نمایش "من یه زنم صدامو می شنوی" از نظر من کاری مبتنی بر فرم و بدون قصه از جمله نمایش های مدرن هست که خط اصلی اون برپایه مفاهیم فیمنیستی است و در پی بیان محدودیت ها و دردهای اجتماعی زنان و آسیب پذیری اونهاست. ابتدا با رنگ خیانت از نزدیکترین کسان شروع میشه و بعد به ناهنجارهای اجتماعی مدرن که زاییده انتشار عکسهای خصوصی یا بدون اجازه از این طیف وسیع جامعه هست که باعث برهم خوردن بسیاری از زندگی ها و آغاز تهمت زدنها شده ؛ می انجامه.
فرم اجرایی خوب و قابل پذیرش از کار درآمده اما در جاهایی کمی به بی نظمی کشیده میشه و درهم شدن گفتارها و سعی نویسنده و کارگردان بر گنگ بودن منولوگها برام کمی جای تعجب داره در حالیکه میشد منسجم تر باشه. شخصیتها هریک درد خودشون رو مستقیم به تماشاگر میگن و به نوعی از ابتدای کار دیوار چهارم برداشته میشه و کمتر می بینیم با هم صحبتی رد و بدل کنند که شاید بد نبود این اتفاق بیشتر می افتاد. بدون شک تحمل کارهای مدرن و فرمالیسم برای علاقمندان به تئاتر کلاسیک سخته ولی همیشه این نوع آثار جذابیت و جایگاه خودشون رو دارند. یکی از بهترین نقاط نمایش حضور اسب بذن سیاه در نماد مراقب و بازدارنده که همچنان دختران را کنترل می کرد یا شاید به عنوان نماد یک مرد یا آقا بالاسر که کارش محدود کردن زنهاست؛ بسیار جذاب بود که با فرم حرکات بازیگرش هم جذابتر شده بود و باز شاید بهتر میشد اگر اسب بدن سفید دیگری هم در کار گنجانده میشد تا نمادی بر آن دسته از مردانی باشد که حکم آزادی بر دنیای زنان را امضا می کنند. باز از نقاط قوت فرمال کار میشه به زایش زن باردار در انتهای نمایش اشاره کرد که این فرم بسیار زیبا و قوی طراحی و اجرا شده بود.
در کل کار هم نقاط ضعف داشت و هم نقاط قوت که من بیشتر قوت رو درش یافتم و به تک تک اعضای گروه تبریک میگم و برای یکایکشون آرزوی موفقیت دارم.

نمایش بسیار زیبا همراه موسیقی قدرتمند ساخته بهزاد عبدی که به جرات میشه گفت اولین موسیقی کلاسیک ایرانی هست که به غایت خودش رسیده و طراحی صحنه و لباس و جانبخشی عروسکها همگی عاااااااااالی بودند و لذتبخش. اما یکی دو مورد هم که از نظر من مناسب این کار نبود، اول اینکه صدای همایون شجریان روی شخصیت شمس نمی چسبه چرا که شمس پیر است و صدا بسیار جوان، دوم اینکه صدای معتمدی روی مولانا عالیه اما از نظر جنس صدا و شیوه ی خواندن موسیقایی با صدای شجریان بسیار شبیه و نزدیکه و تمیز دادنش در بیشتر قسمتها سخت میشه، پرده ی موسا و شبان کاملن اضافه و نچسب به کل نمایش هست و حتا از لحاظ طراحی صحنه هم ضعیف انجام شده و به نظرم بهتره که حذف بشه، و مورد بعد اینکه استفاده از تصاویر طبیعت (بخصوص پرواز پرندگان و طبیعت کوه و جنگل و غیرو } که بصورت بک پروژکشن در برخی پرده ها پخش میشه کلن فضای نمایش رو دچار تناقض بین صحنه های عروسکی و تصاویر زنده طبیعی کرده و بسیار به کار لطمه زده. اما گذشته از این چند مورد نمایش بسیار خوب و دیدنیست. از تمامی گروه سازنده نهایت تشکر و قدردانی را دارم❤

نمایش رو دیدم. کاری ساده و عمیق با بازیهای بسیار دلچسب خصوصن خانم پناهی ها . استفاده از موسیقی و ساند افکت مناسب.
اما به نظرم متن دارای اشکالاتی هست. مثلن از نظر من باید جایی به بیماری روانی مرد یا اینگونه مردها که زنان رو مورد ضرب و شتم قرار میدن یا به نوعی جنون آنی میگیرن و بعد بلافاصله پشیمان میشن اشاره میشد. خیلیها با هم مشکل دارند و کارشان به جدایی می کشه اما لزومن اینقدر خشن و خونین نیست.
در هر صورت و در مجموع کار رو بسیار دوست داشتم.
اما یک انتقاد از عومل سالن که در بخش خارج از ظرفیت به معنای واقعی کلمه زیاده روی کردند و این مصداق کامل ضایع کردن حقوق دیگر تماشاچیان بود.
متاسفم.