2-
"بازیگر به عنوان مولفهی اصلی اجرا" تاکید گروه بین است و "هدف اصلی خود را جستوجو برای کیفیت موزیکالیته در جهان بیرونی با استفاده از امکانات نمایشی و با مدنظر قرار دادن تبادل با شرایط پیرامونی میداند ." _از بروشور تئاتر مدهآ_
ایجاد صحنههایی با مولفهی بازی و بازیگری در تمام این نمایش موجب میشود جلوهیی بصری از حسهای یک انسان به مخاطب داده شود و فضایی سنگین را برای اندیشدن و به تبادل گذاشتن متقابل حسهای انسانی دیگر بیرون از صحنهی این نمایش را در پی داشته باشد .
بروز این تبادل حسها با گذاشتن هدف اصلی گروه بر موسیقی تکمیل کنندهی روندی جذاب از یک اثر نمایشی دراماتیک است که بازی و حرکات درست شخصیتها فکر را دنبال آن نهمیبرد که چه اتفاقی افتاد یا چه میخواهد بهگوید بلکه رابطهی بین حسها به عینت در میآید و بروز جاذبهی دو طرف به هم نشات میگیرد و هیچ نهمیماند جز نکوهش از یک اثر نمایشی متمایز با دیگر آثار زمانهش .
«امیر افشار» که در ابتدا ریتم نفس صحنه را معرفی میکند مخاطب را با خود به تنگنایی فرامیخواند که برخاستن او را میخواهد .
«سارا اکبری» و «نهال فرجادی» دو مدهآیی هستند که با رنگ و بوی موزیکالیتهی اثر صدای هم دیگر میشوند و صحنه را برای یکدیگر ریتم میکنند
... دیدن ادامه ››
و از درون هماین نواها مخاطب را به زاویهیی تازه از دیدن مدهآ میبرند .
«مهدی اعتماد سعید» که حسی دگرگون شده از جیسون را بازی میکند ، دید تماشاگر را بازی میدهد که چوب ارتباطی جیسون و مدهآ کی خواهد شکست .
«طاهره هزاوه» بازیگر خوش آتیهیی که با ورودش بر صحنه رنگی پر حرارت را بر سرنوشت این اثر میزند و هر کلامش مدهآ را بازییی میشود و هر حرکتش جیسون را یک اتفاق .
«آرش فتاحی» پس از ورود و تغییر دادن داستان به سمت دیگر شخصیت مدهآ حس تنفر را بر دیگر حسهایی که تا کنون به تماشاگر داده شده میزند .
«محمد مجد طاهری» دیگر بازیگر جوان این گروه که تا به این لحظه در دورترین فاصله از تماشاگران مدهآ قرار دارد بر بیقراری حسهای انتقال داده شده به مخاطب با مونولوگ خود پریشان میکند حس صحنه را
و اینها همه از وجود کارگردانی خوش اندیش بر سر اثر حکایت میکند و میشود در هر حرکت «شهاب آگاهی» را فهمید و در هر نوا و زار حضور «نوید گوهری» را .
نورها بر این اثر نیز موزیکالیتهی رنگهای موسیقی هر صحنه را معرفی میکنند و بازیهایی درخشان را به دیدگان جویای تازهگی مخاطب میدهد .
و خالی بودن صحنه جز دو ساز و چند ستون در انتهای صحنه فضای نمایش را میسپرد به بازی خوش ترکیبی که تاکید گروه همین است و برای همین تلاش بیوقفه میکنند .