درود خانم من دیشب در سالن بودم و اصلا داد و برخورد شدیدی که گفتید در کار نبود..!!!!. تماشاگری گوشی موبایلشو چک کرد و آقای ابر پرسید مسیجتون تموم شد؟ و بغل دستی اون تماشاگر آقایی بودند که خندیدند و آقای ابر اروم پرسید، به چی می خندیدید.. همین.
خانمی هم که از وسط اجرا رد شدند بیرون رفتند دوسه بار مخاطب قرار گرفتند که کجا می رید ؟ که اون خانم هم به راهش ادامه داد و بدون پاسخ رفتند و حتی در سالن با خروج ایشون بازموند و نور شدید داخل میومد که یکی از عوامل رفتند و درو بستند.
بر خلاف نظر شما این کار باعث شد کسی دیگه در طول اجرا گوشیشو چک نکنه و مزاحم تمرکز و توجه دیگر تماشاگران نشه. بخصوص که صدا و بازی، سکوت کامل رو می طلبید...چیزی که متاسفانه بارها و بارها در هر اجرا من شخصا بابی مسئولیتی و مزاحمت تماشاگران مواجهم و بسیار آزاردهنده است.
در ضمن این اجرا فعلا تنها اجرایی ست که عکاسی و حضور عکاس در آن ممنوع اعلام شده.

کسی که از سالن خارج شد من بودم. من گاهی دچار حملات پنیک میشم. متاسفانه از اوایل اجرا تپش قلب شدید و ضعف و گرگرفتی که از علائم پنیک هستند در من ایجاد شد. پانزده دقیقه تحمل کردم اما بهتر نشد. از اینکه حالم بدتر شود ترسیدم. از سمتی که صندلی‌های کمتری در ردیفم داشت رد شدم تا حواس افراد کمتری پرت شود. به یکی از آقایان پشت صحنه گفتم لطفا من را از پشت ردیف صندلیها رد کنید گفتند آنجا وسایل چیده شده و نمی‌شود. خودشان گفتند از جلو برو و وقتی رد میشدم سرم فریاد کشیده شد"کجا داری میری؟ با شمام". در را هم یکبار بستم باز شد دوباره بستم و خارج شدم. اگر دوباره باز شده احتمالا مشکل از در است.
صحبتی درباره این‌که چرا فریاد کشیدن سر یک انسان کار نادرستی‌ست ندارم. اگر در این موضوع با هم مخالفیم از اساس روی یک صفحه نیستیم. شاید ایشان این حرکت را به‌عنوان بازتابی از کرکتر خود انجام دادند اما من یک انسان واقعی با احساسات واقعی هستم و نه یک فرصت برای بسط و گسترش نمایشنامه. حرکت ایشان ناامیدکننده بود و حریم من شکسته شد. امیدوارم در اجراهای بعدی تماشاچیان با آگاهی به اینکه ممکن است چنین برخوردهایی ببینند حاضر شوند. من اطلاع نداشتم.

کیانا جان منظورم ابدا و اصلا این نبود که خروج از سالن اجرا ممنوع هست و اتفاقا دلایل زیادی وجود داره که هر تماشاگری بخواهد سالن رو ترک کند و این حق اوست. ( بنده هم چندین بار خواسته و ناخواسته اینکارو کردم) حتما شما که مخاطب بازیگر بودید ، برداشت متفاوتی داشتید اما من به نظرم نرسید که لحن تند یا برخورد شدیدی یا فریادی اتفاق افتاده. شاید هم اگر شما پاسخ می دادید که حالتون مساعد نیست، این جریان تبدیل به یک اتفاق عادی می شد. ( مسلما ممکن است این شرایط برای هر تماشاگری پیش بیاید و لزومی به بازخواست نیست) اما چون شما سکوت کردید شاید برای بازیگر در وهله اول این تداعی شود که از اجرا رضایت نداشتید یا باعث برهم خوردن تمرکز دیگران و اجرا شدید و این پرسش ایجاد شد.
باز هم تاکید می کنم هیچ لزومی به ذکر دلیل خروج تماشاگر و یا پاسخگویی او به هیچ کس نیست. فقط چون خانم فهمیده این مسئله رو به عنوان نقصی در اجرا ذکر کردند خواستم خوانندگان بدانند که خروج زودهنگام یک تماشاگر در شرایط نمایشی که مونولوگی با مخاطب قراردادن، تماشاگران و ایجاد فضای روایت در جریان است، می توانست با پاسخی کوتاه موجه تر ، جلوه کند و دیگر باعث نارضایتی دیگران نیز نشود.
اما به شخصه با چک کردن مدام گوشی و مزاحمت برای دیگر تماشاگران آنقدر مشکل دارم که هر نوع تذکر و برخوردی را مجاز می دانم. که البته در مورد شما نبود.

آقای ابراهیم عزیز درود. برای من هم یکبار سالها پیش همین موردی بود که بازیگر اجرا پرسید از اجرا تا اینجا چه کسانی رضایت ندارند و بنده هم دستم را بلند کردم و با این پرسش هم که چرا رضایت ندارید روبرو شدم و البته چون قصدم همراهی و مشارکت و کمک به گروه بود، آنچه به نظرم به عنوان نقد کار بود گفتم. آنهاهم شنیدند البته.... اگر گروهی حضور هر تماشاگر را مساوی با رضایت و لذتش معادل کند که احتمالا باید از اساس به هنر و منطق اجراشون شک کرد. اما اگر این دست پرسش ها نه به قصد و نیت تعامل بلکه بخشی از جریان اجرا و فضای مورد نظر گروه است که اساسا زیاد نباید به دل گرفت و نگران دلایل اظهار نظر بود. و ایکاش شما بعد از اجرا و در تیوال به نقد آن اثر می پرداختید تا سهم پویای تماشاگرانه از دست نرود. { البته در صورتی که نقدی ننوشته باشید ).

وقت بخیر..
آقای فدائی، من یه سوال میتونم از شما بپرسم؟ با توجه به اینکه مخاطب همیشگی تئاتر هستین و اجراها رو دنبال می کنید..
من به شخصه شرقی غمگین رو 5 بار دیدم و اون زمان، کار جالبی بود برام..
هرکسی یا روز می میرد یا شب رو هم یک بار دیدم و خوشایند نبود برام..
سر این نمایش، به شدت دودلم که ببینم یا نبینم..
به دو دلیل، یک اینکه: بنا به شرایط و احوال کلی خودم، دوست ندارم با اجرایی مواجه ... دیدن ادامه ›› بشم که صرفا عواطف و هیجانم ُ به غلیان بندازه..
دو هم اینکه: حجم زیاد تبلیغات، بدجوری احساس اسپویل شدن، و اصطلاحاً لوث شدن قضیه رو به من القا کرده..
حالا جدای از مبلغ بلیت و سیاست های فروش، که بیشتر به تجارت شباهت داره تا هنر..

ممنون میشم نظرتون درباره نمایش و تردیدی که ازش گفتم، بدونم..