بشدت بعید می‌دونم این اجرا چیزی بیشتر از همون اجرای آقای یعقوبی (با بازی محمدزاده و سرابی) داشته باشه.
چون یک: بازیهای اون اجرا خوب و معقول بود و فکر نمیکنم خیلی با این اجرا تفاوتی بکنه.
دو: یک اجرای متفاوت و خیلی بهتر از این اثر «مک‌دونا» نسبت به اون اجرا، نیازمند یه طراحی صحنه و نور فوق‌العاده -با تاکید بسیار بر فوق‌العاده!- است که خب طبق تجربه شخصیم باز هم بعید می‌دونم این مورد هم اتفاق بیفته. حالا چرا انقدر مهمه؟ چون عدم طراحی درستش هم بزرگترین ضعف اون اجرا بود و هم اینکه این نمایشنامه برای ماندگار شدن خیلی شدید به این طراحی نیاز داره!... و بنظرم تنها بازیهای خوب برای ماندگار شدنش (و حتا لذت بردن ازش) کافی نیست!

پ.ن: البته که دیدنش رو به کسانی که اون اجرا رو ندیدند و کارهای مک‌دونا رو دوست دارند پیشنهاد میکنم. (علیرغم عدم میل باطنیم نسبت به قیمت بلیتش.)

خب، تو این شبهای قدر یه دعای دیگه هم به دعاهامون اضافه شد:
انشاالله به حق این شبهای عزیز، قیمت این کار یه جوری باشه که ما که یه دکمه داریم هم بتونیم یه کت شلوار بگیریم؛ حال کت و شلوار نشد، یه پیرهن دکمه‌ای، سفید آستین کوتاهی، چیزی،... آخه خیاطش (کارگردانش) رو دوست داریم. از قدیم کار خوب می خواستیم میومدیم پیش ایشون.

هنوز وسط جشنواره‌ایم و گفتن از خوبی‌هایش بماند برای آخر. اما خب بنا به‌دلایلی شخصی، یک چند خطی درباره فیلم «همایون غنی‌زاده»:
آقای غنی‌زاده عزیز، شما شاید خیلی خوب بتوانی با مخلوط چهارتا آدم معروف و سلبریتی، المان‌های معروف دنیای سینما و فیلم‌های قدیمی، نوستالژی دهه شصتی و آهنگ‌های خارجی، یک شو-نمایش درست کنی و ملت را با بلیت‌های چند ده‌هزار تومانی بکشانی سالن نمایش. تآتر است و شما هم صاحب اختیار و دمتان هم گرم. اما خب، اینجا سینماست عزیز جان و من یکی گول نمی‌خورم!...
بله؛ در طول فیلم، خیلی گل‌درشت اشاره‌هایی به فیلم‌های معروفی که همه خوب می‌شناسیم می‌شود. طوری که تماشاگر به فیلمی دیگر فکر نکند. ولی خب در واقع، نیمی از مسخره‌باز وام‌دارِ فیلمِ «مردی که آنجا نبود The Man Who Wasn't There» اثر برادران «کوعن» است!... اصل بستر روایت و چند شخصیت اصلی و چیزی که ایده روی آن سوار شده ترکیبی از دو فیلم مردی که آنجا نبود و کمی هم «سویینی تاد» است با همان قاب‌ها و فرم و نماهای کپی‌کاری شده از برادران کوعن!...
اما خب فرق اثر شما با فیلم‌های آنها می‌دانید کجاست؟... آن دو برادر آنقدر ژانر و سبک فیلم‌سازی خودشان را خوب بلدند که می‌دانند کجای فیلم چکار کنند؛ ولی شما مشخص است که نمی‌دانی!... یک چیزی دیدی، یک ایده‌ای داشتی و بعد به‌همان روش ساخت نمایش‌هایتان (که بالاتر عرض کردم) با یک کپی حرفه‌ای از فرم و محتوای آن دو فیلم، همه‌شان را ریختی توی یک دیگ و شروع کردی هم‌زدن و نتیجه شده یک آش شلم شوربا!... یک اثر دفرمه و به‌هم ریخته!... نمونه‌اش، تدوین بد!... مثال: وقتی قرار است تا اواخر فیلم مدام با یکسری اتفاق‌ها و دیالوگ‌های تکراری روزمرگی آرایشگاه و شخصیت‌ها را نشان دهی، پس جای آن نماهای اول که با سرعت بالا کات می‌خورد و روزمرگی آرایشگاه را نشان می‌دهد آنجا نیست!... اینکه تازه یک ایراد ابتدایی است، دیگر باقی ایرادهایش بماند.

خلاصه که،... ... دیدن ادامه ›› فیلمی که من دیدم (مثل چند اثر نمایشی دهن پُر کنِ این سال‌های اخیر) یک پوسته‌ی پر زرق و برق و خوشگل و گول‌زننده و کپی شده است با ایرادهای بزرگ و درونی پوک و تو خالی!...

امتیاز: یک از پنج.

چه ویدیوی تبلیغاتی خوبی ساختند واسه این نمایش!... دمشون گرم.
امیدوارم باقی گروه‌ها و دوستان هم یاد بگیرند.
همین ویدیو باعث شد تصمیم بگیرم بیام و کار رو ببینم؛... هر چند که بدون تبلیغ هم، تجربه بهم نشون داده کارهای سالن مولوی احتمال خوب بودنشون خیلی زیادتره نسبت به سالنها و کارهای پر زرق و برق با بازیگرهای ستاره و برند!