سلام بر شما تماشاگران عزیز و گرامی ؛

خواستم حالا که هنوز در اول راه دوره جدید اجراها هستیم از همه ی شما که در اجرای قبل با صرف وقت و هزینه به دیدن توافق نامه ی ما آمدید و با گفتگوها، نظرات و تشویق های تان دلگرم و خوشحال مان کردید ... و نیز همه ی شما که خواهید آمد، به ویژه کسانی که نظرشان را به ما به شکل های مختلف ابراز می کنند ... صمیمانه تشکر کنم.

دوستان قدیمی تر تیوالی ما می دانند که از همان کارهای اول چقدر این گفتگوها برای من و دوستانم اهمیت داشته و شخصا معتقدم تئاتر علاوه بر ایجاد فضای دیالوگ در خود اثر، بستری گسترده تر برای دیالوگ بین پدیدآورندگان و مخاطبان است ... و اگر قائل به اثرگذاری اجتماعی تئاتر باشیم این دیالوگ و تبادل نظرات، می تواند از مهمترین اهداف و از خروجی های اصلی آفرینش هنری باشد. از این روست که برای ما این صفحه و نظرات شما همیشه ارزشمند بوده و همانطور که پیداست، من و همکارانم سعی داریم اینجا همیشه خود را کنار شما ببینیم.

شاد و پیروز باشید و کماکان رونق بخش سالن های تئاتر ...

🎭🔆

طالع اگر مدد دهد،
_هر از چند گاهی! _
دامَنَش _ بد جور _ آوَرَم به کف
گر بِکَشَم _ چه شود! _ زهی طَرَب
ور بِکُشَد _ اوه اوه _ زهی شرف

شاید تناسب نداشته باشد که آدمیزاد برای ابراز دلبستگی اش به موضوعیّتی مثل #تئاتر چنین بیتی از حضرت حافظ را انتخاب کند اما بی هیچ در‌وغ ... دیدن ادامه ›› و پز و ادعا و ادا باید عرض کنم که واقعیت دارد و من گرفتار این دوستم، شدید گرفتارم و خوشا این وضعیت که من دارم

تئاتر سالهایِ جوانی مرا با خود برد و به مصداق:
از خَمِ ابرویِ توام، هیچ گشایشی نشد
وَه که در این خیالِ کَج، عمرِ عزیز شد تلف!

آن را تلفِ خود کرد و سالها و ساعاتی که می شد به صرفِ شغلِ نان و آب دار و منصب آب و تاب داری برساندم و به عیش و طرب بگذرد نه به سختی و تعب! را، به تمامی و کمال مصرف خود کرد

جانانه، وصلم به او و از او هیچ نمی خواهم جز خودش. شهدِ ویرانگرش را به جان می خواهم و دیگر هیچ. همراهی با تئاتر نه نامی برای من به ارمغان آورد، نه جمعی از روشنفکران مرا بابت آن به مهمانی های شبانه ی خود راه داد، نه هیچ دایره و اداره و حوزه ای مرا بابت کارم بر صحنه ای ستود و زیر بال و پر خود آورد، نه سیل منتقدان و نه سیر بیلبوردهای تبلیغاتی شهر حضورم را به دیده آوردند، نه هیچ هیئت داوران و جشنواره ای مرا به خاطر کارم در آغوش کشید و نه نان چربی از آن بر سفره ام آمد که سیرم کند

اما ترک کردنش از من برنمی آید چون اگر هیچ کدام از آنها را به من نرسانْد اما چشمان و جانِ شیفته ی تماشاگران و ذهن پویای ایشان را چنان به من _ به قدر وسعتِ خُردِ داشته هایم _ رسانده که سویه ی روشن حیات و امتیاز بودنم همین رسیدگی و وابستگی باشد. در همین کارها که با عشق و همراه با همراهانی پاک باخته تر از خودم، به صحنه آوردم و می آورم.

به امیدِ به حساب آمدنم در جمع خریداران یوسفِ حسن اش؛ آنانکه تئاتر را برای تئاتر می خواهند، برایِ دیالوگ "اندیشه" و "زیبایی" بین خود و تماشاگر، برای زیباتر ساختن و ساختن جهانی که در آن هستیم و نه هیچ سود سخیفِ چشم و دهان پرکنِ دیگر

#روز_جهانی_تئاتر (هشتم فروردین) را به #هنرمندانِ اندیشمند و توانمند و #تماشاگران جان بخش و نابی که هنوز تفاوت گوهر را با خرمهره در این بازار مکاره تشخیص می دهند و هستند تا تئاتر همواره بماند، تبریک گفته ... و به خادمان گمنامِ آن از همان ر‌وزهای نخست ورود به ایران تاکنون تعظیم می کنم که چراغ ِفرهنگ را نور بخشیدند . و درود بر همه ی همکارانم در این سالها که مدیون ایشان است بودنم در تئاتر ...🌹

#تئاتر #نمایش #گروه_تئاتر_بیستون #کورش_سلیمانی #کوروش_سلیمانی

۱۵۹

توافق نامه ی‌ِ فیلیپ کلودل/ شهلا حائری را همان بعد از ظهر ۲۴ خرداد پارسال که از شهر کتاب شریعتی خریدم و در همان کوچه ی بغل نشستم و یکسره و در یکساعت خواندم، برای اجرا انتخاب کردم. با بهنام جان از تیرماه ۰۱، درباره ی متن حرف زدیم و حرف زدیم و از رویای اجرا باهم گفتیم. گروه طراحان عزیز و همیشه همراهم؛ سینا، مجید، مژگان، رضا، مصطفی، معراج و گلناز هم، همان زمان توافق نامه را خواندند و گفتگوهای ما شروع شد. ابتدا به تئاترشهر، در پی تقاضای از مدیریت دوره ی قبل، مجددا تقاضا دادم برای اجرا. یعنی حدود دو‌سال در حال تقاضا کردن برای اجرا بودم! و آخر سر هم نشد، چون نهایتا با زمان پیشنهادی برای اجرا فقط یک ماه فاصله بود و ما این شکلی تئاتر کار کردن را بلد نبودیم که یکماهه کار را ببندیم ... برای تئاترشهر گروه ما، آن گونه که گفتند، اولویت نداشت و ... نشد! با صحبت و دعوت تماشاخانه ی محترم ایرانشهر مسیرمان را به ایرانشهر تغییر دادیم. رامین جان از شهریور امسال به من و بهنام پیوست و چه خوش پیوست. از اواخر تیر امسال تا آذر ماه، دوره ی تمرینات ما بود. در خانه ی بهنام و استودیو دفتر چندباری متن را خواندیم و درباره اش حرف زدیم، ده جلسه ای طول کشید این ... و بعد پلاتویی کوچک در سیدخندان میزبان تیم سه نفره و جمع و جور ما بازیگران این کار شد تا تمرینات ذره ذره شکل بگیرد و کوزه ی ما چون توده ای بی شکل بر چرخ بچرخد تا شکل کامل خود را بیابد. چه دوره ی پرنوری داشتیم در ساعات آخر شب های تابستان و پاییز ... و بالاخره کار بعد از بیش از پنجاه جلسه ی چند ساعته آماده شد. از پیش از اجرا حمایت عالی تماشاگران عزیز آغاز شد و ما را نیرومندتر کرد ... و اجرا شروع شد تا ما بازی کنیم و سالن استاد ناظرزاده هر شب مملو از تماشاگر شود ... و گذشت تا پس از میزبانی نزدیک به ۷۵۰۰ تماشاگر به امشب برسیم که این فصل را باید به آخر برسانیم ... برای ما خاطره ی شب های روشنی ... دیدن ادامه ›› بر صحنه و در زیر نور پروژکتورها باقی ماند که امیدوارم برای شما هم چنین بوده باشد ... به جان ممنونم از استاد شهلا حائری بابت همراهی و یاری شان ... و از عزیزانم؛ بهنام و رامین و سینا و مجید و مژگان و رضا و مصطفی و گلناز و معراج و محمد حسن و پرستو و پوریا و مهدی و علی ... و البته منوچهر جان زنده دل و بهنام کیوان عزیز ... مدیریت و عوامل تماشاخانه محترم ایرانشهر و همه ی کسانی که ما را در این سفر یاری کردند

و سختی با شما عزیزان همراه و تماشاگران عزیز:
بسیار از شما که توافق نامه ی ما را دیدید، ممنونیم. تمامی نظرات مسئولانه و غالبا دقیق و آگاهانه ی شما را خواندم؛ انرژی گرفتم، آموختم و خداراشکر کردم که چنین عزیزانی هر شب در تاریکی سالن به صحنه و بازی ما نگاه کرده اند. بی تعارف ممنونم بسیار از تیوال گرامی که بستر این گفتگوهای ارزشمند را برای ما که امکان هم صحبتی با تماشاگران را غالبا نداریم فراهم کرده تا در پرتو آن همه بهتر شویم ... از وقت و دقت برخی از شما که چنان کامل به نمایش ما پرداختید و نوشتید که به وجد می آمدم به شکل ویژه ممنونم. زمانی که نقد تئاتر می نوشتم_ اواخر دهه هفتاد و اوایل دهه هشتاد _ با نوشته هایم خود را عضوی از گروه ها می پنداشتم و حالا این حس را نسبت به شما عزیزان دارم. شما عضوی مهم از پیکره ی نمایش توافق نامه بودید.

همه چیز تمام می شود جز تو؛ #هوالمعزّ ...

عکس زیبا از مصطفی قاهری @mostafa_qaheri 👌🏻

سلام. استقبال کامل تماشاگران محترم از روز اول اجرا و باقی ماندن تعداد معدودی بلیت برای روزهای دوم و سوم پیش از به اجرا رفتن اثر، نشان اعتماد شما عزیزان به این گروه تئاتری است. قدردان آن هستیم و وظیفه ی خود می دانیم که به بهترین شکل آنرا پاسخ دهیم.

سلام بر یکایک شما تماشاگران عزیزی که به دیدن نمایش ما آمدید و این بار هم مثل کارهای قبلی ما را با لطف خود همراهی کردید و سلام بر سایت محترم تیوال و همکاران گرامی این سایت ارزشمند و همراه ...

سپاسگزاریم از همه ی شما، حدود دو هزار و چهارصد تماشاگر ارجمندی که در طول بیست و هفت اجرا و در این شرایط دشوار کرونایی و معیشتی با حضورتان از نمایش ما حمایت کردید ... نمایشی که به همت گروه حرفه ای همراهم، فارغ از هیاهو و خودنمایی، بی ذره ای کاهلی و با پرهیز جدی از تلقی بازاری در هنر، تلاش کرد ضمن ادای دین به شاعران و تعظیم مقابل رنج فزاینده ی زندگی ایشان، با اجرایی با کیفیت چون همیشه، سازی تازه را به لحاظ فرم اجرایی در فضای تئاتر به صدا درآورد ... همراهی شما حقیقتا ما را به این باور رساند که هنوز هم می توان جسارت به خرج داد و تجربه ای تازه به دور از جذابیت های رایج و گاه مبتذل به صحنه برد و مورد استقبال و لطف و تشویق شما هم قرار گرفت ...

بسیاری از شما با یادداشت های انرژی بخش و آموزنده و البته نظرات و نقدهای درست خود _ علاوه بر حضورتان _ ما را هم از طریق این صفحه یاری دادید که این جای قدردانی ویژه دارد ... عده ای هم از شما عزیزان با ما همراه نشدید و با کار ارتباط لازم را نگرفتید و به ویژه در همان شب اول! ما را مورد کم ... دیدن ادامه ›› لطفی خود قرار دادید که برای ما کمی بعید و غیر آشنا بود .... در این میان می پذیرم شاید کوتاهی از ما بود که نتوانستیم شما را همجون بسیاری از زیبایی و اندیشه ی عمیق جاری در متن احمدرضا احمدی عزیز بهره مند کنیم ... و البته شما هم بپذیرید که شاید ایراد متوجه شکل مواجهه و دریافت شما باشد ... که این موضوع همه ی ما _ هم ما و هم شما _ را باید متوجه کار ( در مورد ما ) و یا دریافت ( در مورد شما ) کند تا اگر ایرادی داریم رفع کنیم ...

در مجموع از شما که با شور و اشتیاق چنین آگاهانه و مشفقانه به تماشای تئاترها می نشینید و از این راه حمایت کنندگان اصلی تئاتر هستید، بسیار سپاسگزارم ... و نیز بسیار از همراهی همکاران سایت تیوال ممنونم ...


این روش ماست که با سلام که می آییم حتما خدانگهدار و به امید دیدار هم بگوییم. کار ما هیچگاه در این چند سال بعد از پایان نمایش با هم تمام نشده، این بار هم چنین است ... و تازه آغاز است ... پاینده باشید ...

زن پریشان: ما چه تنها هستیم. این جهان جهانِ بی حاصلی است. من هر روز صدای سقوط زمین را در گرداب نیستی ابدی می شنوم. آیا باور کنم سرانجام نجاتی در راه است؟ کاش می توانستم باور کنم ... من هر روز با تردید به خود می گویم: شاید عاشقان و شاعران بتوانند این جهان را نجات دهند ...

این روزها علاوه بر اجرای نمایش برای مردم عزیز و نفس کشیدن بر صحنه همراه با دوستانی یک دل، کم یاب و هنرمند، هم کلامی با احمدرضا احمدی نازنین موهبت بزرگ دیگری ست که نصیبم شده است. این هم کلامی از روزهای تمرین به جهت بهره مندی ام از نظر ایشان به عنوان نویسنده ی نمایشنامه شروع و جاری شد تا این روزهای اجرا ... و من مفتخرم که تقریبا هر روز با ایشان تلفنی حرف می زنیم. از اجرا می پرسند، از واکنش تماشاگران و نظر ایشان ... و بعد هر روز می گویند به بچه ها سلام برسان و بگو فداکاری زیادی کرده اند که این نمایش را در این شرایط دارند کار می کنند ... بگو روی ماه تان را می بوسم ... بگو از شما ممنونم ... و به قدری فروتنانه این ها را می گویند که من پشتِ تلفن از شرم آب می شوم و گاه در همان لحظات که ایشان این ها را می گویند در دلم می گویم؛ یک انسان چقدر می تواند در عین بزرگی و اهمیّت تا این اندازه فروتن و شریف و زلال باشد

حالا با آشنایی بیشتر با ایشان از طریق همین گفتگوها دیگر یقین پیدا کرده ام که بزرگی باید برازنده ی شخص باشد ... باید به او بیاید ... به فرمایش و نمایش و هورا کشیدن بزرگی حاصل نمی شود؛ بزرگی از بزرگی پدیدار می شود

احمدرضا احمدی که قریب به شصت سال است که برای شعر و فرهنک و‌ ادب و هنر این دیار زحمت کشیده، رنج برده و خلق کرده این روزها بر من و ما منّت ... دیدن ادامه ›› گذاشته، تشویق مان می کند و از شادی اش بابت اجرا می گوید، از طرح نمایشی تازه ای که به ذهنش رسیده و قرار است به زودی بنویسد، از نقاشی ها و کارهای اش، از گذشته ها و خاطراتش که همه درس است برای من

و ما _ گروه اجرایی نمایش فرودگاه، پرواز شماره ۷۰۷ _ این روزها تئاتری های خوشبختی هستیم که نام های مان در ‌پوسترِ نمایش زیر نام بزرگی به نام احمدرضا احمدی می آید و همین یک نکته برای با شوق به سالن رسیدن هر روزه مان بسیار کفایت می کند؛ و خدا را شُکر

تصویر اول یادداشت بزرگوارانه و پر مهر ایشان خطاب به ماست

آقای کورش سلیمانی
دوست جوان من
امیدوارم سلام و مهربانی مرا قبول کنید من سپاس فراوان دارم از شما و همکاران شما که نمایشنامه ی مرا که در حال فراموش شدن بود به آن جان دادید و به آن عمر دوباره دادید سپاس این شاعر پیر را شما و همکارانت قبول کنید
پاییز سال ۱۴۰۰-تهران
احمدرضا احمدی

سلام بر اهالی محترم تیوال؛
مدیریت محترم و کارکنان شریف تیوال، تماشاگران عزیز و ارجمند، گروه #من_یک_تماشاگرم و سایر عزیزان تماشاگر اهل تیوال ... شما عزیزانی که به دیدن نمایش ما آمدید. شما که برای ما نوشتید؛ تشویق و تحسین و یا نقد کردید و از این طریق ما را از حمایت خود بهره مند ساخته و به ما دلگرمی دادید؛ مراتب سپاس و احترام ما را بپذیرید ...

دیشب نمایش سکوت سفید ما هم به آخر خط رسید ... در طی دوران سخت این اجرا _ که می دانید چرا سخت و نیازی به ذکر مصیبت اینجا نیست _ همراهی صمیمانه و حضور شما از مهمترین دلایل استقامت و دوام ما بود. حالا هم خداراشکر می گویم که علی رغم همه ی موانع و دشو.اری های سختی که پیش روی تئاترهایی از گونه ی ما بوده، هست و احتمال بسیار کماکان خواهد بود، این بار هم با ارایه ی نمایش "سکوت سفید" پایبندی مان به تئاتر اصیل، تفکر برانگیز و خلاق و نیز احترام به تماشاگر را تا آنجا که توان مان بود، ثابت ... دیدن ادامه ›› کردیم ...

برای "تئاتر" به همان اندازه که حضور اجراهای مبتنی بر هنر و اندیشه بر صحنه ی تماشاخانه ها لازم است، حضور و همراهی تماشاگران فهیم و آگاه هم لازم و ضروری ست، پس برای بقای مفهوم "تئاتر" در جامعه همه، اعم از هنرمندان و تماشاگران مسئول هستند و باید اعتراف کنم بسیاری از این تماشاگران مسئول و عاشق تئاتر را من در اینجا یافته ام ... پاینده باشید برای ما و تئاتر و بار دیگر از همه ی شما سپاسگزاریم ...

سلام بر اهالی محترم تیوال؛

دوره ی اجرای سکوت سفیدِ ما دوره ی عجیبی بود! ... شرایط اجتماعی به هم ریخته و ناآرام هفته های نخستِ اجرا و در پی آن چالش ایجاد شده بر سر راه معیشت مردم _ به ویژه طبقه ی متوسط، کارمند و دانشجو که وفادارترین و محترم ترین تماشاگران تئاتر ایران در دهه های اخیر بوده اند _ که ریزش شدید تماشاگران تئاتر را درپی داشت، قطعی اینترنت و عدم امکان تبلیغات، که بیش از ده روز طول کشید و هوای آلوده در چندین روز و اتفاقات ریز و درشت دیگر دوره ی اجرایی بسیار سختی را برای ما و سایر گروه هایی که همزمان با ما اجرا داشتند، رقم زد که همچنان هم متاسفانه تاثیرات سوء اش ادامه دارد ... در این بین همراهی جانانه ی شما اهالی محترم تیوال با حضور در اجراها و نیز ارائه ی نظرات امیدبخش تان در صفحه ی نمایش یکی از مهمترین دلایل دلگرمی ما برای مقاومت و رها نکردن سکوت سفید _ علی رغم سختی های بسیار _ بوده و هست ... در این مدت نقدها و نظرات شما، موافق و مخالف را یک به یک خوانده و از همگی تشکر کرده ام اما بازهم نمی توانم شادی ام را _ در بین همه ی سختی هایی که عرض شد _ از همراهی جدی و آگاهانه ی شما عزیزان ابراز نکنم ...

شما تماشاگران آگاه در کنار جریان مظلومِ تئاترهای اصیل و اندیشه محور، در این سالها که ابتذال در شکل های به ظاهر متفاوتِ "عوامانه" ... دیدن ادامه ›› و _حتی تلخ تر از آن _"روشنفکرانه" زخم های عمیقی بر تئاتر ما گذاشته است، برای تئاتر ما موهبتی هستید که می توانید از انحراف بیشتر تئاتر و مخاطب تئاتر جلوگیری کرده و حتی در آینده با حضور، مطالبه و هم گامی با هنرمندان، جریان سازی کرده و آن را به مسیر اصلی بازگردانید ...

تا ۲۹ آذر، "سکوت سفید" مان بر صحنه جاری ست ...تنهای مان نگذارید، باقی بقایتان ...

سلام عزیزان و اهالی محترم تیوال؛ اکنون که گویی امکان تبلیغات و خبررسانی در فضای مجازی دوباره رفته رفته پدید می آید، جا دارد شما دوستان روزهای سخت را فراموش نکرده و از حضور و همراهی شما عزیزان در هفته ی بسیار دشواری که تحمل کردیم و گذشت، تشکر کنم ... به شخصه محبت شما تماشاگرانِ فهیم و ارزشمند تئاتر و نیز همکاری صمیمانه ی همکارانِ سایت محترم تیوال در همراهی با نمایش "سکوت سفید" و سایر نمایش های روی صحنه در هفته ی گذشته که موجب دلگرمی ما اهالی تئاتر بود را هرگز از خاطر نخواهم برد ... به امید دیدار شما، از فردا تا پایان دوره ی اجرا با تمام وجود بازهم برای شما بر صحنه خواهیم آمد و در این صفحه منتظر نظرات با ارزش شما چون گذشته خواهیم بود؛ که بخوانیم، بهره مند و دلگرم شویم و درباره ی تئاتر با هم گفتگو کنیم ... با ارادت بسیار، کورش سلیمانی

سلام دوستان ... شما که غریبه نیستید، این روزها تئاتر ما و تقریبا همه ی تئاترهای روی صحنه ی همکاران عزیز ما در تماشاخانه های دیگر به دلایلی که می دانید و نیز عدم امکان هرگونه تبلیغ، خبررسانی، گفتگو و دعوت در فضای مجازی با چالش جدی حضور تماشاگران در سالن مواجه است. در چنین شرایطی، شما اهالی تیوال که همواره از بهترین تماشاگران و موثرترین معرفی کنندگان نمایش های ما بوده و هستید، حتی فراتر از گذشته می توانید در کنار ما در جهت بهتر شدن شرایط، اثرگذار باشید ...

اگر هنوز نمایش ما را ندیده اید، تشریف بیاورید و "سکوت سفید" مان که با توجه به ده ها نقد و نظر هنرمندان و تماشاگران حرفه ای تئاتری که با لطف در مورد نمایش نوشته و در صفحه ی نمایش موجود است، مورد تایید بسیاری از شما در همین روزهای نخست اجرا قرار گرفته را در روزهای پیش رو ببینید و ساعتی مهمان آرامش و هنر باشید ... اگر هم دیده اید لطفا همچنان چون همیشه، سایر دوستان علاقمند را به تماشای آن دعوت کنید ....در آخر امیدو.ارم این حمایت، حضور و همراهی شما هرچه زودتر به صورت عینی در سالن نمایش ما و البته دیگر سالن های نمایش دیده شود ... این روزها همه ی ما _ هنرمندان و تماشاگران حرفه ای تئاتر _ باید برای روشن ماندن چراغ های صحنه تلاش کنیم ... با تشکر فراوان و ارادت و امید بسیار ...

سلام عزیزان و همراهان گرامی؛ بی مقدمه عرض کنم ... راستش را بخواهید در این روزها که همه از بروز اتفافاتی که معیشت ما را متاثر ساخته، شوکه شده ایم خجالت می کشم شما را به تماشای تئاترمان دعوت کنم .... اما بدانید ما تصمیم داریم در صورت وجود شرایط حداقلی اجرا ، به امید خدا برایِ شما و برایِ ستایشِ "آرامش، سکوت و آزادی" به همراه یارانم بر صحنه بمانیم ... "تئاتر" مظلوم ترین نهاد اجتماعی_ فرهنگیِ این سرزمین است، بی توجهی به آن و تنها رهاکردن اش در شرایط سخت، از سوی ما فرزندانش که زندگی مان را همین تئاتر روشن و پرنور کرده، اوج بی معرفتی ست ... پس انشاالله همچنان برای شما بر صحنه خواهیم آمد ... و شخصا با اندکی شرم و البته با امید بسیار شما را دعوت می کنم که در کنار ما باشید ... با احترام و ارادت؛ کورش سلیمانی

سه شنبه شب بعد از اجرا در کافه ی عمارت نمایشی نوفل لو شاتو با عزیزان گروه من یک تماشاگرم گرد هم آمدیم تا باهم درباره ی "سکوت سفید" حرف بزنیم ... ما در گفتگویی سه ساعته، تا ساعاتی نزدیک به دوازده نیمه شب گفتیم و شنیدیم... و چقدر فرهنگی، درست، زیبا بود و دلنشین این همراهی و گفتگو برای ما... چه لذتی بردیم و چقدر آموختیم از این میزان شعور و آگاهی و درک تئاتر نزد مخاطب ... برای این سربازِ تئاتر لذتِ این اتفاقات فرهنگی، که گسترش و فهم عمومی بیشتر نسبت به هنر تئاتر را در پی دارد، لذتی عمیق و جانفزاست؛ لذتی که توانم را افزون می کند و جانم را روشن ... این نشست به من یادآور شد که به همت شهروندان و تماشاگران فرهیخته ای چون این دوستان که در جایگاه خویش بسیار می توانند بر تئاتر اثرگذار باشند، می توان امیدوار بود که روزهای بهتری بر سر راه تئاترمان قرار داشته باشد ... ممنون دوستان عزیزم در حرکتِ خودجوشِ« من یک تماشاگرم» ... پاینده باشید ...

یادداشت کارگردان:

"آرامش از نوعی دیگر"، سالها پیش پایان نامه یِ اجراییِ دوره یِ کارشناسیِ کارگردانیِ من بود. سالها از نگارش متنِ استوپارد ( در سال ۱۹۶۶م ) و اجرای پایان نامه ام ( در سال ۱۳۸۰) گذشته اما داستان "جان براون" که گویی داستانی آشنا برای هریک از ما می تواند باشد، تاکنون روز به روز در پیرامون ما محسوس تر و پررنگ تر شده است. در این روزگارِ پر تنش و پر فراز و فرود جان هایِ همه ی ما خسته از نداشتنِ "آرامش"، حق خود می داند که راهی را برای دستیابی به آن در پیش بگیرد. کاش در این مسیر به هم فرصتِ یافتن، آزمودن و درکِ "آرامش" و مهم تر از آن "زندگی" را سخاوت مندانه تر می بخشیدیم و با تنگ چشمی به خلوت و آرامش یکدیگر نمی نگریستیم ... این موضوع در انتخاب این متن و اجرای آن _ با نام تازه ای که بر آن گذاشتیم، یعنی "سکوت سفید"، موثر بود ... سپاس از همراهانم که این رویا را تحقق بخشیدند و سپاس از شما که به دیدن نمایش ما خواهید آمد، با احترام و فروتنی؛ کورش سلیمانی ...