در اتاقش تنهاست ، او برای پایان دادن به غم و غصه اش از میان وسایل اتاق ( اسباب بازی و ...) به کتاب پناه می برد تا با غوطه ور شدن در دنیای قصه ها از غصه هایش بکاهد ، قبل از شروع بخش عروسکی نمایش این پیام آموزشی قطعا برای کودک و والدین یک پیام ماندگار خواهد بود.
دو شخصیت جادویی از کتاب بیرون می آیند تا با روایت افسانه ای بار غم کودک را سبک کنند ، این شخصیت ها خنده را اولین و مهمترین راه آرامش و آسایش می داند و قصد خنداندن دخترک گریان را دارند تا نشان دهند که " خنده بر هر درد بی درمان دواست"
نویسنده با نگاهی به افسانه کچل کفتر باز صمد بهرنگی ، قصه ای کودکانه می نویسد و کارگردان با عروسکها به شخصیت های داستان جان میدهد . دختر گریان با دیدن عروسک چنان ذوق زده میشود که این ذوق را در چشمان بچه های تماشاگر هم میتوان دید ، شوق بغل کردن عروسکها و لمس و نوازششان به تماشاگر هم منتقل می گردد
صحنه نمایش ،اتاق دختر کوچک و غمگین ماست که یکی از دیوار ها را با نقاشی های خودش تزئین کرده (نمی دانم پدر و مادرش چه عکس العملی به این کار داشتند )ولی دخترم را به یاد در و دیوار اتاقش انداخت که شخصیت های خیالی را بر دیوار یه یادگار گذاشته .
شخصیت های جادویی که از کتاب بیرون آمدند برای روایت افسانه کچل از 3 ماکت استفاده کردند که تماشاگر با دیدن تک تکشون ذوق زده میشود خانه نقلی کچل و مادر پیرش در مقابل کاخ با عظمت پادشاه که با نورهای جادویی برای تماشاگر کودک جذاب هست .شخصیتهای جادویی و دختر کوچک داستان ، عروسک گردانهای افسانه کچل می شوند و با شعرهای شاد و موزیکال ،خنده را بر لب می نشانند و فکر و اندیشه را بر ذهنمان حک می کنند
بازیگران پر انرژی با تغییر لحن و کلام علاوه بر شخصیت داستانی خود به عروسکها هم جان میدهند و تغییر در نوع بازی و تغییر صدا چنان دقیق و بجا انجام میشود که برای این گروه سنی ملموس و قابل درک هست و هرگز ارتباطش با داستان قطع نمیشود

سیاه آدمی بود نسبت به اربابش از طرفی وفادار و از طرفی عصبانی. عصبانی به خاطر ضعفهای اخلاقی ارباب، یا به دلیل فاصله صوری و هم طبقاتی که بین آن‌ها بود و سیاه با همه گونه فداکاری که می‌کرد کوشش به ترمیم و از میان برداشتن این فاصله داشت ولی ارباب خودبین با خود بینی اش بهر حال این فاصله را حفظ می‌کرد و او را همیشه به چشم غلام می‌دید.( منبع ویکی پدیا)
نمایش کمدی بیله دیگ بیله چغندر نوشته داوود فتحعلی بیگی ،کمدی شاد و مفرحی است که به مناسبت هفته بزرگداشت تئاتر بصورت رایگان به صحنه می رود
حرکت اداره کل هنرهای نمایشی قابل تقدیر است که به مدت یک هفته نمایش آیینی سنتی ایرانی را برای همه مردم تهران بصورت رایگان به اجرا گذاشته اند
استاد فتحعلی بیگی بعد از سالها تحقیق و پژوهش و اجرای نمایش ایرانی در بخشی از این نمایشنامه دو شخصیت سیاه را در کنار هم قرار می دهد که گفتگوهای زمرد ( سیاه مرد) و نسرین ( سیاه زن) بسیار دلنشین و جذاب شده است
حضور فرزندان و ( به احتمال و نظر بنده) شاگردان استاد جواد انصافی دومین نقطه قوت این نمایش است . بازیگرانی پر انرژی و توانمند (متاسفانه بخش هایی که تماشاگران با دست زدن همراهیشون میکردند، صداها واضح به گوش نمی رسید)
حضور نوستالژیک امیر پارسی که یادآور برنامه اوستا و عبدلی ست ، بسیار زیباست