کار خوبی بود خسته نباشید

با سلام :
من می خواستم زودتر از اینها این کار را ببینم چون بنا به اخباری که درباره ی این تئاتر در جراید و اینترنت و فراز و نشیب های تمرین گرفته تا اجرا درج می شد برام جالب بود کار رو ببینم.
در درجه ی اول خسته نباشید مفصلی باید به گروه گفت . من کماکان آثار آقای نعیمی رو دنبال می کنم اما متاسفانه این کار را جزو کارهای ضعیف ایشون قرار دادم . به طور مثال در آخرین پرده در ضعیف ترین حالت ممکن قصه تمام میشه خب ما قصه رو می دونیم و اینکه ابن ملجم امام رو به شهادت می رسونه و طبیعتا انتظار نداریم ابن ملجم در این نمایش از کار خودش منصرف بشه !!!!! اما در حالت دراماتیک اتفاق درخشانی نیافتاده بود و قلب قصه که ترور حضرت نام داشت و باید انجام می شد بسیار کمرنگ پایان بندی شده بود.
در طول کار ما در حین برخورد با یک اتفاق دراماتیک یک سری شوخی دم دستی که کاملا گواه بر این هست که کارگردان برای خسته نشدن تماشاچی اون ها رو تعبیه کرده برخورد می کنیم و اتفاقات صحنه ای بسیار سطحی از این دست.
کارگردان در نماهایی بنا به سلیقه لباس های امروزی برای بازیگر در نظر می گیره خب به جای خودش خوبه ( این اتفاق در نمایش سقراط هم بود ) مثلا اینکه ابن ملجم عینک داره یا زمان اذان همه به ساعت مچی نگاه می کنند پس چرا این راکورد برای همه ی صحنه ها حفظ نشده؟پس چرا بازیگران یک سری با لباس سنتی ... دیدن ادامه ›› و دیگران با لباس امروزی هستند ؟و حتی عمدی هم در کار نیست و از این قبیل اتفاقات.
در زمینه ی اتفاقات صحنه ای و چیدمان صحنه با تیپ کار کردن کارگردان هماهنگ بود.
در مجموع کار ترور به نظر من کاری قابل قبول از آقای نعیمی نبود و باز هم به ایشون خسته نباشید می گم.

کار خوبی در نوع و تیپ خودش بود
خدا قوت

کار خوب و فاخری بود خسته نباشید و خدا قوت

با سلام :
خسته نباشید و خدا قوت خدمت گروه محترم نمایشی...من دیشب ( اولین شب اجرا ) موفق شدم این کار را ببینم نمی تونم بگم در دسته بندی من جزو کارهای ضعیف قرار داشت چون اگر تخصص و انصاف رو بخوام در نظر بگیرم کار زحمت کشیده شده و قابل دفاعی هست اما از طرفی جزو کارهای محبوب هم نمی تونم به حساب بیارم و چندی از دلایل به شرح زیر است :

1-کار علی رغم داستان توناژ تاریکی که قصه داردو بنا به شهادت قصه نمایش از مشکلات اجتماعی و سیاسی دهه سی جامعه ایران است با کارگردانی و شیوه ی های کارگردان دو چندان تاریک تر شده بود و این قصه تا آخر روی یک خط صاف سیر می کرد بدون هیچ فراز و فرودی فقط گاهی به واسطه ی شخصیت دایه کمی دچار بالا و پایین شدن صحنه و به مقدار جزیی بودیم در صورتی که با چند میزان سن و مدیریت نور این مشکل قابل حل بود ( البته باید گفت برای اجرای اول روی مدیریت نور نمی توان ایراد گرفت و این فقط در حد پیشنهاد بود )
2-پیام دهکردی بازیگر خوبی در مدیوم تئاتر است ( به نظر من ) اما کاش توی این کار فقط کارگردانی می کرد و بازی نمی کرد یا حداقل اینقدر درشت بازی نمی کرد من و شاید اکثر دوستان تئاتری بازیهای شایسته ی ایشون در ملاقات بانوی سالخورده و یا مرد بالشی که منجر به دریافت جایزه بهترین بازیگر شد رو از ... دیدن ادامه ›› ایشون هنوز به یاد داریم اما باز همان قصه ی قدیمی پیام دهکردی و باری های بیان و ... در صورتی که عیسی خان با اون بیان اصلا قابل درک نیست
3-طراحی صحنه شلوغ... ذات طراحی صحنه انصافا خوب بود و حتی بازی با نور و سایه جای تقدیر داشت اونجا که افراد روبروی هم همسو با دیالوگ ها حقیرند خیلی خوب بود اما به جرات میتونم بگم یک سوم وسایل روی صحنه زیادی بود !!! و حتی در حد نشانه ای برای داستان هم نبود که کاش رعایت بشه
4-این کار یک کار ابزورد نیست پس چرا کارگردان می خواست به زور این مفهوم رو به من تماشاچی انتقال بده که ایها الناس ببینید ما چه بیچاره ایم گویی دغدغه های شخص کارگردان هم دست به دست قصه داده بود این باعث می شد تا در مواقعی از قصه و نمایش حوصله ات سر بره و نگاهی به ساعتت بندازی
5-خانم پاوه نژاد تقریبا به جوانی و شادابی پسرانش در قصه است که امیدوارم این مشکل هم با گریم حل بشه چون اصلا به عیسی خان و پسران نمی خوره


اما در کنار همه ی اینها نقاط قوتی هم بود به طور مثال بازی خانم متخصص خوب بود . متن بسیار خوب بود و باید و حتما با دقت و احتیاط راجع به متون آقای یار احمدی انتقاد کرد که در حد آدمی مثل من نیست اما متن پخته و پر از دیالوگ های ناب بود.با اینکه در اجرای اول با نیم ساعت تاخیر وارد سالن شدم و آن هم به دلیل چینش نور و این قبیل اتفاقات که انصافا در اجرای اول قابل تامل است و نمیشه ایرادی بهش گرفت اما در مجموع نمایش هیچ کس نبود بیدارمان کند را به دوستان پیشنهاد می کنم و امیدوارم شاهد کارهای بعدی گروه باشم.

سلام و خسته نباشید به گروه نمایشی :
من یک شنبه موفق شدم این نمایش را ببینم اما متاسفانه در دسته ی کارهای ضعیف قرار دادم متن نمایش یک کپی از هم گسیخته ی گنگ با الهامی از متون محمد یعقوبی بود و در این راستا به طرز ناشیانه ای حرکت می کرد. البته و صد البته به عنوان کار اول گروه نمایشی قابل تقدیر و تشویق هست و در این هیچ شکی نیست. اما متن باید به صورت جدی دراماتورژی می شد یعنی من تماشاچی بعد از بیرون آمدن از سالن اولین جمله ای که از خودم پرسیدم " خب که چی ؟؟؟ " بود.
در قسمتهایی کارگردان می خواست بار طنز نمایش رو کمی بیشتر کنه که این در رابطه با اتاقدار مازنی اتفاق می افتاد که کارگردان می تونست کامل اون شخصیت رو از کار خذف کنه و هیچ اتفاقی در روند کار اتفاق نمی افتاد مثلا در قسمتی که اتاقدار سیب می آره و صحبت نذر میشه و ... می تونست از ابتدا سیبها رو روی میز بذاره و در دیالوگ های خودش به اون اشاره کنه که اولا هم میزان عصبانیتش در جاهایی بیشتر بشه و مثلا دلیل عصبانیت رو قصه ی سیبها و تلکه کردنش توسط اتاقدار باشه و زمانی که سیب رو به دختر تعارف می کنه و اون نمی خوره مثلا دیالوگ را طوری ویرایش کنه که دختر میگه تو که میدونستی من سیب دوست ندارم پس چرا با من لج می کنی و به این ترتیب باز قصه ی سیبها بازگو بشه...
از این دست اتفاقات و نکات ریز کارگردانی و ایده های اون در کار بسیار زیاد بود.
در رابطه با بازیها ، بازیهای چشمگیری متاسفانه به چشن نمی خورد و شاید بهترین بازی ها بازی آرش و اتاقدار بودند دختری که پلیپ بینی یا سرماخوردگی ... دیدن ادامه ›› داشت بیان بسیار ضعیفی داشت به طوری که من تماشاچی که در ریدف سوم بودم یک سری از دیالوگ ها رو رسما نمی شنیدم و هنوز دلیل پلیپ بودن رو نفهمیدم اگر عصبی بود که من حداقل پلیپ عصبی نشنیدم اگر هم سرما خوردگی بود ادامه نداشت گویی بازیگر از یک جای مخصوص با میزان سن مخصوص فین فین رو شروع می کرد و در جایی خاص پایان می برد حتی برای این کار هم می شد کارگردان یک چسب روی بینی بازیگر بچسبونه به این منظور که فرد بینی خودش رو عمل کرده و حالا بقیه قصه و بازیها مثل قطره ریختن و مدام در ایینه نگاه کردن و نگرانی بابت رطوبت و ...
تئاتر زبان عمل و اشیا هست در جایی بازیگر به اتاق عقبی میره و اسپری می زنه و همون صدای اسپری یک میزان سن عالی برای من تماشاچی بود امااین میزان سن ها در این کار ندرتا بود و لذت کار از تماشاچی گرفته میشد.
بازی مرد خواننده هنوز پخته نبود اگر بازیگر توانایی نواختن گیتار رو داشت یک پنجه به گیتار و زدن یک ملودی خیلی ساده و خیلی کوتاه رنگ و لعاب واقعی تری به کار می داد و اگر بلد نبود حداقل پوز کوک کردن گیتار خیلی واقعی تر بود تا اینکه گیتار فقط دستش باشه و ...
قصه ی عرق خوری باز همون قصه ی تکراری و پوسیده و نخ نمای قصه های محمد یعقوبی هست من شخصا با این موضوع مشکل ندارم اما دمر رو پشتی خوابیدن و یه ته لیوان دست گرفتن خیلی تصنعی هست که باید روتوش می شد.
در مجموع این نمایش کاری نبود که من تماشاچی رو به دیدن برای بار دومش جذب کنه اما باز هم تاکید می کنم برای کار اول و قیاس قرار دادن آقای مهدی ربوشه نویسنده و کارگردان این کار با کار اولش بسیار خوب و ستودنی هست.
امیدوارم در آینده کارهای بهتری از ایشون رو شاهد باشم.خدا قوت