از اسم نمایش «قضیه‌ی تفنگ چخوف» میشه حدس زد که تئاتری همه‌پسند نیست و برای درک بهتر صحنه‌ها، باید با تاریخ هنر آشنا بود.
نمایشی با طنز به جا و بدون لودگی، فضایی سورئال و فرمی دلنشین. نمایشی که بعد از تماشا با خودت میگی چی میشد اون تفنگ همونجا تو رو به جهان مردگان میبرد تا از زبان رفتگان ایوانف، مرغ دریایی و آنا کارنینا رو بشنوی و از ریزترین اتفاق‌ها سر دربیاری.
طراحی صحنه، لباس، گریم بسیار خوب وبازی روان بازیگرها و البته شخصیت‌پردازی به اندازه شما رو خیلی زود با مشاهیر هنر و ادبیات از جمله تولستوی، ناپلئون و رابعه بلخی همراه میکنه و البته من که چشم از نویسنده مورد علاقم چخوف، برنمی‌داشتم. باید بگم مهران اکبری مچکرم، من چخوف رو از نزدیک دیدم!
به قدری نقاط قوت این نمایش پرتعداد و قوی بود که میتونیم نقاط ضعفی مثل ریتم تند در برخی پرده‌ها و تپق معدود بازیگران رو نادیده بگیریم.
«قضیه‌ی تفنگ چخوف» پیام نهفته‌ای نداره و همه‌چیز شفاف به مخاطب منتقل میشه، بخشش گذشته، فراموش نکردن آدم‌ها، فدر لحظه رو دونستن، درک قصه‌ی پنهان هر آدم و افدام قبل از دیر شدن.

شما خاص هستید!
دنیای فانی جای خوبی برای زندگی افراد خاص نیست.
به دنیای خواص بیاید!

خلاقیت+تسلط+هنر=مَثلِث

«مَثلِث» نمایشی گیرا که میتونید بارها به تماشا بنشینید و مثل اولین بار لذت ببرید و وقتی از سالن خارج شید حالتون خوبه
اقتباسی مبتکرانه و هوشمندانه از آثار شکسپیر که حتی شاید بشه گفت هنر اقتباس رو به قبل و بعد خودش تقسیم کرده.
از نور پردازی و طراحی صحنه عالی تا هنر بی‌نظیر بازیگرا همگی دست به دست هم میدن تا با ایجاد یک میزانسن درجه یک، چهل دقیقه پلک نزنید و تماشاگر طنزی فاخر و نقدی شیرین باشید.
نمیدونم شاید هر شب شکسپیر در کنار تماشاگرا برای قیس یساقی و محمدجواد مهدیان ایستاده کف میزنه!

قبل از همه چیز خداقوت به عوامل و تک بازیگر اجرا!

ده و ده دقیقه بیانگر مفهومیه که این روزها در کم رنگ ترین حالت خودشه!
تفکر ضد جنگ و صلح طلبی، تفکر مهرورزی و اشاعه عشق و تفکر نوع دوستی یک طرف، اما تماشای دنیای مردانه از زاویه ای شاید کمتر اشاره شده در طرف دیگر به شدت در طول نمایش به چشم میخوره!
چه قدر با دنیای مردها، با احساساتشون، با نگرششون و با دردهاشون آشناییم؟! در دنیایی که همیشه صدای فریاد طلب حقوق زن به گوش رسیده چه قدر بار روی دوش مردها در هر جایگاهی به چشم اومده؟!
مردی که نباید گریه کنه، مردی که نباید احساساتش رو بروز بده، مردی که باید همواره منطقی عمل کنه، مردی که باید بجنگه باید بکشه باید بی رحم باشه چون مرده! چه قدر سختی مرد بودن رو ... دیدن ادامه ›› درک کردیم؟!
ده و ده دقیقه دست مخاطب رو میگیره و میبره به دنیای مردانه و کمی بعد از شروع مخاطب رو فارغ از جنسیتش با بار روانی زندگی مردانه مواجه میکنه. لمس میکنید، افت و خیز دارید، عاشق میشید، میسازید، شکست میخورید، بلند میشید، میجنگید، حتی میمیرید و دوباره زنده میشید چون باید بیدار شید و دنیایی که تجربه کردید رو گوشه ی ذهن نگه دارید تا از این به بعد با دیدی جدید و متفاوت به آدم ها به خصوص مردها نگاه کنید!
به نظرم توصیف تک جلمه ای ده و ده دقیقه در این عبارته "مصائب مردانگی"!!!

آرت همونجاییه که میتونیم خودمون رو از بیرون ببینیم، چه قدر پز روشنفکری میدیم، چه قدر متعصبانه و تحجری رفتار میکنیم و چه قدر از تمدنی که ازش دم میزنیم فاصله داریم.
آرت صرفا یک نمایش نیست، یک جلسه ی ملاقات با خودته! همونجایی که بهت میگه نقابتو بنداز ببینم تو واقعا کی هستی؟!

من واقعا لذت بردم از این نمایش که خب زمانی که اسم علیرضا کوشک جلالی میاد انتظاری جز نهایت لذت از تماشا رو نباید داشت.
بازی ها روان و عالی! خداقوت به همگی

- باور بفرمایید از زمانی که متوجه شدیم شما شورشیان عزیز تشریف‌فرما میشید، ساعت‌ها توی کلیسا براتون دعا کردیم!
+ چرا پدر؟!
- به‌خاطر این که توی دعا کردن که نباید بخل بورزیم!

تا وقتی خاطره هست خلا معنایی نداره، من اما هنوز تو خلا هستم نمیدونم کدوم من واقعیه چشمامو که میبندم درد لذت‌بخشی همه‌ی وجودمو میگیره که نمیتونم ازش رها شم، شایدم نمیخوام…نمیدونم!!!

…

هرچیزی رو دوست داری یه روزی از دست میدی اما نترس عشق از یه راه دیگه برمیگرده…آره…

تقابل عذاب وجدان و وابستگی، خودخواهی و از خودگذشتی…
«من مامان خوشبختی هستم»
مامان، مامان خوشبختی بود اما کاش میتونست یا میخواست که این خوشبختی رو برای پسرش هم ایجاد کنه! این که نمیتونستم تشخیص بدم این خودخواهی خودخواستست یا ناخواسته برام جالب بود چون نمیتونستم درک کنم این ماهیت قصه نمایشه که منو معلق نگه میداره یا به خاطر چارچوب ذهنی خودمه که مامان براش مقدسه و نمیتونه خرده‌ای بهش بگیره!

اشک ریختم و لذت بردم

خانوم مرجان نامورآزاد، خانوم رویا ناصری، آقای علی ‌باروتی، خانوم فرزانه ‌عاقلی، خانوم معصومه ‌آرواز خداقوت! هنر شما به جان نشست 💐

در کمال سادگی دلنشینه این نمایش
خداقوت

امکان فاش شدن نمایش!!!

امید بزرگ‌ترین جنون آدمه!
جامعه‌ای که برا اساس قانون بی‌اساس شکل کَلّه به دو گروه خودی و ناخودی تقسیم شده. ۰۰۵۷۱۳ی که مسئول زندانی کردن، شکنجه و نشنیدن صدای مردمه که در نهایت خودش باعث رنج بی‌نهایت خودشه و اربابش هیچ کاری براش نمیکنه! ۰۰۷۶۱۳ و ۰۰۷۷۱۳ی که وکیل‌مدافع یا به عبارتی توجیه‌کننده‌ی رذلیه که دستاوردی برای خودشون ندارن! ۰۰۸۸۱۳ی که پاهاشو شکستن، آسیب روحی دیده، پایی برای رفتن نداره و دیگه ناامید شده و کاری ازش ساخته نیست!
و مردم…مردمی که شرف شکمش رو سیر نمیکنه، مردمی که نزدیک ترین انسان بهش خودشه، مردمی که خواستش خراج ندادن و از دست ندادن نون بخور نمیریه حتی به قیمت تجاوز و تعرض و ننگ، مردمی که مبارزش وقتی میبینه سطح درک و دغدغه‌ی جامعه تا چه اندازه افول کرده جرقه‌ی این حسرت که «چرا منم نشدم یکی مثل تو» تو ذهنش زده میشه! تویی که هیچ کار برای رهایی نکردی تویی که تن به خواری میدی به خاطر ترس از شجاع بودن و در نهایت محکومی به آزاد نبودن و مرگ…

چه جوری بگیم دم شما گرم که همه رو در بر بگیره جز این که از تک تک عزیزان نام ببریم،
بانو هاله ‌مشتاقی ‌نیا، آقای مرتضی ‌اسماعیل ‌کاشی، آقای علیرضا ‌آریا، آقای محسن ‌ابوالحسن ‌پور، آقای شهاب ‌اشکان، بانو شبنم ‌اسکندری، بانو سوگل ‌اسفندیاری، المیرا ‌بکر، آقای محمدمهدی ‌جهان ‌آرا، بانو افسانه ‌چناقچی، آقای یاسین ‌چهرآذر، بانو فروغ ‌چهره ‌گشا، آقای جواد ‌حسینی، آقای ایمان ‌خاکباز، بانو پریا ‌رستگار، بانو مهدا ‌رضایی، آقای پوریا ‌رفیع ‌بیگی، آقای امیرحسین ‌رئیس ‌دانایی، بانو مبینا زیدی، بانو آیدانا ‌سبزواری، آقای صادق ‌سپهوند، بانو تارا ‌سلیمی، آقای محبوبه ‌سفیدصالحی، بانو هاله ‌سنکا ‌جوان، آقای اسد ‌غفاری، آقای محمدرضا ‌فتحی، آقای شایان ‌فخری ‌طاری،آقای علیرضا ‌فرزانیان، آقای نازنین ‌قاضی ‌زاده، آقای امین کشوری، آقای آرمان ‌کنگاوری، بانو عادله ‌گرشاسبی ، بانو نسرین ‌معافی، آقای سید ‌محمد ‌موسوی ‌سلیم، آقای امیررضا ‌نیک ‌پی، بانو رایحه ‌وصالی، آقای محمدرضا ‌هاتفی، آقای محمد ‌یادگاری،آقای سعید ‌یعقوبی، بانو سارا ‌اسکندری، آقای شایان صفوی، بانو مه رو صیاد، بانو غزل عباسی، بانو سحر آشتیانی، مجتبی ‌رحامیان، بانو نسترن کمالی دماوندی، آقای حامد ‌هادیان، آقای محمد ‌اصغری ‌اصل و آقای محمدحسین ‌غفاری
پرتوان و پاینده باشید! در کنار شما و از هنر شما بسیار لذت بردم